Dag 1 11 juni San Ignacio - Tikal in Guatemala

Dag 1 11 juni San Ignacio – Tikal in Guatemala
Om 5u30 was ik al wakker. Dit was mijn uur geworden. :) Ik pakte mij valies en om 6 uur was ik al eerste aan de toerdesk. Ik nam reeds een thee en wachtte op Lucea. We namen een ontbijt. Een koppel ( een vrouw van Miami en een man van Nieuw- Zeeland ) vergezelden ons aan dezelfde tafel. We doen de toer doen met onze vieren. Een uur later dan afgesproken voerde de baas ons tot aan de grens met Guatemala. Daar kregen we de nodige stempels in ons pasport en mochten we de grens over. Daar wachtte Joshua, de guatemaalse gids, ons op en we reden anderhalf uur naar de ruines in Tikal. De toer kostte 210 B$. Tikal ligt in het hart van de jungle, in het noorden van Guatemala. Een mystieke reis in de Meso-Amerikaanse gescheidenis van de Maya beschaving. Tikal is de grootste bekende archeologische site in Midden-Amerika, verspreid over 16 km². Drieduizende structuren van de ruines zijn ontdekt maar de meesten liggen nog verborgen in de jungle. Men graaft niet alls op daar ze teveel bossen moeten ontginnen. In 1979 werd Tikal een Unesco World Hiretage Site en is sindsdien uitgegroeid tot een nationaal park. Het park beslaat ongeveer 570 km². We gingen eerst inchecken in het hotel “Jaguar-Inn”. Een bungalow kostte normaal 50 Amer$ maar ik kon afdingen tot 40 $ + gratis internet. We boekten ook een toer (aan 20 Am$, normaal gezien 25 Am$) deze nacht naar de zonsondergang. We moeten daarvoor een gids nemen daar deze ‘s nachts met ons door het park wandelt gedurende 30 minuten. Vanop een ruine kunnen we dan een zonsondergang zien. De ruines waren groter dan in Palenque. Ook goed intact. Het was er adembenemend mooi. Wat ik miste is de geschiedenis van deze ruines. Blijkbaar weet men er ook niet zoveel van. Er zijn minder geschriften dan in Palenque. Geen namen van koningen, geen uitleg over oorlogen, ook niet waarvoor bepaalde ruines dienden enz. Ik zal het eens googelen. Misschien wist de gids er niet al teveel van. Vanop de hoogste ruine hadden we een wonderlijk uitzicht over het dichte regenwoud. Daar gaan we de zonsopgang bezien. We zagen een paar aapjes en toecans. Op vele ruines mocht je de trappen niet beklimmen maar was er een houten trap voorzien. Er zou teveel beschadigd worden. Jaarlijks stappen 250.000 toeristen over deze ruines. We marcheerden een half uur terug naar een restaurant waar we een lunch kregen. En weet je wat? Rijst met kip. De drank moest je zelf betalen. Martin, uit Nieuw-Zeeland, offreerde ons de drank. Ik was wat stijf in mijn benen door de tweedaagse tochten. We namen afscheid van hen. Zij reden terug met de bus naar Belize. Lucea en ik slenterden wat in kleine winkeltjes. Ik kocht postkaarten. Koffielepeltjes hadden ze niet. Mama, ik heb er wel gevonden in Belize. Onze bungalow ligt in de jungle en is een nette, grote mooie bungalow. Een grote badkamer. Een groot terras met een hangmat. Lucea zit wel met een schorpioen in haar kamer. Brr? Dat wil ik niet hebben hoor! Ik begon mijn blog te schrijven op het terras maar vluchtte binnen daar ik overbeten werd van de muggen, ondanks mijn “OFF- spray”. Ik ga me straks douchen en vroeg gaan slapen want het zal vlug 3u30 zijn. pff, dat is heel vroeg! En dat voor een zonsopgang! In Alice springs, Uluru, zag ik ook reeds een mooie zonsopgang ondank er wat wolken waren. Vanop een ruine moet het wel mooi zijn denk ik. Tot morgen. xxx