Dag 12 8 febr. Wellington City

Dag 12 8 febr. Wellington City ( 39 km )
Om 7 uur opende ik mijn tent en zag dat het weer bewolkt was maar er scheen toch een zonnestraal. De wind was fris. Eendjes stonden rond mijn tent te bedelen. Ik had nog wat toastbrood over. Verschillende vogeltjes daalden neer naast mijn auto. De eend at uit mijn hand. Wat was ze gulzig en waggelde telkens op de vogeltjes af om haar territorium af te bakenen. Wat is er weinig volk op de camping. Één tent heb ik gezien en die is weer al weg. Een paar campers staan er eenzaam bij. Ook de cabines zijn bijna allemaal vrij. Eentje stond er open en ik ging naar binnen. Wat was het er mooi. Een open keuken met tv, koffie en theezakjes, een slaapkamer met kraaknette lakens, de badkamer met handdoeken, zeepjes ed. Ik denk dat deze wel 99 $ per nacht kosten. De gevangeniskotjes, zoals ik die noem, met enkel een stapelbed, kost al 65 $. Gisteravond lag ik in mijn open tent goed ingeduffeld met twee truien aan. Van daaruit kon ik de volle maan goed bewonderen. De sterren kwamen piepen tussen de maanverlichte wolken. Ik bleef zeker een half uur kijken. Dat heeft me altijd gefascineerd. Ook in Belgie wanneer het mooi weer is, slaap ik in mijn hangmat en kan ik uren de sterren bekijken. Ik besloot eindelijk eens van mijn haren te wassen. Door de koude voorheen had ik er echt geen zin in om met een nat hoofd rond te lopen. De douches hier zijn echt basic. Je hebt zelfs geen schapje waar je je toiletzak kan opzetten. Sommige wc’s lekken. En daar vragen ze dan 32 $ voor. Maar dat komt doordat je in de hoofdstad zit. Wat me opvalt is dat het geld hier zo proper is. Precies net gedrukt. In Madagascar durfde ik soms met moeite het geld aan te raken. Als je dat nog geldbriefjes kon noemen. Het waren meer vuile vodjes. Om 9u45 reed ik naar de ferry. Ik wilde vooraf checken waar de haven gelegen was zodat ik ’s anderendaags niet hoefde te zoeken. Ik vroeg de weg aan de receptie. Er zijn naar het schijnt twee ferryhavens. Ik moest de Bluebridge nemen. Na 20 minuutjes bereikte ik de haven. Ik vroeg de man aan het onthaal hoeveel ik morgen nog zou moeten betalen en hij zei dat alles al betaald was. Dat verstond ik niet goed. Die Indiêr van de car rental zei me dat enkel de auto betaald was = 150 $ en dat ik voor mezelf nog 66 $ zou moeten betalen. Bon, zo veel te beter. Ik zie wel morgen. Ik reed naar de drukke stad. Geert had me wel gezegd op mijn blog dat het beter was van een bus te nemen omdat de parkings daar zo duur zijn. En hij had gelijk! Ik betaalde 28 $ voor een ondergrondse parking. Ik denk voor ongeveer vier uur. Ik vroeg aan iemand in de straat waar ik me juist bevond zodat ik straks nog de parking zou weten. Ik slenterde door de stad. Hier schommelen de gevoelens van de Kiwi’s tussen haat en liefde. Natuurlijk bij deze beoordeling speelt het persoonlijke standpunt een belangrijke rol. Wie in wellington woont en werkt, is meestal enthousiast over de stad en heeft daar goede redenen voor. Er is geen enkele andere stad in NZ, afgezien van Auckland, met zo’n internationale sfeer, of het nu in artistiek of culinair opzicht is. Honderde etalages , restaurants en koffieshops verder nam ik de Cable Car. Ik betaalde 3,5 $ voor “one way”. De afdaling zou ik wel te voet doen. In 1902 werd de Cable Car in bedrijf genomen; in 1979 heeft men het tramnet gemoderniseerd en werden de oude wagens vervangen door elektrische tramstellen. Helaas ging daarbij ook de nostalgische sfeer verloren. Daarvoor in de plaats overbrugt de kabelweg tegenwoordig het hoogteverschil van 122 meter in 5 minuten. In het museum van het bergstation kreeg ik een goed overzicht hoe het er vroeger aan toe ging. Ik vond de wagens van vroeger veel sympathieker. Het eindstation is gebouwd door Ian Athfield, één van de bekendste architecten van