Dag 3 6 juni Caye Caulker Dive Turneff South

Dag 3 6 juni Caye Caulker Dive Turneff
Om 4U30 rinkelde mijn gsm. Ik maakte me klaar en stapte naar de duikclub Belize Divers. We kregen een ontbijt. Ik zat alleen aan een tafeltje want aan de grote tafel zat het reeds vol. Het was wat onwennig. Ik kende trouwens niemand. Na het ontbijt ging ik een sigaretje roken en de schipper kwam bij mij en vroeg of ik een ( ? ), ik weet de naam niet meer, wilde hebben. Ik keek verwonderd en vroeg wat dat betekende? Marihuana zei hij toen. Nee, nee bedankt. Om 6uur stapten we op de boot. Het was bewolkt en nog fris. We gingen met een paar mensen op het dek zitten en ik trok mijn fleece aan. Ik maakte kennis met een amerikaans koppel, John, ook een amerikaan die al twee jaar reist en nog 1 jaar te gaan heeft en een paar zwitserse meisjes en een Japans koppel. De boottocht duurde twee uur. Ik lonkte over de zee op zoek naar dolfijnen. We passeerden verschillende onbewoonde eilandjes. Er is zelfs een 1-persoonseilandje. Wat bezielt een mens om gans alleen op een eiland te gaan wonen?. Ik denk dat het één maand wel eens tof zou zijn maar voor altijd? Nee, niet voor mij. We ankerden. Onze eerste duik was op de duikstek “ Elbow” in het gebied South Turneff. Ik was met zes duikers in mijn groep. Het zicht was heel goed. Een watertemperatuur van 28 gr, soms 29. Al gauw zagen we een prachtige grote Spotted Ray. Alsook een groene mureen, een school Jacks, prachtige zachte en harde koralen, zakpijpen, immens grote waaierkoralen, papegaaivissen en de vissen die we overal zien. Ook zwommen er abnormaal veel prachtige en grote lionfishes. Deze zijn naar het schijnt raar hier. Normaal behoren deze vissen zich niet in deze wateren. Mensen houden een aquarium. Wanneer deze vissen te groot worden en wanneer de eigenaars deze niet meer kunnen voeden, daar een lionfish driemaal zoveel eet dan zijn eigen gewicht, dumpen ze die in zee. De vissen hebben zich heel vlug voortgeplant en eten alle babyvissen en zelfs grotere vissen op. De lionfish heeft zelf geen dodelijk vijanden. Daardoor is er een groot probleem. De gids van onze tweede groep doodde 8 lionfishes met zijn speer! Een geluk dat ik dat zelf niet gezien heb. Ochere. De duikers waren er niet goed van daar ze niet vooraf wisten wat er gaande was en waarom hun divemaster al deze vissen op zijn speer stak. Ik vind het nochans prachtige exemplaren maar ja, als die alle andere vissen opeten en er enkel lionfisfhes gaan overblijven, lost het ook niks op. We doken tot 26 meter, 49 minuten. Op het einde van de duik had ik het al koud in mijn shortypak. Onze tweede duik was naar “Black Bauty”. Onderweg zagen we een zestal dolfijnen in de verte. Een diepte van 21 meter, 55 minuten, goed zicht. Wel wat koude stromingen , zoals ik ervaarde in de Cenotes in Cancun, door het verse fris water die in zee stroomt. Één verpleegsterhaai lag te slapen, een andere grote schrok op toen we voorbij zwommen. Ik zag ook een reuzekrab. Zijn ogen, zo groot als eieren, keken me kwaad aan. Ze leek net een grote gevaarlijke spin in haar hol. Ook een paar grote lobsters. Vanaf 15 juni wordt de jacht geopend. Dus, elk restaurant die nu kreeft geeft, doet dit illegaal. Eet nooit kreeft wanneer het seizoen nog niet geopend is. Zo sterft de popultaie af. Op de boot kregen we een lunch van rijst, kip in een zoetzure saus, groenten, water en vruchtensap. Het zonnetje had zijn kopje getoond en