Dag 16 16 maart Alice Springs

Dag 16 16 maart Alice Springs
Ik sta 4 dagen achter met mijn blog dus het zal niet gemakkelijk zijn om me alles te herinneren.
Om 5u30 ontwaakte ik en maakte een kleine rugzak. We kregen op de receptie 2 sneetjes brood die we konden toasten en besmeren met sinaasappelkonfituur, boter of pindakaas. In mijn keukentje maakte ik een paar koppen thee. De bus pikte ons op om 6u30 . Angela had van de ganse nacht niet geslapen. Ze had buikloop en gaf over. Ze vergezelde ons toch maar en zat dicht naast de uitgang. Andrew was onze gids en onze groep telde 6 nieuwsgierige mensen naar al dat schone. De bus reed ons naar het graf van John Flynn. Alice Springs, met zijn schone, heldere lucht. De streek wordt al minstens 40.000 jaar bewoond door de Arrernte ( ook wel Aranda genoemd ) , die zich verplaatsen tussen de betrouwbare waterbronnen in de MacDonnell Ranges. De groene vlakten met zijn lage boomstammen. De laatste twee weken had het uitzonderlijk veel geregend en was alles beginnen openbloeien en groen kleuren. Andrew toonde ons het stekelige “spineffect” gras. Een enorme grote vijgenboom waar de wallabi’s verzot op zijn. De witte gomtrees met hun eucalyptische bladeren vertonen soms vreemde vormen. Verbazend bewonderden we de “up side down river”. Dit zijn uitgedroogde rivieren maar toch stroomt het water onder het zand. Wanneer het dan eens regent vullen de rivieren zich opnieuw op maar bij warmte verdampt telkens het rivierwater. We spotten een babygekko van ongeveer 3 cm. We liepen door één van de langste parallelle bergketens in het centre. De MacDonnell Ranges loopt van het oosten naar het westen door Alice Springs en wordt onderbroken door verschillende kloven die in waterrijke tijden zijn uitgesleten. Juist die opvallende openingen, en de grandeur en de kleuren van het ruige landschap maakten de keten zo interessant. De aborigionals zien er veel ouder uit dan ze zijn. Slechts 5% verzorgt zich, de rest niet. Soms denk je dat ze 50 - plussers zijn en zijn ze maar amper 20 jaar. Ze hebben een breed mannelijk voorhoofd die over hun oogkassen helt. Hun gezicht is rond en hun neus is heel dik en bollig, hun lippen overvol. Eigenlijk geen mooi ras maar echte bushmensen om soms schrik van te hebben. Ze krijgen geld van de regering waardoor ze niet hoeven te werken. Met dat geld kopen ze enkel drank en zijn dagelijks stomdronken. Ze kopen ook vele suikers waardoor ze over de honderde kilo’s wegen. Hun borsten hangen bijna tot aan hun knieên. De borsten worden beschilderd met okerverf die ze uit de rotsen halen. Ze dansen een eigenaardig pasje. In de stad lopen ze schreeuwend op straat. Ook gaan ze in de hotels naar het toilet en maken ze een hels kabaal. Niemand zegt daar iets op want, ondanks hun slechte gedrag, zijn ze beschermd. Verleden week was de politie met schijnwerpers op zoek naar een moordenaar. Ze vonden ergens een dode. Dat is hier de gewoonte naar het schijnt. Het zou één van de gevaalijkste paatsen zijn in Australiê. Ik ondervind daar niks van omdat ik ’s avonds niet alleen op straat ga. In Standley Chasm kregen we koekjes, thee en koffie na een wandeling van 30 minuten . We stapten op de “omgekeerde rivier” in the middle of nowhere door rode rotsachtige bergen. 18 km ten westen van de stad was de Simpsons Gap, de dichtsbijzijnde opening in de West MacDonnells. Via een zanderige rivierbedding met eucalyptusbomen erlangs, liepen we naar een kleine poel. We zagen er Wallaby’s met babys in hun buidel. Verderop langs Larapinta Drive stonden de twee gombomen die zijn vereeuwigd in Albert Namatjira’s schilderij van het centre-landschap. Iets verderop was Standley Chasm, 50 km van Alice Springs. Deze plek bevindt zich op het grondgebied van de Lwupataka. Via de rivierbedding liepen we naar een smalle kloof die is ontstaan door de erosie van zachtere rotsen die ooit tussen de kwartsieten wanden lagen. De 80 meter hoge rotswanden gloeiden rood op in de zon. Aan Namatjira Drive zagen we de Ochre Pits. Oker was vroeger dure handelswaar, en het wordt door de Arrernte nog altijd gebruikt bij ceremonies. Ook wrijven ze hun gezicht ermee in tegen zonnebrand. De okerkleueren worden ook gebruikt voor medische doeleinden. We mochten geen brokje oker meenemen of we konden een boete krijgen van 5000 $. We lunchten, een broodje hesp en kaas, fruitsap en een cakeje. We beklommen met vier van onze groep een berg, ik weet de naam niet meer, en hadden een prachtig uitzicht op de Hole. Het was de zware klim in de felle zon wel waart. In de Ellery Creek Big Hole, de grootste waterpoel in de omgeving, namen Angela en ik een frisse duik. Er was niemand anders in het koude water. Ik voelde me heerlijk in die opening in de bergketen. Op het strandje hoorde ik twee nederlanders praten. Wat was het lang geleden dat ik nog eens nederlands gesproken had. Dat doet wel deugd je moedertaal te spreken. Rond 17 uur keerden we spijtig genoeg terug naar Alice Springs. Onderweg zagen we een 80-tal groene parkieten van boom tot boom vliegen. Het was een aangename dag. s’Avonds kocht ik een 4$ wifikaart en boekte een vlucht naar Cairns en vervolgens Port Moresby in Papoua New Guinea. Ik typte mijn visagegevens in en kreeg op het einde: “ error”. Ik deed de ganse boeking opnieuw en weer: “ error”. Pff, ik stopte dan maar en besloot na de driedaagse uitstap een vlucht te boeken. Hopelijk heb ik niet opnieuw 2x betaald. Ook Angela kreeg een melding “ time out” na twee maal geboekt te hebben. Zij kreeg echter een confirmatie, dus bij haar zal het geld er wel afgegaan zijn. Bij mij denk ik niet. Jimmy hielp me wat mee maar kon ook het probleem niet oplossen. x