Dag 42 11 april Lady Elliot Island
Door: Kristin Daelman
Blijf op de hoogte en volg Kristin
11 April 2012 | Australië, Sydney
Dag 42 11 april Lady Elliot Island
Om 5u30 liep ik al op het strand en aanschouwde de zonsopgang. De wind was nog steeds sterk maar niet koud. Ik was de enige wakker. Rond 6u30 konden de duikers reeds een ontbijt nemen. Ik nam een warme croissant met melkerijboter, een thee en vers fruit zoals watemeloen, groene en oranje meloen, druiven, ananas etc. Een paar meter verder was de duikshop. Onze tweede duik ging naar de Three Pyramids en het Severence wrak. Dit jacht zonk in 1999. De eigenaar was net gescheiden en uit wraak zou hij zijn jacht laten zinken hebben. Of toch iets in die aard. Je kon goed in het wrak binnenkijken en nog verschillende dingen zien zoals oude flessen. Al gauw zag ik voor de eerste keer in mijn leven een gitaarhaai van drie meter. Hij lag rustig op de bodem. Toch ging ik niet te dicht voor foto’s te maken want ik weet niet of die gevaarlijk zijn of niet. Er was een sterke stroming. Vele schildpadden, nu ook Loggerhead Turtles, zwommen rond ons. Hoe meer je op hun schild krabde hoe liever ze het hadden. Een beetje verder opnieuw een tweemeter lange gitaarhaai. Veel kleurrijke koralen, alle soorten vissen, inktvis, één cow tail ray ( zo één waaraan Steve Owen gestorven is door de giftige staart die recht zijn hart doorboorde ) , schrimps, clownfishes enz… Ik was opnieuw heel tevreden met deze duik. Indien het zicht hier normaal zou geweest zijn , kun je tot 15 meter ver zien en zou alles natuurlijk nog duizend maal mooier geweest zijn. Maar ja, dat is de natuur he. Verleden jaar is er hier een cycloon geweest. Iedereen werd geêvacueerd, de vogels waren uit zichzelf al weggetrokken daar deze dat vooraf reeds voelen aankomen. Enkel vier mensen bleven op het verlaten eiland dicht bij de vuurtoren. Ze overleefden het. Er was veel schade maar alles kon hersteld worden. We hadden van Jason een gratis glass bottom boat vaart gekregen. Ik hou niet van zo’n boot daar je toch niks door dat glas ziet maar je mocht ook snorkelen, Al het snorkelmateriaal is gratis. Ook kreeg je bepaalde schoentjes om op het koraal te stappen net voor je begint te snorkelen. We zagen een Loggerhead schildpad. Ik deed een eendenduik en zwom naast het grote beest. Groter dan ik. Voor de rest vond ik het niet speciaal en na 20 minuten ging ik als eerste op de boot. Doo het glas zie je inderdaad niks. Ik had het wat koud, ondanks mijn 5 mm duikpak. Het zeewater is maar 24 graden. In PNG tot 32 graden! Aan de oppervlakte zagen we weer schildpadden. Ik had vlug tijd om een lunch te nemen. Ik nam een beef wrap met een paar frietjes. De lunch was wel niet in ons verblijf inbegrepen. Enkel ontbijt en avondmaal. Om 13u30 was ik al weer aan de duikshop voor mijn derde duik. Deze was dan aan 60 $ daar ik mijn duikgerief reeds had. We doken opnieuw naar Lighthouse en Bommies waar de reuzenmanta’s zitten maar het was een ramp. Heel slecht zicht, een sterke stroming en geen enkele manta! Anderen zouden een luipaardhaai gezien hebben maar ik niet. Dat was heel spijtig. Mijn duiken zaten er op want ’ s anderendaag vloog ik. In de namiddag stapten Amelia en ik het ganse eiland rond, namen vele foto’s van de vogels ( wel geen enkele papegaai daar er geen vruchten te vinden zijn op het eiland) en wachtten in een strandhut op de zonsondergang. Deze was mooi maar vele wolken verhinderden het zicht. Rond 17 uur gingen we naar onze tent want we rilden van de kou. De wind werd steeds frisser en frisser. We bestelden een volledige fles wijn voor ons tweetjes. Dat was goedkoper dan telkens één glas, aten uitgebeid, gingen naar de meeting van de schilpadden en lieten 10 kleine babietjes vrij inde zee. Garry, iemand die daar werkt, vroeg ons van na het strand nog een glas te komen drinken naast de bar die reeds om 21 uur al gsloten was. Hij had een fles rode wijn mee. Ik dronk nog 1 glaasje. Hij gaf me verschillende adressen van prachtige plaatsen die ik zeker moet bezichtigen op weg naar het zuiden. We waren veel te moe van de drukke maar hele toffe dag. Ik stak mijn oordopjes in. Plots hoorde ik een baby hard huilen. Wat was dat? Amelia begon te lachen en zei dat dat een vogel was. Amaai, zo een gejammer! En dit vlak naast onze tent. Het deerde mij niet nu ik wist wat het was. Inderdaad hoorde je nu heel goed het gekrijs van de duizende vogels. Amelia haar tent lag meer onder de bomen waar al de vogels ’s nachts zitten. Om 22 uur was ik al in dromenland…
