Dag 10 13 aug. Isla Ometepe - Managua
Blijf op de hoogte en volg Kristin
14 Augustus 2012 | Nicaragua, Managua
Dag 10 13 aug. Isla Ometepe – Managua
Om 4u45 werd ik wakker en keek naar buiten. Het was nog donker en ik besloot er maar weer in te kruipen tot 7u30. Ik pakte mijn valies, ging mijn rekening betalen en nam een laatste ontbijt in het hotel Charco Verde. Dit hotel raad ik niemand aan. Ook de Nederlanders waren niet blij en zouden hun ontevredenheid vermelden in de Lonely planet. Mijn kamer was één schimmel. Ik kon moeilijk douchen. Je moest goed mikken om een waterstraaltje te krijgen en de veringen van de matras staken uit. Mijn spaghettisaus ,de eerste dag, smaakte zuur. De muziek in het restaurant stond op een radiozender. Deze speelde veel te luid. Dit hoort een relaxhotel te zijn en niet een hard rock café! Men poetste mijn kamer maar maakte niet mijn bed op of gaf me geen nette handdoek. En dat voor 30 $!!! Ik heb al veel slechter gehad maar dan pruttel ik niet tegen omdat je voor een goedkope prijs ook niks goeds moet verwachten. Maar hier had ik veel zin om hen alles eens goed te zeggen. Maar toch zweeg ik. Ik vertrek toch vandaag. Om 9u vroeg ik een taxi en voor 10 $ bracht hij me naar de ferry. Ik was met een ander Nederlands koppel op de boot. Niemand anders. En in het opgaan zat de ferry stampvol. Harry, de Nederlandse jongen, is dierenarts en vertelde me over de vele straathonden die ook hij in Nicaragua zag. We wisselden adressen uit van dierenartsen, een vrouw die ook een “rescue puppy “ organisatie begonnen is in Holland. Saskia V.E. zei me op facebook dat er ook in België veel hulp nodig is, met straathonden maar vooral veel straatkatten. Ze kent mensen die adoptiehonden uit België naar Spanje en Griekenland overbrengen. Misschien moet ik maar eens goed in België beginnen zoeken of ik daar niet ergens kan werken. Dan zouden mijn ouders en familie heel tevreden zijn dat ik niet in het buitenland blijf hangen. ;-) Saskia V.E. is verpleegster aan huis en ze zei me dat ze veel verwaarloosde honden ziet bij de mensen. De honden moeten bijna dood zijn vooraleer men in België iets doet. Ik wist niet dat dat ook in België voorviel. De boot ankerde in San Jorge en direct kwamen taxichauffeurs op me af om me een dure taxirit te geven naar Managua. Ik mocht met het Nederlands koppel meerijden tot aan het busstation in La Riva. Daar moest ik beslissen: ofwel een busrit met de chickenbus, 3,5 uur voor weinig geld, ofwel een taxi, anderhalf uur naar Managua, voor 45 $. Ik dingde af van 60 $ naar 45 $. Indien ik de taxi nam kon ik nog net op tijd aankomen op de luchthaven om naar Islas Del Maîs te vliegen = Corn Islands indien er natuurlijk een plaats vrij zou zijn. Ik waagde het er op. Ik zat vooraan in de taxi. Ik viel eventjes in slaap. Het was stikheet. De vensters wagenwijd open. De man spuugde voortdurend door het raam. Dat zijn fluimen maar niet opnieuw naar binnen waaien! Beikes!! Na 1u45 minuten was ik op de luchthaven van Managua. Daar zat de vlucht vol. Pff, had ik dat geweten. Ik kocht een ticket voor de dag nadien aan 165 $. Corn Island is een idyllisch eiland waar het een duikparadijs is. Ik stapte naar de internationale luchthaven en vroeg inlichtingen om van Nicaragua naar Costa Rica te vliegen. Daar ik al veel van CR gezien heb, wil ik enkel naar Bahia Drake gaan waar men goed kan duiken. Een vlucht kost ongeveer 200 $ “enkel” en dan moet je nog op 20 $ overgewicht rekenen. Ook morgen naar de Corn Islands zal ik 26 $ overgewicht moeten betalen. Mijn valies weegt 23 kg en je mag maar 13 kg meenemen! Pff... het