Dag 28 28 maart PNG Duiken Walindi resort

Dag 28 28 maart Papua New Guinea Walindi resort duiken
Om 6 uur stond ik op. De regen kwam met bakken uit de hemel. We gingen ontbijten. Jossy, een Australische instructeur die in de hoofdstad Port Moresby woont, zat ook aan onze tafel. Ik denk dat ze anorexia heeft want ze is heel mager, ze beeft en ze eet bijna niks. Ze geeft vlug haar vol bord terug aan het personeel. Ze is wel heel lief. Ze gaat met Angela duiken die nog maar 6 duiken heeft gedaan. Angela gelooft niet echt in haar door haar toestand maar ik zei dat zo’n mensen zich juist beter voelen in het water en dat ze niet moet vrezen. Indien ze zich er niet goed bij voelt, kan ze alle minuten de duik afbreken. Om 8 uur vetrokken we. Ik deed 3 prachtige duiken. Een bonte mix van koraalriffen, veersterren op een enorme waaierkoraal. Vleermuisvissen, diklipvissen, makrelen, . naaktslakken. Een wolk oranje en blauwe rifbaarsjes zweefde boven een ongerepte koraaltuin. Op een diepte van 20 meter wiegden eindeloos veel verwarde bossen rode waaierkoralen in de zachte stroming en een paartje koraalvlinders flirtte tussen de koraalwaaiers . Onaangetaste riffen, prachtige koraaltuinen, een immense veelvoud van soorten . De duik begon op een zacht glooiende zandvlakte en volgde dan de rifwand. Op de zeebodem groeide een wilde koraaltuin van waaierkoralen, olifantsoor- en enorme bekersponsen. Typische Papoease Anemoonvissen huppelden nerveus hun anemonen in en uit als ik te dicht bij kwam. Een schitterend intact riflandschap met sponsen en koralen. Veersterren op zweepkoraal. De zee en de riffen van de Koraalzee, de Solomon- en Bismarckzee zijn ongerepte paradijzen met meer dan 2000 vissoorten: nog altijd de grootste soortendichtheid ter wereld! Angela deed maar één duik. Ik zag haar onder water en ze zag er heel relax uit maar toch voelt ze zich niet goed bij het afdalen. Ze heeft claustrofobie en is wat angstig maar eenmaal bezig valt het nochtans mee. Ik kreeg dus haar derde duik cadeau. Daar was ik heel blij mee. Het heeft de ganse dag geregend! Onder water ondervind je daar niks van maar om te lunchen op de boot had het wel aangenamer geweest in het zonnetje. Een geluk dat we deze dag niet genomen hebben als relaxdag of we konden een ganse dag binnen gezeten hebben. Ik dook telkens alleen met Lucas, mijn privé-instructeur noem ik hem. Waarschijnlijk is dat omdat ik foto’s neem en zo de groep anders zou ophouden. Maar ik heb het liever zo. Lucas wachtte steeds tot ik een goeie shot gemaakt had. Ik vind mijn foto’s wel niet geslaagd. Ik had wat condens in mijn onderwaterhuis. Ik zag ook mijn eerste zeepaardje in PNG. Enkel een paar centimeters groot. Ik zag ook milimeters kleine blauwe garnaaltjes zittend in de groene, gele of rode anemonen. Ik genoot echt van de drie duiken. We gingen tot 26 meter en tot 75 minuten. Plots voelde ik een pijn in mjn gezicht en mijn linker arm. Als een electrische schok. Dat zullen weer die sea lies zijn. Je kunt ze niet zien maar op een diepte van 5 meter vallen ze je echt aan. Ik voelde mijn keel schroeien. Lucas vroeg of het ging en of ik de duik wilde voortzetten. Ja ja, het zal wel over gaan zeker! Eventjes daarna zag ik Lucas naar zijn kaal hoofd grijpen. Ook een pijnlijke beet van die stomme beestjes. Dat is het enige spijtige van Indonesiê en Papua New Guinea, die sea lies. Het water was opnieuw zoals een warm bad. 32 graden. Mijn duikcomputer gaf geen “error” meer dus waarschijnlijk zal ik toch de vorige duik ietsje te vlug naar onder en boven gedoken hebben. 25 uur mag ik niet vliegen. Morgen kunnen we niet meer duiken want vrijdagmorgen stijgen we op om 9 uur. Het is te hopen dat het morgen goed weer is zodat we wat kunnen genieten van de hete zon. Om 16 uur kwamen we terug aan land. Ik was “landziek”. Dat is ook iets raar. In plaats van zeeziek ben ik soms landziek. Ik waggel dan, net alsof ik nog op de boot zit. Ik dronk een cola en ging me douchen. Ik kocht postkaartjes aan 3 kina/stuk. Een postzegel kost 8 kina. Dus ik besloot toch maar van de kaartjes in Australiê te posten. Sorry dat julie geen postzegel van PNG hebben. Maar de kaartjes zijn tof. Koffielepeltjes hebben ze hier niet. Misschien vrijdag in de hoofdstad maar het zou me verwonderen. Angela haar beet op haar arm is nog steeds hetzelfde maar ook niet slechter. Ik heb een tiental nieuwe muggenbeten erbij! Ik zal een nieuwe spray moeten kopen want hij is bijna op. Angela kocht de belgische muggenmelk Jaico , die wij in de apotheek kopen, in Thailand. Ook straf dat ze dat daar hebben! :) Morgen onze laatste dag. Dan gaan we de beetle nut eens uitproberen. Het vrouwelijke personeel gaat ons tonen hoe we dat moeten doen. Ik ben benieuwd. Het is nu 18 uur. Binnen een uurtje eten we en ga ik op internet. Het is te hopen dat ma en pa nog eens on line zijn alsook Dieter. Ik wil hun stem nog eens horen.
Wat geschiedenis voor wie het interesseert:
PNG… Een hof Van Eden. Mangrove bossen in de Kimbe Bay . De warme stralen van de laagstaande zon van de late avond breken op het rimpelige wateroppervlak. PNG …overvloedige natuur, rijkdom aan kleuren. PNG… land van koppensnellers en kannibalen. PNG met haar 462.840 km² is het land een derde groter dan Duitsland. Demofragische factoren zijn echter te verwaarlozen: er wonen maar 10,2 mensen op een vierkante kilometer, in totaal 4,7 miljoen. Het gemiddelde jaarinkomen bedraagt 1145 $ . Een typisch geval van “ laat maar? “ Absoluut niet! Er heerst een Babylonisch spraakverwarring in PNG. Deze staat in de Stille Oceaan kent meer dan 800 talen, en dat zijn er meer dan welk land ter wereld dan ook. In het buitengewoon moeilijk toegankelijke hoogland konden stammen die vlakbij elkaar woonden, elkaar niet verstaan. Om wat orde in deze chaos te scheppen is in 1975 het Pidgin-English ( Tok Pisin) als nationale taal ingevoerd. Dit curieuze mengelmoesje van Engels en stamdialecten, die in vroegere tijden door de voormalige koloniale heersers werden veracht, heeft iets tot stand gebracht wat lange tijd voor onmogelijk werd gehouden: eensgezindheid onder de krijgszuchtige stammen. Alle bewoners zijn tegenwoordig “ wantoks” ( vrienden) geworden, die allemaal dezelfde taal spreken ( wantok = one talk )
Tot morgen…