NZ, wiens onmiskenbare stijl in veel gebouwen in deze stad terug te vinden is. Vanuit het bergstation had ik een prachtig overzicht over de stad en de haven. Boven at ik een bagel met zalm en nam een kop thee. Ik was klaar voor de weg terug. De botanische tuin is 25 ha groot. Langs de prachtige veelgekleurde rozen, bloemen, cactussen, bomen en heesters daalde ik af. Het was zonnig weer maar de wind was scherp. Het was telkens trui aan, trui uit. Eenmaal in de stad vroeg ik weer de weg want ik vond geen enkele straatnaam terug op mijn stadskaart. Plots zag ik een cafe “ Leuven “. Uithangborden van Leffe, Stella Artois, borden in het nederlands, belgische mosselen. Ik ging naar binnen en vroeg of het ook uitgebaat werd door belgen. Nee! Alles wordt enkel geîmpoteerd. Tof van nog eens dingen vanuit Belgîe te zien. Ook foto’s van Belgie, een grote belgische kaart, een leuvense stoof. “ Mijn thuis is waar mijn Stella staat. “ Aan een “ fresh cookies bar “” stond heel veel volk aan te schuiven. Ik bekeek wat de mensen bestelden. Ik deed hen na en kocht me 1 cookie met chocolade. Mmmm, wat waren die lekker! Ik ging terug en kocht mij er nog drie bij. Eentje kostte 1,8 $. Ze zijn lekker krokant en je kan ze warm of koud eten. Een beetje verder stonden ze tot buiten aan te schuiven aan een piepklein restaurantje. Ah, een sushibar. Door de ruit zag ik dat je jezelf een scheptang moest nemen, een plastiek kommetje en je mocht naar believen je sushi nemen. Per stuk betaalde je 1 of 2 $. Ik kocht me er vijf. Maar er zijn er wel hele grote bij. Dat zal voor vanavond zijn als diner. Aan de kassa kon je soyasaus krijgen, gember en wasabi. Rond 15uur besloot ik om terug te keren naar de parkeergarage want ik wist niet hoeveel mij die zou kosten. Ik stond op het hoogtse verdiep waar ik ook een mooi uitzicht had over de stad. In de parkeergarage lette ik goed op dat ik steeds links bleef rijden. Ook de uitgang lag natuurlijk links. Ik zei aan de man van de kassa dat 28 $ heel duur was. Hij zei dat hij dat ook vond! :) Ik vroeg de weg terug naar Lowerhutt. Ik reed langs de zee en de haven. Spijtig dat ik daar nergens kon stoppen. In wellington waren er veel éénrichtingsbanen en ik moest echt goed opletten dat ik niet in de verkeerde richting reed. Bon, ik was content dat ik thuis was. Die steden heb ik niet zo graag. Toch niet om te rijden. Ik kocht me nog een big pak sigaretten en ik zei de verkoopster dat dat bij ons in Belgie maar 6 € kost. Ze kon me bijna niet geloven. Maar toch ben ik nog steeds niet gestopt! Op de camping ging ik naar de laundry om eens mijn kleren te wassen. Dat was de eerste keer dat ik het nu zelf zou doen. Ik stopte 4 $ in de machine, stak gekleurd en wit bijeen. Dat zal geen kwaad kunnen want alles was al eens goed gewassen geweest vooraf en de kleuren zouden wel niet meer afgaan. Na een half uurtje stopte ik , weer voor 2 $, alles in de droogkas. Klaas moest gisteren lachen met het woord, droogkas. Zij heten dat wasdroger. Ik zit hier nu gans alleen in de eetzaal. Mijn sushi zette ik in de koelkast. Morgen sta ik vroeg op want om 6u30 vertrek ik naar de ferry. Ik mag inschepen vanaf 7 uur en om 8 uur vertrekt de boot. Klaas was wat zeeziek op die boot. Naar het schijnt is de zee redelijk wild. Het zou mij verwonderen dat ik zou ziek worden op een boot. Maar ja, je weet maar nooit. Normaal gezien heb ik dat graag wanneer de boot hevig op en neer gaat. Ik ben net mijn kleren uit de droogkas gaan halen. Niks is beschadigd. :) Ik trok direct mijn, nog warme, fleeze aan. Ik kreeg het weer koud. Uit de wind gaat het maar in de wind is het fris. Ik kroop in mijn tent rond 19uur. Mijn tent was lekker warm want de zon scheen er op. Mmm, ik installeerde me op mijn matras en bekkeek een film op pc. Om 21u30 lag ik al in dromenland. See you later. Big kisses.