Dag 7 7 maart Perth - Exmouth

Dag 7 7 maart Perth – Exmouth
Om 3u45 stond ik op, we namen een tas thee en koffie en om 4u30 was de taxi er. Na 20 minuutjes kwamen we aan op de luchthaven van Perth. Vele mannen, vrouwen en jeugd droegen werkkledij en gele jasjes om naar hun werk te gaan. Ze nemen elke dag het vliegtuig om in de mijnen te gaan werken. Onder andere ook goudmijnen. Dit is de best betaalde job in Australiê. Ai ai, ze konden ons niet terug vinden in de computer! Ze stuurden ons van Pontius naar Pilatus. Er was geen mogelijkheid om ons op het vliegtuig te krijgen. Lisa was woedend. De vriendelijke manager werd er bijgehaald en stelde ons gerust dat ze wel een oplossing zou vinden. Ze vond ons een plaatsje. Maar had ik nu betaald of niet???? Ik zal alles goed moeten volgen op mijn bankrekening. We holden door de “securitas” en naar de gate. We waren de laatsten, de bus wachtte enkel nog op ons. Eindelijk zaten we in het vliegtuig op de eerste rij die voorbehouden wa s voor de stewardesses. Het was een vliegtuig voor ongeveer 40 personen. We sliepen in het vliegtuig want we hadden te weinig slaap gehad. Na 3 uur landden we in Exmouth op een airforcebasis in the middle of nowhere. Het was er nog warmer dan in Perth. Op het vliegtuig zaten er veel mannen die op boorplatformen gingen werken. Ze verdienen 5000 $ / week en werken slechts 6 maanden. Zo verdienen ze 250.000 $. Een helicopter stond klaar om sommige mannen te droppen op de Oceaan. Ik nam wat foto’s en onmiddellijk kwam er iemand zeggen dat het verboden was om te fotograferen. Oei oei, dat wist ik niet. Ik moest mijn foto’s wel niet deleten. Ze dachten waarschijnlijk dat ik een belgsiche spion was. :) Op de kleine airforceluchthaven was er enkel een busje dat ons naar de town kon brengen aan 25$/ persoon. Amaai! We waren met 5 op de bus en de enige toeristen. Ik bevond me precies zoals in de far west = de Outback. Enkel een straat tussen de lage “ Bush” links en de Exmouth golf rechts. Ik zag rode en witte papegaaien en andere prachtige exotische vogels. Plots hoorden we een harde klap op de voorruit. Er was een enorm gat veroorzaakt door ofwel een opvliegende papegaai of een steen. De ruit barstte langzaam aan verder door. In het dorpje met zijn 2000 inwoners waren een paar winkels en cafees en restaurants. Bijna niemand in de straten. Net zoals in een farwest film. Exmouth is in 1967 gebouwd voor een Amerikaanse marinebasis. Het ligt een paar kilometer van de zee. Dit is nodig vanwege de cyclonen. We slenterden wat door het dorp en namen informatie over de walvishaaien. Het is eigenlijk 3 weken te vroeg om hen te spotten bij het snorkelen. Duiken met walvishaaien is verboden. Toch gaat de diveclub zondag een boottrip maken om hen te spotten. Dit kost nu 200$ iplv 350 $ tijdens het seizoen. Veel geld indien we ze niet zien! Een duik daarbij kost 55 $. We krijgen wel thee en koffie en een lunch. Barbara is lerares en na schooltijd kwam ze ons oppikken op een terras. We gingen naar haar huis en oh wee, hoe slordig en vuil was alles daar!!!!!!!! Ze is een single mama met twee kinderen van 10 en 9 jaar, Kelly en Jack. Ik heb in gans mijn leven zo geen slordig huis gezien! In de badkamer lag een dode kakkerlak naast de smerige wc. Op het einde van de dag wierp ik zelf dan maar de kakkerlak in het toilet want Barbara of haar kinderen deden het toch niet. In de living lag het vol kleren, alles op de grond en op de vuile vershillende zetels. De kinderen hun kamer lag zo overhoop dat een kat haar jongeren niet meer kon vinden. De keuken was in maanden niet meer gepoetst, de kasten stonken, in de bloem zaten honderde mieren. “ Oh, dat is niks” zei Barbara. De tuin en het terras lag vol met werkgerief en rommel. Lisa zei dat ik hier zeker moest oppassen van slangen. In een I-site toonde ze me de dodelijke slangen. In twee minuten ben je dood. Je moet overal veel lawaai maken wanneer je in gras loopt zodat ze opschrikken. Plots kroop er voor mij in de keuken een grote hagedis op de deur. “Oh, dat