Dag 9 12 aug. Eiland Ometepe

Dag 9 12 aug. Eiland Ometepe
ik had heerlijk geslapen. De klok rond. Om 5u45 zag ik het Hollandse koppel reeds wandelen en foto's nemen van verschillende vogels. Dat kan ik misschien ook eens doen. Een ochtendwandeling maken en op zoek gaan naar de brulapen. Om 6u15 liet ik mijn sleutel zien aan de parkwachter en mocht ik het nationale park in. Geen kat te zien natuurlijk op dit uur. Ik genoot van de stilte en het ontwaken van de natuur. Vele vlinders, vogels, reigers en vooral de brulapen werden wakker. Ik hoorde hen brullen maar zag hen niet. Laguna Charco Verde is een mooi groen meertje, vlakbij de rand van het grote meer. Ik maakte een mooie wandeling langs het meertje en de rand van het ernaast gelegen schiereilandje. Ik zag een bordje met “mirador” en waagde de beklimming. Ondanks het zo vroeg in de ochtend was, liep ik reeds in het zweet. Ik haalde de beklimming. Daar zat het Hollands koppel met hun verrekijkers. Ze legden me de verschillende soorten vogels uit, de reigers, de gekleurde mooie grote eenden en de mooie blauwe vogel met een kuifje die een ekster zou zijn. Wel een mooie ekster dan! Ik daalde af en ging op het geluid van de brulapen af. Ik had geen kaart bij. Stel je voor dat ik hier verloren loop. Ik nam van alle bordjes een foto zodat ik eventueel bij het verloren lopen een aanwijzing zou kunnen terug vinden. Ik nam een takje waarmee ik mijn gezicht beschermde daar ik alle spinnenwebben in mijn gezicht kreeg. Het was akelig zo alleen in de jungle. Soms schrok ik op van een dikke eekhoorn, een salamander, een reiger of een ander gedierte. Toch vond ik het spannend. Ik probeerde zo stilletjes mogelijk te stappen om zoveel mogelijk dieren te zien. Aan een “playa “ stopte ik en genoot van de vulkaan waar de top in de wolken zat. Een soort arend keek me doordringend aan. Toen ik dichterbij wilde komen, openden hij zijn reuzevleugels en verdween. Na ander half uur zag ik een bordje staan met : salida en keerde terug naar het hotel, half overbeten door de insecten en muggen. Ik heb geen muggen spray meer. Moet er dringend kopen. Ik nam een ontbijt van eitjes en twee kleine pistoletjes en een thee. Weer allemaal duur voor wat het is. Ik bestelde me een paard. De toer is om 14 uur. In de morgen schreef ik mijn blog van drie dagen. Straks lunch ik, rust wat en wacht op mijn paard. Er is hier veel te doen maar hiken doe ik niet graag. En voor alles moet je een dure taxi nemen. Ook deze vulkanen zijn actief en die vermijd ik het liefst. Tot straks na het paardrijden. In plaats van 14uur vertrokken we om 14u45. Ja, dat is Nicaragua he. Er waren nog twee volwassen, drie kinderen en de gids. En er waren maar vier paarden. De gids kroop dan bij het kind op een klein paardje. De paarden waren opnieuw graatmager. Mijn paard had een wonde in zijn nek door het schuren van de koord. We reden één uurtje door de straten, op het strand en een stuk waar de paarden tot aan hun knieën in het meer zaten. De paarden struikelden regelmatig op de stenen in het water. De rit was niet zo spectaculair dan mijn andere landen. Daarna hoorde ik dat je ook een toer van 3 uur kon nemen naar de vulkaan. Dat had beter geweest. De plaatsen die ik zag vanop het paard, kende ik reeds voorheen door het wandelen. Bon ja, 10 $. Ik vroeg aan de receptioniste hoe ik me kon verplaatsen naar de andere kant van het eiland, de andere vulkaan. Enkel met taxi's die 25 tot 30 $ kosten. Pff, dat vond ik veel geld. Eigenlijk is dit eilandje niet zo goed meegevallen. Ik kon ook een bus nemen maar het meisje zei dat ze op zondag niet; of onregelmatig rijden en het beter is van een taxi te nemen. Ik denk dat ik hier niet langer blijf en morgen opnieuw vertrek naar betere oorden. Ik ben gedoucht. Het is nu 17 uur. Ik ga naar het restaurant en googel wat voor mijn verdere voorbereidingen. Tot morgen...