Dag 37 6 april St Alva Beach - Kuttabul

Dag 37 6 april ( St Alva Beach – Kuttabul ( 361 km )
Gisteravond was ik net in slaap gevallen toen ik een vreselijke bonk horde. Ik schrok op en zag dat jonge gasten vuurwerk aan het opsteken waren. Door mijn dakvenster aanzag ik het mooie schouwspel. De jongens reden weg. Ik ging naar buiten en zag nog twee twintigers een biertje drinken aan mijn auto. Ze stelden zich voor. Het waren locals. Ik vroeg of vuurwerk wel mocht en of er hier politie was. Mijn woorden waren nog niet koud of een politiewagen parkeerde naast mij. Oei, oei, hopelijk jagen ze mij niet weg. De jongens stopten hun biertje achter hun rug. De politie ondervroeg de jongens over het vuurwerk. Ze logen dat ze die gasten niet kenden en het waarschijnlijk wel toeristen zullen geweest zijn. ( Daar gaat onze naam! ) Over mijn overnachting werd er niet gesproken. De jongens zeiden dat drinken in het openbaar verboden is. Oei, dan moet ik oppassen wanneer ik een glaasje wijn drink aan mijn spaceship! :) Ik ging weer slapen. ( Die avond zullen de sandflies en de muggen mij serieus gebeten hebben. ) De jongens vertrokken op hun quad. Alle bewoners hebben hier een quad. Ook kleine kindjes racen al door de bossen en op het strand. Ik waste me aan een voorziene kraan, nam een ontbijt en wandelde naar het strand. Reeds vele jeeps hadden zich rond mij geparkeerd. Tractors trokken boten voort. Quads hun jetski. Honden achterop de wagen. Op het mooie strand praatte ik met drie locals die aan het vissen waren. Ze vroegen of ik een biertje wilde. Eh, niet om 9u30 ‘ s morgens! Ze boden me een stoel aan en ik bezag hoe ze “ geen” vis vingen. :) Er waren teveel jetski’s en boten in de poel tussen het strand en een zandbank. Ik besloot toch maar door te gaan want ik had nog een lange weg voor de boeg. Ik reed naar een dorp om een apotheker te vinden voor mijn 20 tal insectenbeten. Het jeukte verschrikkelijk en ik kon niet stoppen met krabben. Ik nam reeds een Zyrtec in maar tevergeefs. Ik preste het laatste beetje verzachtende crème uit de tube. Ik reed door het eenzame dorp. Geen kat te zien. Alles lag er verlaten bij. Geen enkele winkel was open. “Hoe kon dat nou? Het was vrijdagmorgen 10 uur! Dan is alles toch open?” dacht ik bij mezelf. Ik tankte benzine; 42 $ voor 28,63 L. Hier kostte het amper 146,7 cents/L. Ik vroeg aan de man van het tankstation waarom alle winkels dicht waren. “Het is Goede Vrijdag” zei de man. Oeps, daar had ik niet meer aan gedacht. :) Wanneer je met vakantie bent is elke dag gelijk. Zaterdag zouden de winkels wel open zijn. Zondag en maandag weer gesloten. Dan moet ik zeker zaterdag wat inkopen doen zodat ik eten heb voor twee dagen. Ik kocht me alvast een toastenbrood en een klein potje pindakaas. ( 10 $! ) Ik nam wat informatie mee van de Whit Sunlands. Ik reed door het groene landschap. Een twintigtal dode kangoeroes op de weg. Grote zwarte, Walibi’s, Euro’s en andere kleinere dieren zoals possums en egels. Aan de kant van de weg kocht ik vers fruit zoals een ananas, een meloen, wat druiven en een potje zelfgemaakte aardbeienkonfituur. Pff, 16$! In Bowen nam ik de afslag A1 richting Proserpine. Tientallen haviken zweefden door de hemelsblauwe lucht. Het was opnieuw een prachige dag met zo’n 33 graden. I like that! Het suikerrietlandschap, een weinige koeien met grote olifantenoren, gesprongen autobanden langs de weg. Ik had mijn eerste dier doodgereden! Een vlinder plakte tussen mijn ruitenwisser. Ik stopte aan Airlie Beach, ingeklemd tussen de zee en een heuvel vol appartementencomplexen. Airlie Beach heeft slechts wat zanderige stroken die bij vloed onderlopen. De aanblik van de diepblauwe baai met jachten en motorboten was wel prachtig. 3 km verderop belandde ik in Shutehaven ( Shute Harbour ) , een groepje huizen op de beboste heuvels boven Coral Point met een adembenemend uitzicht over de eilanden. De meeste veerboten naar de eilanden en charterboten vertrokken hier. Ik reed weer op de Highway. Het was al 17 uur en ik had nog geen slaapplaats gevonden. Overal stond er: verboden te overnachten. Ik zag een vrachwagenparking. Een oude man stond er reeds geparkeerd met een jeep en een aanhangwagentje. Ik vroeg hem of ik hier kon overnachten. Dat was geen probleem. De parking was niet zo aangenaam en was belegd met gravier. In een hoek lag hopen achtergelaten vuil. Een man in een auto deed “een nab” naast het suikerriet. Om 19 uur kroop ik in de wagen. Het was niet te doen van de muggen. De man die uitrustte was weg. Om 20 uur viel ik in slaap. De deur van de auto goed op slot, mijn broodmes dicht bij mij. :)