kan geen kwaad “ zei Barbara. Ik voelde mijn maag keren. Overal spinnewebben en schimmel op de muren en in de hoeken. Ze betaalt 369 $/ week voor dit huis waar ze echt iets moois zou kunnen van maken. Natuurlijk eerst beginnen met op te ruimen! Ook laten ze in Australie na hun afwas de borden etc drogen op het rek. Soms wordt het nat in de kasten gezet waardoor er weer schimmelvorming komt. Bab heeft niet veel geld zei Lisa. Ok, je kunt geen geld hebben maar wel eens kuisen dacht ik bij mezelf. Bab werkt interim in de enige school. Ondanks ze niet veel geld hebben, hebben de kinderen wel een skateboard van 250 $, een ander soort speciale fiets, een wii, een computer, drie gitaren, een keyboard, een electronisch drumtoestel, gesofiscticeerde gsm’s, twee kano’s ( ik zag de prijs voor één in het dorp aan 650 $! ) , een oude surfplank, een oude caravan waar 8 personen kunnen in slapen, in het hoge gras zag ik een boot liggen, een beroeste bbq en een Weber-bbq, een jeep Holden Rodeo etc. Hun kleren en ander materiaal kopen ze in tweedehandswinkels aan 1 $ per kledingstuk. Ze had geen wijnglazen dus kocht Lisa er drie in zo’n winkel aan 0,50 $ / stuk. Ik had al schrik om haar caravan te zien waar we zouden in slapen. Wanneer ik uit een glas dronk, kuiste ik het wat af zonder ze het konden zien. Lisa had me wel een beetje gewaarschuwd maar ik had nooit verwacht dat het zo erg ging zijn. De eerste nacht konden we in de living blijven slapen. De zetel werd opengeplooid en ik zag eten en ongedierte op de matrassen zitten. Bab haalde nieuwe lakens maar die waren ook al vuil! Geluukig had ik mijn zijden lakenzak mee zodat ik niet op haar lakens moest liggen. Bon, het zij zo… Ik zal het 6 dagen moeten uithouden. ’s Avonds reden we wat rond in de outback om me kangoeroes te tonen. En al heel vlug staarden grote kangoeroes me op de straat aan. Ze zijn verblind door de fares en huppelen wild heen en weer waardoor ze op je auto kunnen springen en veel schade veroorzaken. Ze raden me ook aan van geen gewone auto te nemen daar het levensgevaarlijk is. In de outback springen kangoeroes voor je auto en vliegen tegen de voorruit aan. Ook koeien lopen in het donker zo maar op de straat, je kunt ze niet op tijd zien, en vliegen er tegenaan. We reden naar een vriendin van Bab die babykangoeroes van gestorven moeders opvoed en ze later in het wild weer vrij laat. De twee baby’s waren 5 weken oud. In een zak droeg ik een kangoeroetje en streelde hem. Ze waren zo lief en zacht. Ze slapen in een gestikte jeansbroek waar ze een buidelzak van maakten zoals hun mama. De vrouw had ook nog een slang in een terrarium. We gingen prijs vragen om twee dagen een auto te huren en lager aan de kust wat te gaan duiken en ’s morgens de dolfijnen te zien maar ze vroegen 750 $ voor een 4X4. Dat wilde ik niet geven. Na de vele kangoeroes op de straat reden we naar een fish and chips. We aten het eten op op de pier. Daarna gingen we wat snorkelen met ons vijf. Toen het donker werd gingen we naar een strand waar we de schildpadden misschien konden terug zien gaan naar hun nesten. Bab waarschuwde ons van enkel te lopen waar ze met haar lamp scheen daar er vele slangen zaten. Brr, ik voelde me niet echt goed op mijn gemak en volgde haar spoor. De kinderen vonden een stuk karton waarmee ze de duinen afrezen. Bab riep hen telkens terug daar het te gevaarlijk was. Maaar blijkbaar hadden de kinderen geen schrik. Waarschijnlijk zien ze het gevaar niet in. We zagen geen schildpadden. Goed ingesmeerd tegen de sandflies wachtten we nog even waarna we het opgaven. Het is iets te laat op het jaar om ze in massa’s te kunnen spotten. Thuis zaten we nog wat buiten op muurtjes want stoelen had ze niet. We moesten ons heel goed inspuiten tegen zandvliegen. ( Again! ) Zij dronken bier. Ik water daar ze geen wijn hadden en ik geen bier lust. Ik nam een douche in het hele vuile bad vol zand, schimmel en andere onhygiênische dingen. Om 22 uur ging ik als eerste slapen, na de kinderen natuurlijk, want ik was doodmoe.