Dag 15 9 juli Copan - La Ceiba

Dag 15 9 juli Copan – La Ceiba
Oei oei ik sta weer 3 dagen achter met mijn blog dus het zal moeilijk zijn om me de details te herinneren. Dit komt door al die Visaproblemen maar dat lezen jullie later. De kat sliep deze nacht maar een half uurtje bij mij. Blijkbaar kon ze deze keer haar draai niet vinden bij mij in bed. :-) Ik probeerde nog eens mijn Visakaart aan de ATM: card denied! Pff... Wat is dat toch??? Chris en ik hadden afgesproken rond 8u15 om voor de laatste maal samen te ontbijten. Ik gaf hem als afscheidsgeschenk een klein popje gemaakt uit maïsbladeren. Ook hij had me een sleutelhangertje met een hondje mee, een buf en een klein zaklampje daar hij wist dat ik mijn hoofdlamp ergens in een hotel onder mijn hoofdkussen had laten liggen. Hoe lief van hem! Deze namiddag begint Chris aan Spaanse lessen daar hij misschien voorgoed in een Spaans land wil blijven. We namen afscheid van mekaar, ik nam een mototaxi naar het busstation. Daar kocht ik een ticket naar La Ceiba aan 640 L. Dit is wel een luxebus met tv en toilet. Om 10u30 vertrok de bus op tijd naar San Pedro. Ik had opnieuw twee stoelen voor mij alleen. Ik volgde een film, las wat in mijn lonely planet en na drie uurtjes arriveerden we in San Pedro waar ik anderhalf uur moest wachten op de volgende bus naar La Ceiba. Daar neem ik een ferry naar de Bay Island namelijk Roatan. Ik wandelde in een winkelcentrum wat rond. Ik was de enige toerist en had natuurlijk weer beziens met mijn blond haar en mijn blauwe ogen. Telkens vraagt men of ze eens goed mijn ogen mogen bezien. :-) Ze vinden de kleur zo mooi. Zij hebben natuurlijk allemaal bruine, donkere ogen en zijn dit niet gewend. Ook in de volgende Hedman - bus zat ik alleen. Het geluid van de tv stond niet hard genoeg dus ik keek een film op mijn pc. Op de bus ontmoette ik Brenda uit Argentinië. Ze is een rastamadame van 35 jaar. Aangekomen in La Ceiba waren we met drie om een taxi te nemen naar een hotel. Er was ook een meisje van 22 jaar uit Zweden bij ons. Plots begon het bakken te regenen. Taximannen kwamen ons beschermen met paraplu's. Ik had vooraf de prijs niet gevraagd. Ik wist wel dat het 50 l was. Onderweg stopten we drie maal want het meisje moest geld afhalen en telkens werkte de ATM = bankcontact niet. We namen een hotel gelegen aan de haven waar de ferry's vertrekken. De taxichauffeur vroeg veel te veel. Toen ik zei dat er in mijn lonely planet staat dat het 50 L kostte, werd hij lastig. Op de duur betaalde ik dan toch maar 70 L. Aan het meisje vroeg hij 120 L.omdat hij drie maal moeten stoppen heeft. Oei die was ook niet content. In het hotel King of Baleadas vroegen ze 600 L voor een kamer. Brenda stelde voor om de kamer te delen. Dat vond ik ok. Ik moet trouwens op mijn geld passen want stel je voor dat mijn Visakaart niet meer zou werken... De eigenaars waren heel onvriendelijk. Ook de kamer ( die opnieuw slecht geïsoleerd was ) is simpel, twee aparte bedden met airco, een badkamer met koud water, tv en geen internet. Maar bon, het is maar voor één nacht. Brenda is voor 4 maanden in Centraal America. Ze verkoopt juwelen op de straat zoals leuke macraméspullen. Ze spreekt enkel Spaans wat goed voor me is. Ik vind dat, hoe meer ik Spaans spreek, hoe slechter ik het spreek. :-( Ik moet nog eens terug naar school gaan denk ik. Ze toonde me gans haar collectie. Ik doodde net op tijd een grote dikke kakkerlak. Pff, dat ze maar uit mijn bed blijven hoor. Rond 23 uur vielen we in slaap...