Dag 33 2 april Cairns - Port Douglas

Dag 33 2 april Cairns – Port Douglas ( 264 km met vorige dag inbegrepen )
Ik had mijn gsm gezet om 5u30. Ik wilde deze keer de boot niet missen. Op het terras van het hotel Bell View rookte ik een sigaretje en zag de duizende dikke vleermuizen terugkeren naar hun boom. Deze monsters hadden hun nachttocht erop zitten op zoek naar voedsel. Het konden de oranje vleermuizen, de sppokvleermuis of de hoefijzerneus geweest zijn. Ik ken niet goed het onderscheid. Hun zwarte opengesperde vleugels tekenden zich af in de opkomende oranje zon. Het was een prachtig zicht. Om 6u20 reden we naar het mooie vissersdorp Port Douglas. Nu mocht ik zeker niet verkeerd rijden. Soms stopten we om het prachtige landschap te bewonderen. De afgelegen stranden aan de Coral zee. Niemand zwom in het water door de serieuze bedreiging van diverse kwallen die je tijdens de zomermaanden vindt in deze tropische kustwateren. Met name de piepkleine irukandji en de dooskwal ( ook Australische zeewesp genoemd) , die zo groot is als een schoteltje, zijn erg gevaarlijk, ook omdat ze haast onzichtbaar zijn. Een steek van de Irukandji is in eerste instantie pijnloos, maar het gif veroorzaakt het irukandji – syndroom dat dodelijk kan zijn. De symptomen lijken een beetje op die van de caissonziekte: verhoogde hartslag en bloeddruk plus ondraaglijke pijn , angst en een beklemmend gevoel dat het slecht met je afloopt. De dooskwal zorgt voor blijvende rode striemen en van het gif raak je snel buiten bewustzijn. Je kunt zelfs doodgaan door verlamming van de hartspier als de striemen meer dan de helft van een van je ledematen beslaan. De enorme plek op de arm van Angela was waarschijnlijk zo een beet. Maar nu na 10 dagen is haar roodheid bijna verdwenen. Nu lees ik net dat je ,tussen oktober en mei, zelfs best niet zwemt ook al zijn er kwallennetten. Die houden wel de dooskwallen tegen maar niet die kleine irukandji die gewoon door de mazen heen zwemt. Op de pier zochten we de boot Poseidon. De Poseidon is één van de beste duikclubs die naar het Agincourt Ribbon Reef vaart. Ze zijn heel professioneel en de veiligheid is top klasse. Het was een grote prachige boot; Tijdens het papierwerk kreeg iedereen thee en koffie en lekkere chocoladecakjes. We waren met heel veel volk op de boot. 15 duikers in mijn groep, een twintigtal die een introductieduik deden en een vijftig- tal snorkelaars. Ik had Angela als buddy. Ik lette goed op haar en gaf haar vertrouwen bij de afdaling waar ze zich het meest oncomfortabel bij voelt. Het ging prima. Ik was bijna met allemaal beginners of mensen die slechts een paar keer gedoken hadden. ! We gingen niet dieper dan 17 meter. Het zicht was heel slecht. Het koraal was op verschillende plaatsen gebroken. Er waren geen kleuren, heel weinig vis… Ik was erg teleurgesteld! Kwam dit doordat we net uit PNG kwamen en daar alles tien maal mooier is? Ik had het al horen zeggen van verschillende mensen dat het Great Barrier Reef niet meer is zoals voorheen. Maar dat het zo zou zijn, had ik me niet voorgesteld. Ik zag twee naaktslakken, een spotted blue ray en uiteindelijk toch een wit tip reef shark op een dichte afstand. De instructeur steeg vroegtijdig op met twee japanners en ik moest op de rest van de groep letten tot hij terug was. Ik voelde me weer op de cursus “ rescue diver “ . Daar moest ik ook op iedereen passen. Het verschil is wel dat ook ik 240 $ betaald heb en wil genieten van mijn duik. Aan boord hoorde ik de anderen vol lof spreken over hun duik. Als je nog niet veel gedoken hebt en je ziet dan een paar vissen, ben je heel tevreden. De instructeur zag mijn ontevredenheid op mijn gezicht en zei dat de tweede duik beter zou zijn. Het zicht bleef slecht. Overal krioelde het van de duikers. Ik kwam nochtans speciaal naar Port Douglas omdat het daar minder toeristisch zou zijn dan in Cairns maar dat was niet het geval. Het was een spijtige zaak. We zagen wel drie logge Malaba grouper van anderhalve meter. De cameraman gaf hen eten om zo mooie foto’s te kunnen maken om die daarna te verkopen. Je kon de reusachige vissen ze aaien. Maar dat komt door het feit dat ze hen voederen, waar ik tegen ben. Het zeewater had een aangename temperatuur van 28 graden. Ik testte mijn nieuw fototoestel uit. Ik denk dat ik er heel tevreden mee ga zijn. Na 45 minuten waren we al terug op de boot. Filip, het is je droom om hier te duiken op het Great Barrier Reef ,maar zeker niet op deze duikstek hoor. Jij zou ook erg ontgoocheld zijn!! Ik ga later duiken op het Yongala wreck voorbij Townsville aan de oostkust. Indien deze plek me niet zou aanstaan, zou er iets mis met mij zijn vertelde iemand mij. Het is te hopen. We kregen eten en drinken. Ik zocht me een plaastje op het dek tussen al de mensen. Iemand mopperde dat dit haar plaats was en ik ging wat verder zitten in de hete zon, mijn voeten bengelend over de boot, op zoek naar walvissen, dolfijnen of schildpadden. Ik zag niks. Rond 16 uur waren we in de haven. Ik had besloten van niet naar Byron, de man van in PNG die in Port Douglas woont, te bellen. Ik kon wel mee met zijn boot maar duiken wilde ik niet meer in deze omgeving. Ik reed dus terug met Angela naar Cairns. Ze gaf me 20 $ voor de benzine wat een mooie geste was. In ons backpackers hotel vertelde ik de baas van mijn ongenoegen. Die zei dat het in Cairns veel beter was. Nochtans hoorde ik vele malen het tegenovergestelde. Ik wist niet meer wie ik kon geloven. Ik sliep opnieuw in de kamer van Angela. We dineerden voor de laatste maal samen op het terras van een italiaans visrestaurant, Villa Romana. Man man man, wat had ik lekker gegeten! Angela nam geroosterd ciabatta brood met garlic, op aanraden van mij daar ze dat nog nooit van haar leven gehoord had. In Canada kennen ze dat blijkbaar niet. Ze is vegetarisch en nam een lekkere cecar salade. Ik nam 6 oesters uit Tasmanie op drie verschillende wijze: natuur, in rode wijn met sjalotjes en de derde soort gedrenkt in mango. Mmm, ik likte mijn vingers af. Daarna nam ik , op aanraden van de italiaanse serveerder, Morton Bay Bugs. Dit is een kleinere soort kreeft uit Brisbane. De bugs waren geserveerd in een romige smakelijke saus. Ik kreeg met moeite de zes grote stukken op. We vielen uitgeput in slaap.