Dag 7 20 dec. Recife ( ziek ziek ziek )

Dag 7 20 dec. Recife ( ziek ziek ziek )
Gisteravond keek ik tot 23 uur een film op pc en viel gelukkig in slaap. Rond middernacht werd ik, minder gelukkig, wakker met een verschrikkelijke pijn aan mijn oren. Eerst dacht ik dat het door die oordopjes was maar al gauw merkte ik dat ik ziek aan het worden was. Elke minuut zieker en zieker. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Zo erg en pijnlijk. Mijn hoofd ging openbarsten alsof er niet genoeg plaats was voor de druk in mijn hoofd. Alles zwol op. Een vreselijke pijn onder mijn ogen alsof iemand me een kaakslag gegeven had. Ook pijn boven de wenkbrauwen en onder mijn oren. Alle klieren zwollen dik op alsook onder mijn oksels. Ik gaf ook over. Ik had het verschrikkelijk warm en ondanks ik mijn koorts nam had ik maar 35,6. Hoe kan dat nu? Zelfs geen normale lichaamstemperatuur! Eerst dacht ik dat die thermometer niet meer werkte maar ik testte hem met koud en warm water. Raar. Het werd erger en erger. Op de duur had ik het gevoel dat ik ging sterven. Dat mijn hoofd ging open barsten. :-) De ganse nacht zat ik op en hoopte op wat beterschap maar de ziekte moest eruit. Het enige voordeel wanneer je niet kan slapen is dat ik om 5 uur een prachtige zonsopgang zag boven de oceaan. We moeten optimistisch blijven he. :-) Maar dat ben ik hoor. Ik nam mijn derde hoestfles, mijn Perdolans en zuigtabletjes voor de keel die ik gisteren gaan kopen ben daar mijn keel, toen al, lichtjes pijn deed. Dit hielp allemaal niet uit. Om 7 uur ging ik naar de receptie en zei dat ik dringend een dokter nodig had daar ik me heel slecht voelde. Het antwoord was dat dat niet gaat in Brazilië. Hier moet je zelf naar de kliniek gaan. Ik liet Debora bellen, de Braziliaanse mevrouw die in Halle gewoond heeft, maar ze nam niet op. Ja, die zal natuurlijk nog slapen, zo vroeg! Ik trok mezelf voort naar mijn kamer en probeerde nog wat te rusten. Om 8 uur ging het niet en ik liep naar Debora haar appartement. Ik belde ze uit haar bed. :-( Ze zag mijn toestand en zei dat ze met mij naar de kliniek zou gaan. Want anders gaan ze mij toch niet verstaan in dat Portugees. Ze zei dat je in Brazilië half dood moet zijn vooraleer er een dokter thuis komt. Ofwel heel arm. Bij ons promoten ze toch eerst van bij de huiskoker te gaan alvorens naar de kliniek? Hier is het het omgekeerde! In de kliniek zaten er nog acht mensen voor mij. Ik was te zwak om zo lang te blijven wachten en we reden naar een apotheek. Ik kreeg na lang zagen toch geen antibiotica maar een pilletje die me ook zou helpen. Nog een hoestfles erbij, spay voor in de keel, neusspray en vitamine C. Ook moest ik van Debora vitaminedrankjes er bij nemen. Ik moet vandaag veel drinken, zei ze. Toch lief als er iemand in de weer voor je is wanneer je zo ziek bent he. Soms vraag ik me af indien ik vrijgezel blijf, wat er met mij gaat worden wanneer ik oud ben en niemand op me kan passen of voor me kan zorgen . Maar daar moet ik nu niet aan denken... Dieter zal me wel helpen dan. Ik kroop direct weer in bed. Die keelspray deed goed want mijn keel is zodanig dik dat ik bijna niet kan slikken. Ook mijn ogen zijn half toe van de gezwollenheid. Ik denk dat ik in 27 jaar nog niet zo ziek ben geweest dan nu! Waarschijnlijk zal er toch iets aan het broeien geweest zijn met die wrede buikloop en hevige krampen?! Misschien griep, dacht Debora. Hopelijk toch niets ernstig. Mijn gezicht doet pijn alsof ik overklopt geweest ben. Niet plezant. Ik voel dat nu ook gans mijn lichaam begint pijn te doen. Ja, zal dan toch misschien griep zijn. Het is nu 16 uur. Elk uur hoop ik op beterschap. Ik probeer opnieuw wat te rusten. Tot later... Indien morgen de wereld vergaat volgens de Mayakalender weet dan dat ik jullie allen graag zie en dat ik een mooi leven gehad heb. Wel erg dat ik geen afscheid meer kunnen nemen heb. :-) Mijn ouders hebben me altijd geleerd nooit te gaan slapen vooraleer je een afscheidskus gegeven hebt. :-) Maar ik heb net gezien dat in Nieuw Zeeland of Australië, waar het al 21 december is, de wereld toch niet vergaan is, dus hij zal bij ons ook niet vergaan. :-) 18 uur. Ik voel me nu al ietsje beter. Veel gerust, medicatie goed ingenomen en yoghurtjes gegeten. Een goede douche doet wonderen. Morgen is een nieuwe dag... xxx