Dag 16 10 juli La Ceiba - Roatan

Dag 16 10 juli La Ceiba – Roatân Bay Islands
Mijn gsm had ik gezet om 7u30. Ik ging als eerste in de badkamer. Daarna wilde ik een thee drinken maar de onvriendelijke mevrouw had enkel koffie. Ze duwde me een bekertje in mijn handen. Om 8u30 sleurden we onze bagage naar de pier. Brenda was nog meer geladen dan ik met al haar houten koffers met juwelen. We kochten een ticket aan 557 L. De boottocht duurt anderhalf uur. We gingen onmiddellijk op het dek waar we een mooi uitzicht hadden op de hoge bergen. Naar het schijnt zou het mooi zijn daar in die bergen van La Ceiba. Maar dat zal voor een volgende reis zijn. Ik keek uit naar dolfijnen maar tevergeefs. Voor de whalesharks ben ik nog te vroeg. Die zie je vanaf september. Aan de zijkanten van de boot woei er een warme, felle wind. Zalig om aan te voelen. In de verte zagen we het kleine eiland Roatan. Ik kon ook naar het nog kleinere eiland Utila gaan, waar het wat goedkoper is, maar dit eiland is meer voor jonge backpackers die een tijdje stevig willen uitgaan. En zo jong ben ik niet meer he! :-) We pikten onze bagage op en opnieuw vele taximannen rond ons. Ik vroeg de prijs naar West End. Ze begonnen aan 40 $. Ik wist dat het maar 60 l kostte = 5 $!!! Zijn die zot geworden of wat? Brenda wilde al de helft met mij betalen maar ik weigerde in te stappen. Tenslotte vonden we een taxi aan 80 L. De man, die eerst meer vroeg, verweet me van alles wat lelijk is maar het kon me niet schelen. Ze moeten ons niet zo bedriegen! 80 L was nôg teveel. Brenda kende “via via” een backpackershotel in Sandy Bay. Dit ligt op 2 km van het centrum. Ik wilde hier niet blijven. Wel in het centrum zodat ik dagelijks kan gaan duiken. Ze betaalt wel maar 8 $ maar moet dan elke dag een taxi naar het centrum nemen. Ik nam afscheid van haar. We zouden mekaar wel nog tegenkomen. De taxichauffeur dropte me in het midden van het centrum. Een aarden weg die ze na zoveel jaar eindelijk aan het veranderen waren in beton. Met het gevolg, op bepaalde plaatsen modderige wegen. Ik bezocht een 5 -tal hotels. Telkens was er iets dat me niet aan stond. Of te eenzaam, of te ver van de duikclubs, of te duur enz. Tenslotte besloot ik van in Seabreeze Inn te blijven. Een kamer kost wel 740 L = 30 €. Een leuke, nette kamer in parket, achteraan het restaurant gelegen, tv, ventilator ( met airco kostte dat nog eens 10$ extra ) een keukentje met frigo, microgolf, toaster, één elektrisch vuurtje, potten en pannen, badkamer met warm water en internet, dat heel traag gaat. Ik installeerde me en trok mijn veel te warme jeansbroek uit. De ventilators draaien niet snel zodat het stikheet is in de kamer. Aan een kraampje op de straat kocht ik wat vlees en een bepaald soort gefrituurde groenten, Dit was het enige goedkope dat ik kon vinden. 50 L.= 2 € We waren 10 juli. Nu zou waarschijnlijk de Visaverwerking van de maand voorheen wel al gedaan zijn zeker? De derde ATM was in werking. Maar toen ik mijn kaart instak zei die; CARD DENIED! Ook mijn maestrokaart werkt niet meer. Wat nu? Ik opende mijn e-mails. De bank had me gemaild dat om veiligheidsredenen mijn Visakaart geblokkeerd was daar er misschien fraude zou kunnen gebeurd zijn. Mijn kaart is NOOIT uit mijn handen geweest! Daar let ik heel goed op. Vanaf ik in Honduras verblijf heb ik problemen. In andere landen werkte alles prima. Ook wist Visa vooraf dat ik naar Honduras ging en zijn al de landen die ik bezoek geactiveerd in Belgiê. Ik moet bellen naar Visa America en een emergency-kaart aanvragen. Maar hoelang gaat dat duren? Ik dacht maar een paar dagen op dit eiland te blijven. Mijn vast gepland reisschema valt dus in het water. Een man in het restaurant sprak me aan. Omar Umberto, een inwoner van 33 jaar. Ik legde hem mijn probleem uit. Hij gaf me zijn gsm en ik belde gedurende 30 minuten naar America. Hm... De lijn was heel slecht en ik verstond maar de helft van wat de vriendelijke mevrouw me zei. Ik moest al mijn persoonlijke gegevens zeggen zodat ze wist dat ik wel de echte eigenaar van de kaart was. Ze gaf me een referentienummer en een, zogezegd gratis , 800 - telefoonnummer naar waar ik moet bellen. Ik vroeg haar of ze niet gewoon mijn kaart konden deblokkeren? Omar zijn belkrediet was op. Ik moet dit referentienummer doorspelen aan mijn bank en Fortis zou het probleem zo moeten kunnen oplossen. Het is te hopen. Ik schreef opnieuw een e-mail naar mijn bank. Ik probeerde de 800-nummers maar tevergeefs. De man drong aan om een glas met hem te gaan drinken maar mijn hoofd stond er niet op. Indien ik geen geld meer kan afhalen kan ik nog 2 dagen overleven. Ik wil nochtans morgenvroeg gaan duiken naar hamerhaaien. Het zal misschien mijn enige duik zijn die ik kan betalen. Ik had nog 30 $ opzij steken waarmee ik de duik kan betalen. Omar wilde mij morgen terugzien om 12 uur om te gaan lunchen. Ik was wat gegeneerd omdat ik al zijn belkrediet opgebruikt had. Ik ging normaal gezien vroeg gaan slapen en door al die problemen lag ik er maar in om middernacht. :-(