Dag 15 1 okt. Guayaquil - Puerto Lopez

Dag 15 1 okt. Guayaquil – Puerto Lopez
Gisteravond werkte alles op mijn zenuwen. Ik betaalde 27 $ voor een kamer maar de douche liep uit in de badkamer zodat het er vuil was door met mijn schoenen erin te lopen. Er liep een lange sliert mieren op de grond, ik had geen warm water en het duurde heel lang vooraleer ik een tweede handdoek kreeg om de badkamer op te dweilen. Ik zeg nooit iets wanneer ik weinig betaal, maar indien het wat duurder is vraag ik toch het minimum. Pff, ik had een dipje en was alles wat beu. Slapen is dan de beste oplossing. s'Anderendaags lijkt alles veel klaarder. Ik had opnieuw mijn gsm niet veranderd van uur zodat ik iplv 7 uur om 8 uur wakker werd. Ik keek nog eens in mijn Lonely Planet en besloot toch maar van naar Puerto Lopez aan de kust te reizen. Het is het seizoen van de walvissen en die wil ik niet missen. In Australië deed ik ook een whalewatching maar daar zag ik enkel in de verte de rug van een spermwhale en wat verder op zes orcas's, wat heel raar was. Ik hoop dat ik ze nu dichterbij zie en ik ze eventueel uit het water zie springen. Ik voelde me dus inderdaad wat beter. Mijn moraal was weer tip top in orde. Ik hou niet van zo'n grote vuile steden. Ik hou meer van de natuur en de dieren. Ik moest hier weg uit Guayaquil. Om 8u30 nam ik een taxi aan 5$ naar de busterminal. Een dode hond op de straat. Ik stapte door een moderne grote galerij en kocht me een busticket aan 4,5 $ naar Puerto Lopez. Deze busrit duurt 4 uur. De taxi van 5 minuten was duurder dan mijn busrit! Ik nam de bus op het tweede verdiep van het winkelcentrum. Je moest goed je weg weten. Maar ik heb een mond om alles te vragen he. Daar wachtte ik een half uur. Aan een kiosk kocht ik me wat snacks, drank en een broodje met kip. De struise dame zei me dat ik zo slank was! Hm, ja, toch slanker dan haar. Hier zie ik opnieuw vele dikke vrouwen in spannende blousjes. Hun vetkwabben puilen er vanonder uit. Ze generen zich in niets. Ik lees op facebook vele vrienden die beginnen te fitnessen of verschillende diëten doen etc. Hier denkt niemand daar aan. Ze zijn gelukkig met henzelf. Ze zijn al tevreden indien ze nette, frisse kleren kunnen dragen. Het is echt een gans andere manier van leven dan bij ons. We vertrokken om 9u50. In de bus zaten we maar met 22 personen. Opnieuw geen enkele toerist. De grote bus was oud en versleten en rook naar zweetvoeten. In het begin van mijn reis had ik staaltjes parfum mee die ik aan mijn neus kon wrijven om de stank ietsje te verzachten maar die zijn allemaal opgebruikt. Een verkoper stapte op de bus. Hij vroeg van waar ik afkomstig was. Toen ik zei uit België gaf de man me een hand en feliciteerde me daar de vrouw van hun president ook van België is. :-) Daardoor kent men hier ons kleine landje. Hij vroeg wel of we daar Duits spraken. :-) Sommige zetels geraakten niet meer rechtop gezet of sommige stoelen deden pijn in je rug. Ik legde mijn hoed bovenaan op het rek en de slapende tweede buschauffeur zei dat dat gevaarlijk was omdat er veel dieven zijn. Liever mijn hoed dan mijn bagage die ik altijd dicht bij mij hou. Ik legde toch maar mijn hoed naast mij. Het is trouwens al mijn derde hoed! Ik vond een deftige stoel en bekeek een film op mijn pc. We reden uiteindelijk uit de drukke stad. Vele uitlaatgassen, een getoeter en een gerij vanjewelste. Een geluk dat ik mijn jeansbroek niet aangetrokken had want op de bus was het warm. In zo'n bussen heb je geen airco of toilet en ik was er op voorbereid. Ik ken het systeem al heel goed. De lucht was grijs ondanks het niet koud was. Zou dat door de smog komen? Telkens de bus optrok