Dag 13 18 mei Puerto Escondido

Dag 13 18 mei Puerto Escondido
Om 9 uur ontwaakte ik. Gisteravond was er weer luide mexicaanse muziek tot 3 uur ’s nachts. Ik maakte me klaar en bakte me in de keuken spek met eitjes samen met een grote tas thee en het italiaanse brood dat ik toastte. Een mexicaanse vrouw was vissen aan het bakken. Van ’s morgens vroeg vis eten zou ik toch niet kunnen. Ik maakte kennis met vier mensen. Rond 10 uur maakte ik een kleine rugzak waaronder mijn snorkelmateriaal. Ik stapte naar Playa Manzanillo. Vanop een hoogte zag ik de kleine baai gelegen tussen rotsen waar de golven woest tegenaan klotsten. Ik daalde af langs vele trappen en steile hellingen. Overal restaurantjes en bars op het strand. Ik nam het linkse strand waar het minste volk was. Onmiddellijk kwamen jongens op me af om een ligstoel aan te bieden. Je moest de stoel niet betalen maar enkel iets drinken aan het restaurant. De ligstoel had brede planken met een dunne matras. Ik vouwde de matras dubbel daar je anders een stijf zitvlak zou hebben. Rond de middag dronk ik een lekkere pina colada. Ik zwom in het warme water en dreef op mijn rug. Boven mij de grote vogels waarvan ik de juiste naam nog niet ken. In de namiddag kwam er meer volk. Vooral locals, geen toeristen gezien. Aan de rotsen zag ik mannen oesters open maken. Dat wilde ik wel zien. Ik vroeg of ik er kon kopen en voor 100 pesos kon ik er 12 krijgen. Ze brachten me dikke en kleinere oesters op een plateautje samen met wat limoen en salsasaus. Peper hadden ze niet. Ik proefde eentje met salsasaus maar miste toch mijn peper. De oesters waren niet slecht maar te warm. Ik bestelde me een glas witte wijn maar dat hadden ze niet. Dan maar een rode en…peper. Het was zalig van verse oesters te eten op het strand. Dât is vakantie sè! De zee werd wilder. Vele mensen huurden zich een reddingsvest. Ze lieten zich meesleuren door de ruwe zee en lachtten uibundig. Struizere vrouwen konden niet meer recht en moesten geholpen worden. Er zijn hier veel zwaarlijvige mexicaanse vrouwen. Dat komt door al de bonen en de tortillas die ze drie maal per dag eten. Ik ging met een motorbootje mee de zee op, op zoek naar schildpadden en dolfijnen. Dolfijnen zagen we niet maar wel enkele schildpadden. Ook twee mantareys die verschillende malen uit het water sprongen. Ik ben een duikster maar wist niet dat mantareys uit het water springen. Prachtig was dat. Het waren wel kleine exemplaren. We stopten in het midden van de zee naast een ander bootje. De schipper had een schilpad uit het water getrokken en in de boot gesleurd. Zijn pootjes hangend over de reling van de boot. Zo konden de toeristen foto’s nemen met de schildpad. Schandalig!!!!! Ik kwam direct in opstand en zei dat ze dat niet mochten doen. De schildpad raakt daardoor erg gestresseerd en kan zelfs sterven daarna. Ze keken me maar raar aan en na een tijdje lieten ze de schildpad vrij. Ze zwom onmiddellijk de diepte in. Ochere! Een beetje verder zagen we een dode drijvende schilpad. Onze schipper vertelde dat het mannetje soms na het paren sterft. Dat wil ik eerst wel eens opzoeken! Ik ga misschien in Costa Rica twee weken werken met schilpadden. Dan zal ik er wel alles van af weten. We vaarden langs een paar stranden. Sommigen waren verlaten daar er geen weg is tot daar. Of je moet ver afdalen om daarna een zware klim terug te nemen. Het waren inderdaad mooie sympathieke strandjes. Na 45 minuten werden we opieuw afgezet. In de bomen zag ik drie spelende eeekhoorntjes. Het was heel heet maar toch bewolkt. Rond 16u30 deed ik de klim terug. Heel langzaam door de felle hitte. Ik had geld nodig en deed opnieuw een file van twintig personen. In mijn hostal nam ik een koude douche. Ik moest afkoelen. Mijn ventilator weer op maximum anders is het niet uit te houden in de kamer. Deze avond is het de verjaardag van Lis, een mexicaans meisje van het onthaal. Ik ben benieuwd. Ze zijn hier al volop slingers aan het hangen. Morgen heb ik gereserveerd om te duiken. Om 10u15 komen ze me oppikken. Ik weet nog niet of ik één of twee tanks doe. Tot mogen. x