probleem met die vlucht naar Costa Rica is dat ze je niet binnen laten in het land wanneer je geen terugvluchtticket kunt tonen. Ze zijn bang dat je in het land zou blijven wonen. Hoe kan ik nu een terugvlucht aantonen? Ik reis door naar Panama maar weet nog niet op voorhand hoe ik dat ga doen. Met het vliegtuig of de bus? Ik vroeg de man of ik niet gewoon mijn wereldticket kan tonen? Dat toont toch ook aan dat ik niet in het land zal blijven? Nee, dat gaat niet. Ik kocht dus nog geen vliegticket en vraag het nog wel eens aan toeristen die ik tegenkom onderweg. Naar het schijnt moet je geen terugticket tonen wanneer je met de bus reist. Ook raar. Je kunt toch ook in een land blijven wonen wanneer je er met de bus naar toe gaat?! In de luchthaven at ik een panini. De receptioniste van de luchtvaartmaatschappij raadde me een goedkoop hotel aan dicht bij de luchthaven. De taxi daar naar toe zou 40 C kosten. Toen ik een taxi wilde nemen zei die man dat het in dat hotel heel gevaarlijk is. Ze beroven mensen en er zitten drugsverslaafden. Pff, wie moet ik nu geloven? Ik nam maar het zekere en liet me rijden naar een duurder hotel, Bello Horizonte, aan 40 $ / nacht!!!! Ik wilde de taxi niet mêêr betalen dan 40 C. Hij pruttelde wat tegen. Hij mag mij deze nacht om 4u30 komen oppikken om weer naar de luchthaven te gaan. Hij zal dan de prijs “maal drie “ doen zei hij. :-( Mijn hotelkamer is heel tof natuurlijk. Ik heb een balkon, airco!!!, een tv, een frigo, een zalig groot bed en een mooie ruime badkamer met warm water. Spijtig dat het maar voor een paar uur is. Het is nu 17 uur. Ik ben al gedoucht en lig al in mijn bed. Ik maak er een aangename tv avond van. Het zal vlug morgen zijn. Adios amigos. En tante Mia, nog eens een heel gelukkige verjaardag. Hopelijk wordt het een aangename feest. Geniet er maar van! xxx
Om 4u45 werd ik wakker en keek naar buiten. Het was nog donker en ik besloot er maar weer in te kruipen tot 7u30. Ik pakte mijn valies, ging mijn rekening betalen en nam een laatste ontbijt in het hotel Charco Verde. Dit hotel raad ik niemand aan. Ook de Nederlanders waren niet blij en zouden hun ontevredenheid vermelden in de Lonely planet. Mijn kamer was één schimmel. Ik kon moeilijk douchen. Je moest goed mikken om een waterstraaltje te krijgen en de veringen van de matras staken uit. Mijn spaghettisaus ,de eerste dag, smaakte zuur. De muziek in het restaurant stond op een radiozender. Deze speelde veel te luid. Dit hoort een relaxhotel te zijn en niet een hard rock café! Men poetste mijn kamer maar maakte niet mijn bed op of gaf me geen nette handdoek. En dat voor 30 $!!! Ik heb al veel slechter gehad maar dan pruttel ik niet tegen omdat je voor een goedkope prijs ook niks goeds moet verwachten. Maar hier had ik veel zin om hen alles eens goed te zeggen. Maar toch zweeg ik. Ik vertrek toch vandaag. Om 9u vroeg ik een taxi en voor 10 $ bracht hij me naar de ferry. Ik was met een ander Nederlands koppel op de boot. Niemand anders. En in het opgaan zat de ferry stampvol. Harry, de Nederlandse jongen, is dierenarts en vertelde me over de vele straathonden die ook hij in Nicaragua zag. We wisselden adressen uit van dierenartsen, een vrouw die ook een “rescue puppy “ organisatie begonnen is in Holland. Saskia V.E. zei me op facebook dat er ook in België veel hulp nodig is, met straathonden maar vooral veel straatkatten. Ze kent mensen die adoptiehonden uit België naar Spanje en Griekenland overbrengen. Misschien moet ik maar eens goed in België beginnen zoeken of ik daar niet ergens kan werken. Dan zouden mijn ouders en