Dag 7 7 sept. Taganga - Medellin

Dag 7 7 sept. Taganga – Medellin
Ik zette mijn wekker eens lekker niet en ontwaakte om 10 uur. De check out was om 13 uur dus ik had tijd om eindelijk eens aan mijn blog te beginnen. Langer dan drie dagen mag ik niet wachten of ik weet niets meer in detail. Catrin had gisteravond een briefje onder mijn deur gestoken. Ze wilden met mij uit eten, maar daarvoor was ik te laat, en ze wilden me zeker vandaag nog zien voor ik vertrok. Lief van hen. Ik zag hen op het terras van het hotel. Het was een hete dag. But I like that! Ik nam een lekker ontbijt. De meisjes vertrekken voor een paar dagen naar Cartagena en Catrin reist daarna door naar Medellin . Misschien zie ik haar wel terug daar want ik vertrek vandaag om 18u15 met het vliegtuig naar Medellin. Ik zag te laat dat er in het hotel” Pelikano” een laundry is. Sommige kleren zijn weer heel vuil alsook mijn strandlaken ziet er niet uit! We namen afscheid van mekaar. Ik gaf Adriana mijn grote hoed als cadeau. Voor mij is hij te groot, vliegt altijd weg of valt over mijn ogen. Ze was super content. Na de check out zat ik twee uur op het terras te schrijven. De eigenaar van het hotel wilde me voor 30.000 Cop = 15 € wegvoeren naar de luchthaven in Santa Marta, gelegen op 45 minuten afstand. Dit is de prijs van de taxi's maar ik stemde toe. Op de luchthaven hoorde ik een luid geroep. Voetbal Colombia – Uruguay. Colombia won met 4 –0. Nochtans zou Uruguay op de eerste plaats staan. De Colombianen zullen vanavond wel uit de bol gaan. Ik zat achteraan in het vliegtuig aan het venstertje. Naast mij zat een Colombiaanse twintiger met zijn grootmoeder. De grootmoeder is doodziek. Al vier dagen doet ze niet anders dan overgeven. De dokter in Santa Marta stuurde haar door naar de kliniek in Medellin waar ze alles kunnen controleren. Het magere vrouwtje gaf op één uur tijd zeker vier maal over. Ze zag er echt slecht uit. Ze schreeuwde van de pijn in haar buik. Echt zielig. Ze eet natuurlijk al dagen niet meer. Wat kan er dan nog uit je maag komen?? Op een gegeven moment rook het zo slecht dat ik moest kokhalzen. Ik liet het niet merken en probeerde me op iets anders te concentreren. De kleinzoon was zo lief voor zijn oma. Ik nam soms haar arm eens vast om haar wat te steunen. Ik dacht aan mijn mama die een paar jaar geleden ook zo ziek was in haar buik. Ze zag er ook zielig uit. Ze hebben haar tenslotte geopereerd en ze is er goed doorgekomen. Ik hoop dat dit vrouwtje ook opnieuw gezond wordt. Ik had zo een medelijden met haar. Ik zal een kaarsje voor haar doen branden. Stel je voor dat je in België een vliegtuig moet nemen om een goede kliniek te vinden! :-( Ik ging naar een bankcontact in de luchthaven en mijn Visakaart werkte weer niet. Ik kon wel geld afhalen met mijn Maestrokaart. Pff, ik word het al gewoon met die Visakaart. Een taxi vroeg me 57.000 Cop om me naar Medellin, El Poblado te brengen waar ik een hotel zou zoeken. Dat was veel te veel en ik stapte maar op een bus die 7500 Cop kostte naar San Diego waar ik nog eens een taxi moest nemen naar El Poblado aan 10.000 Cop. Brr, het was maar 14 graden. Wat een verschil met gisteravond 38 graden! Gedurende de dag zou het ook maar 23 graden worden hier. Het zal gaan beginnen mijn koudere landen! Ik wilde overnachten in Casa Kiwi. Een leuk hotel dat in mijn lonely Planet staat, met een klein zwembadje . Ook Catrin is daar reeds geweest. Er was echter geen plaats meer vrij. Spijtig want het zag er heel leuk uit. Ik deed vier andere hotels en alles was volzet. Ik zal, denk ik, vanaf nu vooraf mijn hotels boeken, want het wordt drukker en drukker. Uiteindelijk vond ik een hotel “Casa Maydee”, in een drukke uitgaansstraat, aan 40.000 Cop / nacht zonder badkamer. De badkamer is net naast mijn kamer en er is niet veel volk dus het is alsof ik een privébadkamer heb. Het vriendelijke koppel, die hier “volontario” werkt, legde me alles uit van tours en wat ik kan zien en doen. Hier ga ik vooral parapente doen. Dit heb ik nog nooit gedaan en wil daar dus van profiteren. Morgen ga ik met de metro naar een kabelbaan, die je naar een park brengt. Ik ben benieuwd. Ik skypte met een vrouw Lorena, uit Ecuador die ik via Anje leerde kennen op facebook. Ze nodigde me uit om bij haar te logeren in Ecuador. Ze wordt echter nu woensdag geopereerd aan een tumor zodat ze mij niet kan zien. Ai, dat is echt spijtig. Ze wil me wel de sleutels geven van een appartement dat ze heeft. Een vriendin van haar zou me dan de sleutels overhandigen. Wat gecompliceerd. Ik zie wel wat ik dan doe. Ik heb nog een week vooraleer ik in Ecuador aankom. Ik lig in mijn bed. Opnieuw een nog hardere matras!!!! Wat mis ik soms mijn zalig waterbed in België! :-) Ik heb in gans Colombia nog niet op een zachte matras geslapen. Ik heb een tv met een paar zenders zonder sneeuw. Ik hoor harde muziek in de straat. Dat zal weer oordopjes worden. Ik kruip er in. Hasta manana amigos...xxx