Dag 1 10 dec. Puero Iguazu - Asunciôn

Dag 1 10 dec. Puerto Iguazu – Asunción ( Paraguay )
om 7u15 stond ik ( opnieuw als eerste ) op. Nu was er wel al veel volk in de tuin. He was net of iedereen vandaag uitgecheckt. Het was al warm zo vroeg op de dag. Ook Anje moest om 10 uur uitchecken maar ze kan haar bagage in depot zetten en nog een half dagje profiteren van het zwembad. Samen namen we een gratis ontbijt. Een thee, fruitsap, lekkere croissants met goei boter of een pistolet met confituur. Mayliss en een nieuw meisje vergezelden ons aan tafel. Rond 9u15 nam ik afscheid van Mayliss en trok mijn valies tot aan de bushalte. Anje stapte met me mee want ze moest haar niet opgebruikt Paraguayaans geld omwisselen in Argentijnse peso. Aan de busterminal hoorde ik zeggen dat de bussen niet rijden daar er een manifestatie is en de wegen afgebakend zijn. Er zijn rellen tussen Brazilië en Paraguay. Ik kon wel eventueel reizen tot aan de Braziliaanse grens en daar 450 meter stappen. Maar met die valies zie ik dat niet zitten. Het meisjes aan het onthaal van de bustickets belde naar de chauffeur maar de lijn was dood, zei ze, wat waarschijnlijk door die betoging kwam. Ik leerde Janneke kennen, een Hollands meisje die net haar eerste dagen met vakantie is. Ze reist alleen gedurende 5 maanden. Ze wilde een dag gaan shoppen in Paraguay. We waren aan het discuteren wat we zouden doen toen plots het onthaalmeisje riep dat het in orde was en er toch bussen zouden rijden. Ik kocht een kaartje aan 15 P = 3 € en sleurde mijn valies de bus in. De koffer kon niet op de andere valiezen gezet worden en ik moest ze bij mij houden. Er was geen vrij plaatsje meer in de bus. Janneke en ik stonden recht. Ik nam afscheid van Anje en wenste haar een veilige terugreis toe. We wuifden nog een laatste maal naar mekaar en weg was ze... Ik stond er weer alleen voor. Wat zouden we allemaal nog meemaken? De eerste stempel kreeg ik opnieuw bij “ Salida Argentinië”. Een beetje verder zat het verkeer dicht. Een uur stonden we stil in die hitte. De airco kon de warmte met moeite tegenhouden. Wat gebeurde er? Komt dit door de betoging? We hebben het tenslotte nooit geweten. Aan de grens in Paraguay stopte deze keer de bus niet maar reed hij door naar de busterminal. Ah nee! Ik heb een stempel “ IN “ nodig of ik geraak niet naar Brazilië. Ik ging bij de chauffeur, legde hem alles uit en hij zei dat ik de enige was op de bus die niet 1 dag in Paraguay bleef, maar verder reist. Hoe kon hij dat nu weten wat die andere toeristen doen??? Hij dropte me veel verder af dan de grens. Ook Janneke stapte af want ik had haar uitgelegd dat de meeste winkels aan de grens waren en niet aan de busterminal. In de bus zag ik vier Finlanders die ook een dagje gingen shoppen. Die reden wel mee tot aan de terminal. Ik onderhandelde met een taxi die me eerst naar de grens moest brengen en zo verder naar de busterminal. Na wat onderhandelen wilde hij me voeren voor 40.000 Guar. = 7 € We stapten in de taxi. Ik wilde niet dat Janneke iets betaalde want het was tenslotte maar voor haar tot aan de grens. Ik mocht mijn valies in de taxi laten tot ik terug was. Ik nam toch maar een foto van zijn nummerplaat en van de taxichauffeur zelf. Hij lachte eens. Ik kon hem wel vertrouwen. Janneke zei me dat ze zag dat ik al een tijdje onderweg was en wist hoe alles ineen zat. Zij zou ook één week Spaanse lessen nemen zodat ze zich wat kon uitdrukken. Raar, Janneke had geen stempel nodig daar ze