Dag 2 5 juni Caye Caulker- Belize

Dag 2 5 juni Caye Caulker ( Belize )
Om 4u20 shoot ik wakker door een luide klap. Het was alsof er een golfplaat van een dak gevlogen was. Ik zag niets. Rond 9u30 keek ik mijn mails na en de bank had mijn visakaart in orde gebracht. Oef! Ik ging naar de geldautomaat. Wat was het zalig om weer geld op zak te hebben! Ik ging een ontbijt nemen maar het werden tacos met vanalles erop. Niet echt mijn genre van ’s morgens vroeg. Ik liep naar de supermarkt waar ik een zonnecrème kocht, een sandfly- en muggenspray, een product voor “beten erna” en drank. Wat een verschil is het hier met Mexico. Overal zie je zwartjes. Overal spreekt men engels. Ik ga mijn spaans weer verleren he! :) Het is hier verschrikkelijk warm. Aan de kust is er wel wat wind. In het centrum, van één straat lang, is het super warm. Ik zag op internet dat ze regen gaven maar ik heb geen druppel gezien. Nergens rijden er auto’s. Enkel gofkarretjes. Een rit kost 5 B$. Wil je één uur het karretje huren kost het je 25B$. Een ganse dag 100 Amer$. Niet goedkoop. Maar je hebt hier geen transport nodig. Je kan alles wandelend doen. Ik pufte door de hitte naar het duikcentrum Belize divers. In mijn straat is er ook een club “Big Fish Divers “maar op internet heb ik zoveel slechte commentaren gelezen dat ik het toch niet waag om met hen te gaan duiken. Ik boekte een drie tank duik voor ’s anderendaags bij “ Belize Divers”. Ik betaalde 50 B$ voorschot. Ik moet aanwezig zijn om 5u15. Amaai, ik zal niet te laat moeten gaan slapen. De drie duiken kosten 394 B$. Vrijdag duiken ze naar “de Blue Hole”, waarvoor ik naar dit eiland gekomen ben, met het gevolg dat ik een dag langer zal moeten blijven. Het was 13 uur. Ik wilde gaan snorkelen met rays en verpleegsterhaaien. Ik schreef me dus in om 14 uur. Ik liep naar mijn hotel om mijn onderwatercamera en extra geld. We zaten met zeven personen op de boot. John, een rasta afrikaner was onze gids. We deden drie snorkelstekken: Hol-Chan Marinepark South Channel, Shark Ray and Stin Ray Village en Coral Garden. We moesten constant bij onze gids blijven. We zwommen tot aan het rif waar we prachtige zachte en harde koralen zagen. Een barracuda volgde ons voortdurend. John voedde hem wel constant met stukjes vis. Het was een groot exemplaar. Net voorbij het rif steeg telkens een green moray op naar de vis die John hem gaf. Hij zei ons dat wanneer de mureen in onze richting zou komen, we gewoon moesten spartelen met onze vinnen. ( ? ) Onze tweede duik was de spectaculairste. Een dertigtal stin rays aan onze voeten, een negental, grote en kleine, verpleegsterhaaien = nurse sharks. We mochten hier onze vinnen niet aan trekken. We konden stappen op het zand. Je moest zien waar je je voeten zette! :) Massa’s rays scheerden langs onze benen. Ik aaide ze. John gaf hen eten. Ze voelden heel zacht aan. Ik vermeed wel hun staart. Alhoewel de staart je echt al in een delicate plaats zou moeten raken om dodelijk te zijn. Dus, daarvoor paste ik wel op. De grootste haaien waren zeker twee meter lang. John nam een kleine haai vast en gaf hem aan mij. Ik moest zijn vin stevig vast houden maar de haai zijn lichaam zachtjes. Wat vond ik het spannend om voor de eerste keer een haai vast te houden. Zie je nu Mike dat deze niet gevaarlijk zijn?! Mike had net op National Geografic een programma gezien van” Shark Attacks” in ondiep water. Maar dat zijn de witte haaien he. Niet deze! Het blijven wel altijd wilde dieren, dus John had ons gewaarschuwd van hen niet op te jagen. Iedereen zat al in de boot. Ik bleef als enige nog in het water. Ik kon er maar niet genoeg van krijgen. Wat is dit ongelooflijk! Zo vele stin rays en haaien rond je voeten en lichaam. Dit was mijn eerste keer. Fantastisch! Dit doe ik ooit opnieuw! Bij de derde duik waren we vrij en mochten we tot aan het rif zwemmen. We waren maar met drie meer. De meesten hadden het opgegeven. Ook bij de haaien waren we maar met vier personen. We zaten met vier doofstomme mensen aan boord. We deden gebarentaal naar hen om uit te leggen wat de gids zei. Twee van hen zijn zelfs geen enkele maal in het water gegaan. Ze voelden zich onzeker. Het was een super ervaring! Raad ik aan iedereen aan. Toen we aan wal kwamen, kocht ik me chinees fast food en at het op op de pier. Zalig alleen in de zon met een prachtig zicht op de eindeloze zee. Hoe zou de duik morgen zijn? Gaan we White Tip Reef Sharks zien? Het is het tweede grootste en mooiste rif na Australiê. Tot hier toe vond ik het al veel mooier dan Australiê. Dus ik verwachtte veel van de duik. Naar het schijnt zou het in Honduras ook zo mooi zijn om te duiken. Maar dat zien we dan wel. Een hond kwam bedelen. Ik slenterde naar mijn hotel. Onderweg zag ik een oud winkeltje met allemaal boeken die de mensen achterlieten. Je mocht een boek lenen en een donatie doen. Ik vroeg naar een “lonely planet” van Centraal en Zuid -Amerika. De vriendelijke mevrouw had er zelfs twee. Ze zei dat er wat verderop een boekenwinkel is waar je de boeken kan kopen. Indien ik er daar geen vind mag ik altijd een lonely planet van haar over kopen. Ik kocht wat postkaarten. De meesten waren smerig bevuild en stofferig. Ik nam er de mooiste uit. Morgen koop ik postzegels, want de post was reeds gesloten, en post ik ze naar jullie. Hebben jullie al mijn landen al gekregen? Ik kocht me een verfrissende milkshake banaan, douchte me, sprak wat met het duitse meisje, die morgen reeds vertrekt naar Mexico en daarna naar Ecuador. Zij doet een toer door gans Zuid- Amerika in een groep. Misschien komen we mekaar daar wel weer ergens tegen. Plots viel de elektriciteit uit gedurende een uur. Ik zweette verschrikkelijk. Mijn twee ventilators uit. Ik ging wat buiten zitten in een trekhoek zodat ik kon afkoelen. Het is bijna 20 uur. Ik kijk wat tv en ga dan vroeg slapen zodat ik morgen in vorm ben. Tot morgen. X Ik ben net terug van de chinese supermarkt. Chinezen zijn echt geen vriendelijke mensen. Nooit kan er een lachje vanaf. Het doet me hier denken aan Thailand waar de mensen ook zo zuur waren en een lachje teveel was.