op het dek was het nu zalig. De derde duik was “West Point”, ook een mooie duik met kreeften, een grote mureen, minder vissen maar mooie kleurrijke koralen. Ik was tevreden met mijn duiken. Ik vond het eerlijk gezegd beter dan The Great Barrief Reef in Australiê, dat op nummer 1 staat gevolgd door de Belize Great Reef. In Australiê was er veel koraal beschadigd. En het zicht was heel slecht, behalve op Lady Eliot Island aan de oostkust van Australiê waar de duiken wonderbaar waren. Vooraan onze boot zwommen twee dolfijnen een lange tijd met ons mee. Op 15 cm van de boot. Ik had nog nooit een dolfijn, in het wild, zo dichtbij gezien. Mooie gestroomlijnde beestjes. Ik stond met open mond te staren. Rond 15 uur kwamen we aan land. Opnieuw was ik eventjes landziek en waggelde ik. Ik ben nooit zeeziek maar voel me telkens draaiîerig aan land na een lange boottocht. Raar. We hadden met het amerikaanse koppel en John afgesproken aan “De Split” in de bar “Lizard.” Ik ging eerst naar de boekshop waar ik tenslotte dan toch een nieuwe Lonely Planet kocht van Centraal Amerika van 2010. 52 B$. Het tweedehandsboek was van vôôr 2009 en dat was te oud. Het is gemakkelijk wanneer je terplaatse iets kunt lezen uit je boek. Of vooraf wat plannen. Ik kan het ook altijd opzoeken op internet maar dat werkt niet altijd vlot zodat je veel tijd verliest. In het postkantoor kocht ik zegels voor de postkaarten. Ik was bezweet. Druppels over gans mijn lichaam. Ik douchte maar dit hielp niet veel. Ik maakte me klaar en wandelde terug naar de andere kant van het eiland. Ik zag enkel John die met een zwart meisje aan de bar stond. Ook andere blanken mannen papten aan met de zwarte meisjes. Net Thailand! Ik bestelde me een pina colada en ook voor het meisje. John wilde niks. Het andere koppel van op de boot heb ik niet gezien. Rond mij veel gedrogeerde rastamannen, blanke mannelijke vrouwen die hier geîmmigreerd zijn, vooral oudere vrouwen. John was aan het denken om hier te blijven wonen. Pff, hier zou ik toch niet willen wonen. 2000 mensen op het eiland. Iedereen kent iedereen, veel drugs, zwarten, maar wel een aangenaam klimaat, geen stress, geen auto’s, geen geweld. De spit, die ze het strand noemen waar je kunt zwemmen, vond ik ook niet alles. Er was geen strand! Enkel een baai aan de Lizard bar waar houten tafels, met banken aan, in het water stonden, een pier waar iedereen zat te zonnebaden en te drinken. Er zouden op San Pedro wel stranden zijn. In Caye Caulker geen enkel! Ik vond het daar niet zo tof. John ging weg want hij wilde gaan eten met vrienden. Ik dacht dat we samen in de bar iets zouden gegeten hebben, maar zijn plannen waren anders. Ik wandelde met de hippie local vrouw door de straat. Ze wees me een goed restaurant aan waar ze verse barracuda hadden. Je kreeg een rum-punch , schrimp kebab en een dessert gratis. Ik moest heel lang wachten. Ik vroeg de ober wat er scheelde. Hij zei dat de grill heel langzaam moet opwarmen voor een barracuda. Bon ja, ik geloofde er niks van maar zei niks. Uiteindelijk kreeg ik mijn vis filet en het was een sappig, mals stukje. Ik vroeg een doggybag voor mijn dessert, twee stukjes ananas. Ik gaf hem 20 B$ en wandelde naar mijn hotel. Vanavond doe ik niks en kijk ik enkel naar tv. Er is een kanaal waar opeenvolgend toffe films op te zien zijn. In bed jeukten mijn beten opnieuw. Bijna overal op mijn lichaam moest ik crème aanbrengen. Rond 1u viel ik in slaap.