familie heel tevreden zijn dat ik niet in het buitenland blijf hangen. ;-) Saskia V.E. is verpleegster aan huis en ze zei me dat ze veel verwaarloosde honden ziet bij de mensen. De honden moeten bijna dood zijn vooraleer men in België iets doet. Ik wist niet dat dat ook in België voorviel. De boot ankerde in San Jorge en direct kwamen taxichauffeurs op me af om me een dure taxirit te geven naar Managua. Ik mocht met het Nederlands koppel meerijden tot aan het busstation in La Riva. Daar moest ik beslissen: ofwel een busrit met de chickenbus, 3,5 uur voor weinig geld, ofwel een taxi, anderhalf uur naar Managua, voor 45 $. Ik dingde af van 60 $ naar 45 $. Indien ik de taxi nam kon ik nog net op tijd aankomen op de luchthaven om naar Islas Del Maîs te vliegen = Corn Islands indien er natuurlijk een plaats vrij zou zijn. Ik waagde het er op. Ik zat vooraan in de taxi. Ik viel eventjes in slaap. Het was stikheet. De vensters wagenwijd open. De man spuugde voortdurend door het raam. Dat zijn fluimen maar niet opnieuw naar binnen waaien! Beikes!! Na 1u45 minuten was ik op de luchthaven van Managua. Daar zat de vlucht vol. Pff, had ik dat geweten. Ik kocht een ticket voor de dag nadien aan 165 $. Corn Island is een idyllisch eiland waar het een duikparadijs is. Ik stapte naar de internationale luchthaven en vroeg inlichtingen om van Nicaragua naar Costa Rica te vliegen. Daar ik al veel van CR gezien heb, wil ik enkel naar Bahia Drake gaan waar men goed kan duiken. Een vlucht kost ongeveer 200 $ “enkel” en dan moet je nog op 20 $ overgewicht rekenen. Ook morgen naar de Corn Islands zal ik 26 $ overgewicht moeten betalen. Mijn valies weegt 23 kg en je mag maar 13 kg meenemen! Pff... het probleem met die vlucht naar Costa Rica is dat ze je niet binnen laten in het land wanneer je geen terugvluchtticket kunt tonen. Ze zijn bang dat je in het land zou blijven wonen. Hoe kan ik nu een terugvlucht aantonen? Ik reis door naar Panama maar weet nog niet op voorhand hoe ik dat ga doen. Met het vliegtuig of de bus? Ik vroeg de man of ik niet gewoon mijn wereldticket kan tonen? Dat toont toch ook aan dat ik niet in het land zal blijven? Nee, dat gaat niet. Ik kocht dus nog geen vliegticket en vraag het nog wel eens aan toeristen die ik tegenkom onderweg. Naar het schijnt moet je geen terugticket tonen wanneer je met de bus reist. Ook raar. Je kunt toch ook in een land blijven wonen wanneer je er met de bus naar toe gaat?! In de luchthaven at ik een panini. De receptioniste van de luchtvaartmaatschappij raadde me een goedkoop hotel aan dicht bij de luchthaven. De taxi daar naar toe zou 40 C kosten. Toen ik een taxi wilde nemen zei die man dat het in dat hotel heel gevaarlijk is. Ze beroven mensen en er zitten drugsverslaafden. Pff, wie moet ik nu geloven? Ik nam maar het zekere en liet me rijden naar een duurder hotel, Bello Horizonte, aan 40 $ / nacht!!!! Ik wilde de taxi niet mêêr betalen dan 40 C. Hij pruttelde wat tegen. Hij mag mij deze nacht om 4u30 komen oppikken om weer naar de luchthaven te gaan. Hij zal dan de prijs “maal drie “ doen zei hij. :-( Mijn hotelkamer is heel tof natuurlijk. Ik heb een balkon, airco!!!, een tv, een frigo, een zalig groot bed en een mooie ruime badkamer met warm water. Spijtig dat het maar voor een paar uur is. Het is nu 17 uur. Ik ben al gedoucht en lig al in mijn bed. Ik maak er een aangename tv avond van. Het zal vlug morgen zijn. Adios amigos. En tante Mia, nog eens een heel gelukkige verjaardag. Hopelijk wordt het een aangename feest. Geniet er maar van! xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
