Dag 12 12 maart Exmouth - Coral Bay

Dag 12 12 maart Exmouth – Coral Bay
Om 6u30 liep de gsm af. Weer zeiden de kinderen geen dag. We dronken een tas koffie en rond 8 uur verlieten we met ons tweetjes het huis. We namen drie bodyboards en snorkelgerief mee. Lisa was wat lastig want ze had een sms gekregen van haar roommate Cathleen dat ze zichtzelf buitengesloten had en een slotenmaker doen komen heeft. Maar Cathleen ging alles wel zelf betalen zei ze. Dat zal ook niet goedkoop geweest zijn! Cathleen is een lief meisje en is oud genoeg om te weten wat ze moet doen zei ik tegen Lisa. Maar Lisa maakte er zich druk over. We gingen naar de bakery en kochten daar een vettig ontbijt dat we in de auto opaten. We tankten voor 84 $ , kochten ijsblokken om onze drank koel te houden en reden door de outback richting Coral Bay. Het was maar anderhalf uur rijden ongeveer 110 km via de Minilya Road. We wisten niet hoe het weer daar zou zijn en of we eventueel konden snorkelen of duiken. In de outback zagen we enkele schapen en koeien. Geen wegspringende kangoeroes zoals Lisa telkens vertelt en dat het heel gevaarlijk rijden is. En dat het een vervelende baan is… Massa’s hoge termietenheuvels. Mijn valken zag ik niet meer maar meer arenden en andere tropische vogels. Sporadisch passeerden we een auto. Iedereen doet een “ goeiedagteken” vanuit zijn auto. Het weer was heerlijk en de airco stond op de hoogste stand. We draaiden cd’s en zongen mee. Vooral Lisa zong uit volle borst daar ze elk engels liedje kent en heel goed kan zingen. Langs de weg zagen we borden met “ opgelet koeien en kangoeroes”. Je kunt uren door het vlakke landschap rijden zonder iemand te zien. Telkens moet ik denken aan de Horrorfilm Wolf Creek ( 2005 ) nabij Alice Springs. Hoe dichter we bij Coral Bay kwamen hoe helderder de lucht werd. De stofwolken verminderden. De blauw - paarse wolken klaarden op. Daartussen blonk nog steeds de maan. Het was een uitgebreide kleurenpalet. Om 9u30 belandden we in Coral Bay. Het was drukkend warm. De zon brandde op mijn nog steeds roodverbrande kuiten. Een dikke laag zonnecrème met hoge beschermingsfactor werd aangelegd. Coral Bay, een idyllische plek waar we echt konden genieten van het Ningaloo Reef. De kleine relaxte gemeenschap beslaat zo’n 150 meter aan één kant van de weg, terwijl een fraai strand aan de andere kant van de weg ligt. Bij het noordelijke uiteinde van het strand verzamelen rifhaaien zich afhankelijk van het seizoen bij Point Maud, terwijl je ten zuiden van het strand goed kunt snorkelen bij Perdy Point en lekker kunt luieren op Paradise Beach met zijn prachtige witte zand . Ik voelde me zoals in de film “ The Blue Lagoon”. We waren te laat om mee te gaan duiken en we besloten dan maar om mee te gaan snorkelen vanop een catamaran. Dit kosste 105 $ van 10 uur tot 14 uur. We zweefden over het turqouise water. Het was heel heet. We waren met 8 meisjes op de boot. Ierse, duitse en australische jonge meisjes. Dicht tegen de drop off mochten we snorkelen. De gids zei dat we hier zeker niet bang moesten zijn van gevaarlijke haaien. Terwijl ik hier mijn blog schrijf zitten Lisa en Bab te praten over haaien. Bab zegt dat het 13 jaar geleden is dat er hier iemand in het reef aangevallen is door een tijgerhaai. Deze zijn heel agressief. Idem zoal de witte haaien in de deep blue. De ene persoon werd gedood omdat hij een haai aan het voederen was en een andere dame speelde met een octopus en ook de haai wilde die hebben. :) Er was een sterke stroming maar de gids vertelde ons welke richting we moesten snorkelen en in geval van nood hij ons wel kwam oppikken met een motorbootje. Al gauw zagen we een zestal kleine en grote schildpadden. Ik dook de diepte in om ze goed te kunnen fotograferen. Het koraal was prachtig, veel beter dan in Exmouth, de vissen specialer en groter, spotted bluerays, stinglerays, trompetvissen, many-spotted sweetlips en nog veel meer. Na de snorkeling werd er een bbq