Dag 2 2 sept. Volcan de Lodo El Totumo

Dag 2 2 sept. Volcan de lodo El Totumo ( Mud volcano )
Om 7u30 werd ik wakker. Ik had nochtans mijn wekker maar om 10uur gezet. Ik deed mijn vuile kleren aan. Vele T-shirts zijn vergeeld. Al een tijdje niet meer gewassen. Kringen van zout water en zweet. “A la guerre comme a la guerre! ” :-) En zeggen dat ik thuis nooit twee dagen na mekaar dezelfde kleren aantrek! Op het balkon zag ik een grote groene leguaan in het park. Dit kleurde reeds mijn dag. Ik ging naar de receptie waar de receptioniste me meer uitleg gaf over de toer naar de vulkaan. Ik zou het dan toch maar georganiseerd doen. Het zou te lang duren om er te geraken. Ik dingde af van 45.000 naar 35.000 Cop. Ze zouden me om 13u30 oppikken. In de morgen skypte ik lang met mijn ouders, Mike en “mijn zoneke” Dieter. Ik was diep gelukkig van hen te horen. Alles verloopt prima in den Belgique. Mama haar arm doet wel nog pijn door haar val maar gelukkig heeft ze niets gebroken. Ik verving mijn oude valies met een nieuwe en kon opnieuw eens volledig alles leegmaken en goed schikken in mijn nieuwe “ huis”. Het was vlug 13u30. Ik stapte een minibusje op waar we met negen andere personen zaten van alle nationaliteiten. Na een uur kwamen we aan bij de moddervulkaan El Totumo. Een echte hoge vulkaan kun je het niet noemen. Het was meer een klein bergje met bovenaan een kratertje in modder. Een minivulkaantje. Modder modder waar je op ligt. Je kan niet zinken, hoe goed je je best ook doet. De krater zou mineralen bevatten met een therapeutische kracht. Het was vreemd te weten dat de krater 2000 meter diep is en toch lig je te drijven op deze dikke, plakkerige massa. Ik voelde me een Alien. Een raar gezicht om iedereen te zien in vettige, zachte modder. Een jongen gaf me een massage. Je kon heel relax liggen. Zelfs je hoofd ging niet onder. De massage was kort maar zalig. Het glibberige gevoel van een deugdzame massage. Een andere jongen had al de fotoapparaten in de hand en nam van iedereen vele foto's. We bleven een half uurtje drijven en genoten van dit rare, aangename gevoel. Hoe hard ik ook probeerde, ik kreeg me niet onder. Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik dit meemaak en het was zalig. Een echte aanrader. We trokken ons uit de brij, haalden het meeste van ons lichaam af en daalden de houten, zelfgemaakte treden af naar een lagune waar meisjes ons afspoelden. Tot onze oren toe, liter potjes water kapte het meisje over mijn haren en mijn lichaam. In het ondiepe water moest ik mijn bikini uittrekken en spoelde het meisje die goed uit tot het laatste brokje modder. Ik dacht aan de rivier in India waar iedereen in baadt en zich ook wast maar deze lagune was wel niet vervuild. Daarna maakte ik mijn nagels wat properder want overal vond je modder! Het warme water in de lagune was ook zalig. Een prachtig uitzicht rond mij. Aan alle mooie liedjes kwam een einde. We betaalden aan elk hulpje 3000 Cop = 9000 Cop maar dat hadden we er zeker voor over. We kleedden ons om en reden terug naar onze hotels. Ik was de enige in hotel Centenario. Ik rookte nog een sigaretje aan mijn hotel en ik zag een landloper die een hond te eten gaf. Ik nam een foto van hen en begon met hem te praten. Ik zag dat de eigenares, vanop het balkon van mijn hotel, me in het oog hield. Dat vond ik positief. Ik vind het hier wel een rare buurt maar wanneer je doet alsof je één van hen bent, aanvaarden ze je wel. Een struis hoertje, Yvette, gaf me een hand, vroeg mijn naam en vroeg of ik marihuana moest hebben. Ik zei dat het al slecht genoeg is dat ik rook en dat marihuana nog slechter voor me zou zijn. Ze lachte, gaf me een “High Five “en verdween. ik stond nog steeds bij de clochard die me van alles met een dubbele tong vertelde. Ik knikte steeds vriendelijk. Een andere, veel ergere clochard, kwam ook naar me toe en die ene clochard beschermde me als het ware. Raar... de tweede clochard vroeg me geld en ik zei dat ik hem wel een sigaret kon geven. Direct daarna zei de eerste clochard: “ Voila, je hebt je sigaret, hoepel nu maar op!”. Ik vroeg of dat een gevaarlijke was en hij toonde me zijn stok die hij gebruikt wanneer de anderen vervelend doen. Wat een leventje!!! Een andere kwam ook bij ons zitten met een fles “Aperitivo”, stond er te lezen. Ik lachte met hen over de fles en broddelde wat stoere taal en ik mocht zelfs van hen een foto maken. Die laatste was zo dronken dat ik niets verstond van wat hij zei. Ik zag nog wat hoertjes afkomen, nog wat rare mensen en ik ging maar in mijn hotel binnen. Ik gaf de landloper ook een “High Five” en ging vlug naar binnen. Die mensen doen je geen kwaad. Misschien wel indien je hen negeert of vervelend doet. In mijn hotel vroeg de vriendelijke mevrouw hoe mijn trip was. Ik vroeg inlichtingen om naar Santa Marta te reizen, meer in het Noorden. Ik nam een gratis koffie, droogde mijn natte kleren en stapte naar een restaurant. Ik had vandaag enkel een droge koek gegeten en ik rammelde van de honger. Ik had zin in vlees en stapte naar een aanbevolen “heel” goed restaurant : Pollo Tropical. Het was meer een grote frituur met een open gril. Ik bestelde me een steak friet met chimmichurisaus en een slaatje. 19.000 Col = 9,5 €. De saus was veel te zuur. Ze hadden geen mayonaise. Enkel ketchup maar met friet is dat niet zo lekker. Ze hadden geen peper, enkel zout. Het slaatje gedrenkt met veel te veel slasaus en het vlees rook wat muf. Het was niet slecht van smaak maar de geur was alsof het vlees veel te lang in de warmte gelegen had. Ik heb alles opgegeten en hoop dat ik morgen niet ziek ben. :-) Ik had beter gegeten aan een kraampje, voor een appel en een ei, en het zou misschien beter gesmaakt hebben. Ik heb al zin om in Argentinië te zitten. Dit land is gekend voor zijn dikke heerlijke steaks. Mmmm... En zeggen dat mijn mama vandaag biefstuk friet gemaakt heeft in België. Daar is het pas lekker!!! Mama, als ik terug ben mag je me een goeie steak maken of stoofvlees met krieken, verse frietjes, die papa altijd maakt, en appeltrot. :-) Om 19 u15 zat ik al op mijn bed. Een koppel van op de bus gaat vandaag salsa dansen in een club. Maar het begint daar pas om 23 uur en dan lig ik er meestal al lang in. Hasta manana...