Dag 32 1 april Cairns - Port Douglas

Dag 32 1 april Cairns – Port Douglas 31 graden
Ik was al verfrist en geschminkt toen Angela ontwaakte. “ Het is nog maar 5 uur!” riep ze. Ze heeft twee gsm’s en de ene stond weer verkeerd. Ze kon nergens haar patch vinden om niet zeeziek te worden. Eindelijk vond ze haar laatste patch. Daardoor zijn we maar om 7 uur vertrokken. Aan de receptie hadden ze ons gezegd dat we altijd rechtdoor moesten rijden. Maar aan een rond punt moet ik waarschijnlijk ergens afgeslagen zijn met het gevolg dat we verloren gereden zijn. Het was al 7u50 en ik moest nog 50 km rijden. Het inchecken op de boot was om 8u15. Onderweg belden we naar de dive company om te vragen of ze de boot wilden tegenhouden. Maar de dame zei dat we er nooit gingen geraken binnen het uur. Inderdaad, je kan op de wegen niet vlugger rijden dan 100 km/uur en er zijn veel ronde punten waar je maar 60 km/uur kan rijden. Ook waren er veel bochten. We annuleerden onze duik dan maar en vroegen of we die de dag eop konden nemen. We hadden alles al betaald. 245 $ voor 2 duikjes! Met een opleg van 20 $ konden we onze duiken verzetten. Ja, al het eten aan boord en het prepareren van de duikflessen was al gedaan. Ik was heel zenuwachtig tot ik hoorde dat het ok was voor de dag nadien. Ik reed rustiger en we besloten van naar Clifford beach te gaan en wat te zwemmen. Het was een prachtige zonnige dag ondanks het regenseizoen. Aangekomen aan het strand merkte ik op dat, telkens ik mijn auto startte, de buitenspiegels volledig naar buiten klikken. Ik moet ze telkens handmatig verstellen. Dat is niet te doen wanneer ik 3000 km ga rijden. Angela belde naar de technisch dienst en die ging ons gratis komen depaneren binnen de 45 minuten. We hadden dus tijd om te gaan zwemmen. Plots zagen we een bordje staan met “ verboden te zwemmen “. Waarom??? Tussen mei en november zijn er overal “dodelijke” kwallen alsook krokodillen in de zee. Brr, een haai ok maar een krokodil!? Daar heb ik toch wat schrik van. Die valt alles en nog wat aan. Raar dat er in de zee krokodillen zitten. Ik dacht dat die enkel in het noorden, Darwin en zo, te zien waren. Een bewoner vertelde ons dat een beetje verder een pool is met een net rond waar je wel kan zwemmen. Wij daar naartoe. We mochten niet te dicht bij de witte boeien, waar netten aanhangen, zwemmen. De” dodelijke” grotere kwallen klammen zich vast aan de netten doordat ze op de witte boeien afkomen. Ik voelde me niet echt op mijn gemak. “ Een krokodil kan toch gemakkelijk met een golf in die pool terecht komen?” dacht ik bij mezelf Er was een life guard die me aansprak. “ Is het de eerste maal dat je zo een net ziet ?” vroeg de vriendelijke jongen. Hij legde ons uit dat de dodelijke kwallen van ongeveer 10 cm door het net worden tegengehouden maar de kleintjes, die enkel heel erg irriteren maar niet dodelijk , kunnen er wel nog doorgeraken. Hij had deze morgen echter gans het zeebad gekuist met een net. Ik vroeg hem uitleg over de krokodillen. Hij zei dat die natuurlijk wel in de pool terecht kunnen komen. Brr, ik ga niet meer in het water! Ik hoorde zeggen dat in Darwin een duitse toerist van 23 jaar opgegeten is door een krokodil. Ze gingen nachtzwemmen onder begeleiding van een gids. Wat een gedacht! Je ziet, zelfs een gids moet je niet vertrouwen. Het zijn ook maar gewone mensen die fouten maken en risico’s nemen. Naar het schijnt is er deze week in Perth ook een dodelijke aanval geweest met een witte haai. Dat is in de buurt waar ik gedoken heb met Lisa. De ervaren dertiger laat twee kleine kindjes en vrouw achter. Ook in Byron, aan de oostkust, is er een tweede slachtoffer gevallen. Brr, in die buurt ga ik volgende week duiken. De technieker belde ons toen we nog op het strand waren. Hij was vroeger dan gepland. Hij probeerde de buitenspiegels te herstellen maar het is het mechanisme dat stuk is; dus hij kon niets doen. Ik liet de schuifdeur smeren en hij zag geen oplossing voor mijn frigo. Hij stelde voor om naar het verhuurbedrijf terug te gaan en daar raad te vragen of een nieuwe auto te eiden. Ik had wel net getankt voor 56 $ voor 34,36 liter. Het is een Toyota busje van 1996 die tweedehands aangekocht is in Japan. Ze hebben geen handleiding en alles is in het japans. Daardoor kon de technieker niet zien welke fusibles het waren. We reden naar Cairns terug. De zenuwachtige meneer werd nog meer zenuwachtig toen hij ons zag. Hij beefde. Heeft hij schrik van ons??? :) Hij zei eerst dat ze gesloten waren en dat ze nog zes andere voeruigen moesten repareren etc. Tenslotte sneed hij gewoonweg de kabel door van het mechanisme van de spiegels. Ze klappen niet automatisch meer open maar ik moet ze nu wel handmatig draaien. Ook de dvd player die omhoog hangt ,zwabbert heen en weer zodat ik niet naar achter kan kijken. Hij gaf ons een elastiek om hem vast te houden. Voor de frigo kon hij niets doen. “ Dat is zo, dat is normaal! “ zei hij. Moest ik fabrikant zijn, ik zou het toch zo niet uitvinden hoor. Bon, ik zal wel roeien met de riemen die ik heb. In het hotel schreef ik mijn blog. Ik had afhaalchinees gehaald. Een klein bakje voor 10,50 $. Daarvoor eet je in China een ganse menu! Angela is zich ergens anders eten gaan halen. Ik ga nu denk ik naar mijn mobilhome, alles schikken, mij wat organiseren, mijn bed opmaken en een plaatsje zoeken om “ wild” te camperen. Sommigen zeggen dat het mag, anderen niet. We zien wel. Tot morgen.
Ah ja, vandaag is het mijn verjaardag. Ik was het al vergeten. :)
Ohhhhhhhh……… Angela is hier net toegekomen met een taart met kaarsjes op. Hoe lief van haar! Het was een chocolademousse met drie soorten chocolade. Heerlijk! Eerst wou ze een belgische taart kopen met belgische chocolade maar die moest in de oven en dat hebben we niet.