Dag 12 28 sept. Duik Seymour & Daphne

Dag 12 28 sept Duik Seymour & Daphne
Om 5 uur stond ik op, liep naar de keuken en er lag een plastic zakje klaar met een boterhammetje in. Het was te vroeg voor mijn ontbijt maar toch dachten ze aan mij. Hoe lief. Om 6 uur stond ik te wachten op het voetpad. Na een kwartier stond ik daar nog en Jose, de vriendelijke jongen van mijn hotel, belde naar de duikclub om te zien of ze mij ( weer ) niet vergeten waren. Ze zouden me oppikken om 6u30. Pff, had ik dat geweten, ik kon een half uur langer geslapen hebben. Naar het schijnt hebben ze gisteren gebeld naar mijn hotel om dit te confirmeren maar niemand heeft me wat gezegd. Jose vroeg of ik niet naar een andere kamer wilde verhuizen daar ik een kamer met drie bedden heb en ze meerdere toeristen verwachten voor die kamer. Geen probleem indien het ook een toffe kamer is. Hij zou mij in de nieuwbouwkamers leggen. Ik maakte vlug mijn valies, ttz wierp alles dooreen want ik had maar een paar minuten tijd. Pff, en ik ging net mijn propere was eens deftig in mijn valies schikken.:-( We reden opnieuw naar het Noorden waar we op een duikbootje stapten. Een Engelsman, die geen twee woorden zei, en een jongen, Ricardo, uit Guatemala doken mee. De Engelsman legde zijn “ open water cours “ af en zou dus met een aparte duikinstructeur duiken. Onze eerste duik was naar Seymour. Al gauw zag ik een white tip reef shark samen met een zeehond. Ook een rare combinatie want de haaien eten zeehonden. Maar niet de white tip. Het water was 22 graden. Warmer dan anders en dat voelde ik gauw. Het zicht was ietsje beter dan de dag ervoor maar toch nog niet schitterend. Ik zag schorpioenvissen, zeehonden, schildpadden, grote scholen barracuda's, vele soorten zeesterren, puffervissen, twee hamerhaaien, Galapagos haaien en white tip reef sharks. De haaien zwommen veel dichter dan de dag vooraf. Ik was dus tevreden. We vaarden naar het eilandje Daphne waar zeehonden hun dutje deden op de rotsen of speelden in de golven. Vele vogels zaten op hun nest. De rotsen wit van hun uitwerpselen. Vogels zoals : Galápagos Martins, Blue-footed Booby, Nazca Booby, Short-eared Owls, Red-billed Tropicbirds and Magnificent Frigatebirds. We zagen enkel de vrouwtjes fregatvogels rondvliegen. Het is paartijd. Alle mannetjes zitten op het land met opgeblazen rode keel te wachten tot een vrouwtje hen uitkiest. Hoe dikker de rode blaas, hoe meer kans ze hebben bij het wijfje. De tweede duik was in dezelfde genre dan de eerste. We zagen meer marmerroggen en grote sting rays. De manta's die ik hier zeker wilde zien, stuurden hun kat. :-) Spijtig. Het zeewater was een graadje minder. Brr, koud op de duur. Er was ook minder stroming. De vorige duik was op Gordon Rock. De inwoners noemen het daar: the washing machine, daar er zo veel stroming is! Ricardo is een niet zo ervaren duiker en twee maal had hij “buddy breath” nodig. Deze duikclub was toch professioneler dan de vorige. Ze checkten beter het materiaal en gaven een briefing. Deftig is iets anders maar toch. Na de duiken aten Ricardo, de instructeur en ik in een restaurant. Een warme lekkere soep, daarna een vis met rijst en een paar blaadjes sla. Als dessert een klein stukje chocoladecake. Ik liep met Ricardo mee tot aan zijn hotel. Een chique hotel. Ik vroeg stiekem de prijs voor één persoon, 54 $. Pff, duur! Er is wel een zwembad maar met dit weer is het toch veel te koud om te zwemmen. Hij plaatste de foto's van mijn fototoestel naar zijn pc. Nomaal gezien nam de duikclub gratis foto's maar niemand had een camera bij. :-( Ik liep naar mijn hotel waar ik niet tevreden was met mijn nieuwe kamer. Ze hebben me daar in een soort kelder gstoken waar ik wel ramen heb maar die geven uit op gangen. Het bed is keihard! Ik heb geen airco. De tv staat zodanig laag dat ik vanin mijn bed niets zie. De kamer is slecht geîsoleerd zodat ik alle muziek en lawaai hoor. Ik vroeg aan een jongen en de poetsvrouw of er geen betere kamer was. Alles was fully booked. Pff, hier wil ik niet blijven. Ik zei hen dat ik op zoek ging naar een ander hotel. De niet-commerciele jongen zei dat dat ok was. Ik keek in mijn lonely planet en stapte naar het eerste hotel. Voor 20 $ zat ik nog dieper in een kelder! :-( Voor 30 $ had ik een mderne kamer met plasmascherm en naast mijn kamer is een terras dat uitgeeft op de straat. Toch beter. Ik ging naar een ander hotel, La Salina's. 35 $ voor een toffe kamer. Ik dingde af naar 30 $ en de vrouw was tegen haar zin toch akkoord. Ik wandelde terug, gans het dorp door, naar mijn hotel. Daar zag ik Jose die zich verontschuldigde en voorstelde dat ik deze nacht gratis in deze kamer mocht blijven en dat ze me morgen verhuizen naar een mooie kamer aan de straat. Jose is tenmiste commercieel. Hij zal er wel geraken in zijn leven. Wat die jongen allemaal voor mij al gedaan heeft. Ik nam het voorstel aan. Tenslotte zou ik er nu van afkomen met 20 $? Indien ik van hotel verander, kost het me 60 $. Om 19 uur was ik gesetteld en was ik heel moe. Ik wilde al gaan slapen. Ik was te moe om mijn blog te schrijven. Ricardo en de duikinstructeur hadden nochtans met ons allen afgesproken om 21u30 aan de handcraftmarkt waar er een salsafeestje plaats had. Ik was te moe en viel in slaap...