Om 5u30 liep ik al op het strand en aanschouwde de zonsopgang. De wind was nog steeds sterk maar niet koud. Ik was de enige wakker. Rond 6u30 konden de duikers reeds een ontbijt nemen. Ik nam een warme croissant met melkerijboter, een thee en vers fruit zoals watemeloen, groene en oranje meloen, druiven, ananas etc. Een paar meter verder was de duikshop. Onze tweede duik ging naar de Three Pyramids en het Severence wrak. Dit jacht zonk in 1999. De eigenaar was net gescheiden en uit wraak zou hij zijn jacht laten zinken hebben. Of toch iets in die aard. Je kon goed in het wrak binnenkijken en nog verschillende dingen zien zoals oude flessen. Al gauw zag ik voor de eerste keer in mijn leven een gitaarhaai van drie meter. Hij lag rustig op de bodem. Toch ging ik niet te dicht voor foto’s te maken want ik weet niet of die gevaarlijk zijn of niet. Er was een sterke stroming. Vele schildpadden, nu ook Loggerhead Turtles, zwommen rond ons. Hoe meer je op hun schild krabde hoe liever ze het hadden. Een beetje verder opnieuw een tweemeter lange gitaarhaai. Veel kleurrijke koralen, alle soorten vissen, inktvis, één cow tail ray ( zo één waaraan Steve Owen gestorven is door de giftige staart die recht zijn hart doorboorde ) , schrimps, clownfishes enz… Ik was opnieuw heel tevreden met deze duik. Indien het zicht hier normaal zou geweest zijn , kun je tot 15 meter ver zien en zou alles natuurlijk nog duizend maal mooier geweest zijn. Maar ja, dat is de natuur he. Verleden jaar is er hier een cycloon geweest. Iedereen werd geêvacueerd, de vogels waren uit zichzelf al weggetrokken daar deze dat vooraf reeds voelen aankomen. Enkel vier mensen bleven op het verlaten eiland dicht bij de vuurtoren. Ze overleefden het. Er was veel schade maar alles kon hersteld worden. We hadden van Jason een gratis glass bottom boat vaart gekregen. Ik hou niet van zo’n boot daar je toch niks door dat glas ziet maar je mocht ook snorkelen, Al het snorkelmateriaal is gratis. Ook kreeg je bepaalde schoentjes om op het koraal te stappen net voor je begint te snorkelen. We zagen een Loggerhead schildpad. Ik deed een eendenduik en zwom naast het grote beest. Groter dan ik. Voor de rest vond ik het niet speciaal en na 20 minuten ging ik als eerste op de boot. Doo het glas zie je inderdaad niks. Ik had het wat koud, ondanks mijn 5 mm duikpak. Het zeewater is maar 24 graden. In PNG tot 32 graden! Aan de oppervlakte zagen we weer schildpadden. Ik had vlug tijd om een lunch te nemen. Ik nam een beef wrap met een paar frietjes. De lunch was wel niet in ons verblijf inbegrepen. Enkel ontbijt en avondmaal. Om 13u30 was ik al weer aan de duikshop voor mijn derde duik. Deze was dan aan 60 $ daar ik mijn duikgerief reeds had. We doken opnieuw naar Lighthouse en Bommies waar de reuzenmanta’s zitten maar het was een ramp. Heel slecht zicht, een sterke stroming en geen enkele manta! Anderen zouden een luipaardhaai gezien hebben maar ik niet. Dat was heel spijtig. Mijn duiken zaten er op want ’ s anderendaag vloog ik. In de namiddag stapten Amelia en ik het ganse eiland rond, namen vele foto’s van de vogels ( wel geen enkele papegaai daar er geen vruchten te vinden zijn op het eiland) en wachtten in een strandhut op de zonsondergang. Deze was mooi maar vele wolken verhinderden het zicht. Rond 17 uur gingen we naar onze tent want we rilden van de kou. De wind werd steeds frisser en frisser. We bestelden een volledige fles wijn voor ons tweetjes. Dat was goedkoper dan telkens één glas, aten uitgebeid, gingen naar de meeting van de schilpadden en lieten 10 kleine babietjes vrij inde zee. Garry, iemand die daar werkt, vroeg ons van na het strand nog een glas te komen drinken naast de bar die reeds om 21 uur al gsloten was. Hij had een fles rode wijn mee. Ik dronk nog 1 glaasje. Hij gaf me verschillende adressen van prachtige plaatsen die ik zeker moet bezichtigen op weg naar het zuiden. We waren veel te moe van de drukke maar hele toffe dag. Ik stak mijn oordopjes in. Plots hoorde ik een baby hard huilen. Wat was dat? Amelia begon te lachen en zei dat dat een vogel was. Amaai, zo een gejammer! En dit vlak naast onze tent. Het deerde mij niet nu ik wist wat het was. Inderdaad hoorde je nu heel goed het gekrijs van de duizende vogels. Amelia haar tent lag meer onder de bomen waar al de vogels ’s nachts zitten. Om 22 uur was ik al in dromenland…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