maar één dag in Paraguay verbleef. Ik begreep er niets meer van. Gisteren hebben wij vier stempels gekregen en nu hoor ik dat dat niet nodig was, voor één dag! Pff... Ik nam afscheid van Janneke en nam de taxi naar de busterminal. Ik legde aan Janneke alles uit waar ze geld kon afhalen, shoppen en waar ze de bus terug moest nemen naar Argentinië. Ik zocht een busticket uit naar Asunción, ongeveer 5 uur rijden. Ik nam “San Louis” aan 60000 Guarr. = 10 €. Een bus met twee pisos, verdiepen. Een modernere maatschappij vertrok echter anderhalf uur later maar ik had geen zin om zo lang te wachten. Ik boekte maar bij “San Louis.” De bussen met één piso zijn nôg oudere bussen. Ik zag de vier Finlanders op een bankje zitten wachten op een bus. Er was niets te zien in de terminal, zeiden ze, geen winkels. Ja, dat wist ik wel! :-) Ze zouden terug naar de grens gaan en daar wat shoppen. Alles wordt hier maar slecht uitgelegd, vind ik. Je moet zelf veel vragen om te weten hoe alles werkt. Maar als je de taal niet spreekt is dat voor vele mensen niet gemakkelijk. Ik kocht me een broodje Milanesa, wat drank en stapte de bus op, om 13 uur. Ik deed verschillende winkeltjes om Coca Cola te vinden. Overal was het Pepsi, wat ik niet lust. Het hoogste verdiep aan het grote open raam vooraan. Dit venster was echter afgeplakt met vele stickers zodat je niet veel zicht meer had. :-( De bus was vuil en oud. Niet zoals onze vorige bussen hoor Anje! Het koffie en thee apparaat werkte niet. Er werd geen film gedraaid ondanks de chauffeur me dit wel zei en het toilet heb ik niet durven uitproberen. De bus was zogezegd een “Directo” maar toch stopte hij op vele plaatsen om mensen op of af te laten. De airco gaf warme lucht. Een geluk dat ik mijn jeans niet aan had. Ik moest er zelfs mijn kousen uitdoen. Zo warm was het. Ik deed wat Sudoku, sliep 1 uurtje maar hoestte teveel, at mijn broodje, keek naar buiten en bezag een film op mijn pc. Ik schreef mijn blog in het klad. Ik zit opnieuw 4 dagen achter. Nu Anje er niet meer is ,zal ik weer tijd hebben om trouw mijn blog te schrijven. Ik sloot de gordijntjes want ook de zon scheen recht op mij. Ik bekeek mijn gsm. Geen ontvangst met België. Gisteren in Iguazu had ik ontvangst. Dit was maanden geleden. Nu opnieuw niets meer. Om 19u30 kwam ik in Asunción aan. Anderhalf uur later dan ze me beloofd hadden. Gaat dit ook zo'n een leugenland worden zoals in Peru? :-) Anje had me gezegd dat ik beter in een “Hostelling International” zit zoals ons hotel Iguazu Falls maar toen ik arriveerde in Hotel Viajero, hostelling International, vroegen ze 210.000 Guar. = 37 € voor 1 persoon. Dat vond ik wat teveel en de taxichauffeur bracht me naar Hotel Espana, wat mijn eerste gedacht was en die hadden ook een zwembadje. Daar kostte een kamer 120.000 Guar. De helft van de prijs. Ik heb een grote mooie kamer met twee bedden, een balkon aan de straat, een grote badkamer, tv en een goeie airco. Beter kan het niet zijn. Ik begon de ganse avond foto's op facebook te zetten. Ik zit achter tot in Peru. Dus ik heb wat werk. Rond middernacht viel ik in slaap. Ik had geen mail ontvangen van Anje. Zogezegd kreeg ze op de bus een notebook en is er wifi. Maar daar ze me nog niet gemaild had , zal dat waarschijnlijk niet doorgegaan zijn. Ik nam ook al eens twee bussen waar er wifi was maar telkens beziet de buschauffeur me alsof hij daar nog nooit van gehoord heeft. Ze maken hun publiciteit daarmee en tenslotte is het niet waar. x