kwam er een walm stinkende rook langs de raampjes naar binnen. Ik sloot mijn raampje. Na de witte pick-up taxi's op de Galapagoseilanden, zag ik opnieuw de gele Kia Taxi's. Ik zag een plat landschap met soms een vulkaan. Na een paar uur stapten vele mensen op de bus. Ik zat dus niet meer alleen. Ik probeerde wat te rusten maar ik had spelende kinderen voor mij zodat dat niet lukte. Rond 14u15 kwamen we aan in Puerto Lopez. Een lief klein vissersdorpje in een dal omgeven door hoge bergen. Een paar toeristen. Direct stapten mannen met mototaxi's op me af. Ik sprong achterop en reed naar mijn hotel dat ik gezien had in de lonely Planet. Cabana's aan 10 $ maar verder van het centrum weg en geen internet. Mijn chauffeur wist een ander hotel; hostal Machalilla aan, eerst 12$, daarna 11 $. Een vochtige kamer met twee bedden en een muskietennet, een tv, warm water een een ventilator. De man van de mototaxi verkocht me een walvistoer aan 25 $. Daarna las ik dat je geen toers mag boeken in de straat en inderdaad ontdekte ik dat de walvistoer met een agentschap maar 15 $ kostte! Pff, gezien, maar morgen zal hij het te horen krijgen hoor. Alle, indien hij komt??!! Ik hoop het. Ik nam een locale bus aan 0,50 $ daar er iemand op facebook zei, Valerie V.A, dat ik zeker ook naar het dorpje Ayampe moest gaan daar het een ongerepte mooie natuur is. Inderdaad was dit zo. Langs zandige wegen wandelde ik naar het witte, brede strand met zijn woeste golven. Één surfer waagde de branding. Hier zag je geen enkele toerist. Zelfs bijna geen locals. Een paar kioskwinkeltjes en een paar locals restaurant. Dat was alles.
Na een uurtje nam ik de bus terug. Ik wachtte meer dan dertig minuten. Ondertussen voelde ik de muggen steken aan mijn enkels. Oh nee, nu ik net van alle muggen verlost was! Al mijn beten waren genezen en nu zit ik opnieuw aan de kust met sandflies en muggen. :-( Daarom hangen er muggennetten boven de bedden! Drie dagen geleden ben ik op de Galapagoseilanden gestoken geweest door een bij od zo iets. Nog steeds is mijn arm dik en voelt heet aan. Het zal wel overgaan. Ik zag verschillende straathonden. Sommigen strekten zich uit in het midden van de straat en liepen op het laatste moment weg wanneer een auto of bus claxonneerde. Ik vroeg aan een meisje of ze hier graag woonde. “ Ja,” zei ze, “het is hier tranquilo.” Voor mij ietsje tê tranquilo. Ik hou niet van te druk maar ook niet van te eenzaam. In Puerto Lopez liep ik naar het strand. Ook hier is het prachtig. Wel frisjes. Een groot verschil met de stad Gauyaquil waar het drukkend warm was. In een local restaurant at ik kip met een lekkere bonenpuree geserveerd met heel veel rijst. Ik had voor 2,5 $ lekker gegeten. Ik nam er geen drankje bij daar ik toch altijd met een flesje water of een cola rondloop. Indien ik zo goedkoop kan eten, kan ik goed besparen. Aan een kiosk in de straat kocht ik me ook een gefrituurd gerecht van bananen en kaas. Dat wil ik deze avond eens uit proberen. Om 19 uur was ik gedoucht. Een geluk want net daarna was er niets meer van water. Het internet gaat hier traag dus ik hoop dat ik mijn blog kan publiceren. Waarschijnlijk zet ik morgenvroeg mijn valies in depot, ga op walvistoer en vertrek ik in de namiddag naar Manta. Ik mag niet teveel tijd verliezen want 7 oktober moet ik in Quito geraken voor mijn vlucht naar Lima in Peru. En ik wil nog zoveel mooie plaatsjes bezoeken in Ecuador. Tot morgen. Hopelijk met jullie alles ok? Ik kreeg uiteindelijk nog eens een mail van mijn schoonzus Denise. Wat was ik content. Ze gaat haar winkel opnieuw openen op 23 oktober. De straatwerken zijn bijna klaar. Goed voor haar. Succes ermee. xxx