gehouden. De bbq hing over de reling van de boot. Grappig. We kregen een sandwich met een worstje. Twee meisjes voelden zich zeeziek ondanksik vond dat de catamaran niet zo erg schommelde. We vaarden naar een andere plaats. We doken in het water en al gauw zag ik als enige een blacktip Reef Shark. Ik kon er een mooie foto van nemen. We zagen geen schildpadden meer. De haaien eten de schildpadden op. Na een uurtje hielden we het voor bekeken en klommen op de catamaran. Een heel klein vogeltje, Zebra Finch, kwam volledig uitgeput rusten op de catamaran. Het hijgde verschrikkelijk. We mochten het vogeltje niet opschrikken want de gids ging het afzetten op het strand want vliegend zou het de beach niet meer halen. Het bleef mooi zitten op de rand. Na een uurtje rust vaarden we terug richting strand waar de gids het vogeltje in zijn handen nam en het in de lucht wierp waar het verder zijn eigen weg kon gaan. Toen we aankwamen in de haven zagen we een grote Queensland Grouper van twee meter. Hij woont er al 18 jaar. Het is zijn verblijf onder één bepaalde boot. Het was een kollos van een vis! Zo iets groots had ik nog nooit gezien. We slenterden in de kleine gezellige surf, en souvenirwinkeltjes en reden rond 16 uur naar huis. Op de weg zat een reuze lizard. Lisa stopte niet op tijd om een foto te maken. Bab had tekenschool en wij moesten, maar wilden wel, babysitten. We aten weer worsten, gemaakt van varken en spek, maar dat vond ik niet zo lekker. Ik wilde de zonsondergang zien aan de lighthouse maar de kinderen wilden niet mee. Ik smeekte hen en zei hen dat ze in de auto mochten blijven zitten enz e eventueel een film konden bekijken op mijn pc. Kelly besloot niet mee te gaan en verder naar de tv te kijken en Jack kregen we dan toch mee. Door de vele wolken zagen we geen zuivere zonsondergang maar toch was de hemel een vuurrood spectacel die de oceaan verlichtte. Jack wilde ons kangoeroe-, slangen- en krabbensporen tonen en nam ons in de bushjes mee tot op het strand. We hadden een felschijnende pillamp mee. Ik hield Lisa stevig vast en voetje voor voetje stapten we tot aan het strand. Oef, geen slang tegengekomen. We zagen wat rotskrabben maar niks spectaculairs. We besloten toch maar terug te gaan naar de auto want het was pikkedonker en we moesten het niet gaan zoeken. Een beetje verder zagen we 1 pillicht schijnen en weer moest ik denken aan de film Woolf Creek, de seriemoordenaar 1000 km hier vandaan. :) In de auo hadden we onze camera’s klaar. Jack verlichtte de bushes. Grote en kleine kangoeroes bleven verblind staan en we konden goeie foto’s maken. Ik vind het zo’n lieve dieren! Rond 21 uur kwamen we thuis en Kelly zat nog steeds op dezelfde plaats televisie te kijken. Na veel zagen en smeken kreeg Lisa de kinderen toch in bed. Bab arriveerde rond 22 uur. Ik had ondertussen de afwas gedaan. Het is nu middernacht. Ik zal maar ver gaan slapen. Morgenvroeg staan de kinderen er weer om naar school te gaan. Lisa zei dat we morgen de auto gaan kuisen daar we hem toch gebruikt hebben. Amaai, dat zal een werk zijn want ik denk dat die in jaren niet meer gekuist is. Lisa vond me in Coral Bay een mooi design papieren zak met “mijn” papegaaien op. Ze lacht steeds met me dat ik die zo leuk en prachtig vind. Zij vinden die stom maar wij toeristen, terroristen noemt Lisa ons, vinden die leuk. Ondertussen hoor ik er hier net een paar weer eventjes wakker worden en schreeuwen. Misschien stoor ik hen wel met mijn getik op de pc? :) Morgen is het onze laatste dag. Ons vliegtuig naar Perth stijgt op om 15 uur. De cycloon wordt verwacht eind deze week dus we zullen geen problemen hebben met onze vlucht van morgen. Het is deze avond windstil. Stilte voor de storm!? Ik wil wel gauw naar Alice Springs vliegen, daar een paar dagen blijven en dan doorvliegen naar Darwin waar er ook een zwaardere cycloon eind deze week verwacht wordt. Dus ik zal goed de weersverwachtingen moeten in het oog houden. See you…