Dag 26 29 dec Ampefy

Dag 26 29 dec. 11 Ampefy
Om 7U15 stond ik tegen mijn zin op. Ik was nog moe. Maar ja, ik had beloofd aan de poetsvrouw dat ze om 8u mocht komen poetsen. Wat ging ik doen vandaag? Om 8u zag ik de familie Sidonie ontbijten. Ik nam geen ontbijt want ik moest besparen. Ze hadden een taxi gereserveerd aan 35.000 Ar om naar Ilot De La Vierges te gaan waar je het mooiste uitzicht hebt over het meer. Het is ong. 5 km van Ampefy. Ze stelden voor om mee te rijden. Dat was heel vriendelijk want zoveel aan taxi kon er bij mij niet van af. We reden in een schammele auto die verschillende keren moest starten. Ook de deuren gingen soms vanzelf open en zoals ik al zei, alles wat er kapot kan gaan aan een auto was ook kapot. Langs hobbelige, zandige wegen reden we naar de Vierges. Wanneer er diepe modderige putten waren stapte Fonsy uit om de chauffeur te begeleiden. Johny van 9 jaar was bang maar ik stelde hem gerust. Het landschap was prachtig! Het bijna grootste meer van Madagascar, met zijn vele rijstvelden, maniokvelden, watermeloen, enz Er kwamen gaten in het wolkendek waar wat zonnestralen doorheen filterden. Aan de einder had de hemel dezelfde grijze tint aangenomen als het meer, alsof ze in elkaar waren overgevloeid en zo deze sombere mengkleur was ontstaan. Ik zag de inwoners slaan met de rijstbladeren om de korrels te verwijderen. Dikke zeboes graasden aan de kant. Vuile smerige kindjes riepen en zwaaiden naar ons. Ik zag een man die aan het sproeien was met het giftige spul. Bij ons is dat al lang verboden. Aangekomen op het hoogste punt zagen we een beeld staan van de heilge maagd. 360 graden kon je het landschap met zijn bergen bewonderen. In de verte zag ik vissers in hun prauw. Een oude meneer gaf wat info in het Malagassisch aan Sidonie. Hij vroeg ook om geld in een gat, aan de maagd, te steken omdat zijn zoon zwaar ziek is. Ze stopte wat geld in het gat. Ik had er geen zin voor en de man bekeek me maar vies. We reden langs dorpen waar de armoede weer de bovenhand had. Vaders zaten met hun kinderen in het vuile zand of in de modder te niksen. Kippen liepen met hun kroost over de zandwegen, rode vogeltjes scheerden over onze hoofden, babyzeboes zabberden aan de uiers van hun mama. We kwamen aan een mooi wit strand waar we direct pootje baadden. Ik wilde niet volledig kopje onder gaan omdat ik niet wist welk ongedierte er in het meer zat. In Indonesie ben ik ook in zo’n water gaan zwemmen en kwam ik eruit vol jeuk. De gids zei wel dat het geen kwaad kon. Ik speelde wat met de 2 kinderen. Er stond een kleine ki nderprauw op het strand en samen met Johny keerden we hem om om al het water te verwijderen. Ik zetten de kinderen in de prauw en duwde hen voort. Ik lette wel goed op hen want niemand van hen kon zwemmen. Bijna geen enkele zwarte kan zwemmen! Ook raar en ze zitten constant op het water. Sidonie zocht de schaduw op, Laurent speelde met zijn dochtertje dat een echt papa’s kindje is. Jonhy, die niet van hem is, werd wat achteruit geduwd vond ik. Nochtans een heel braaf manneke. Ik voelde dat en gaf hem wat meer aandacht. Om 10U30 moesten we weer vertrekken naar het hotel. Spijtig want daar kon ik wel een ganse dag blijven. Er waren enkel wij op dat strand. Ik zwierde mijn rugzak op mijn rug en tjak… er schoot iets in mijn rug. Oh nee, dat kan niet waar zijn. Aangekomen in het hotel betaalde Laurent de taxi en we gingen iets eten in een Malgasch restaurant wat altijd goedkoper is. Ik bestelde me een chinese soep en dat kostte maar 2000 Ar en ik had goed gegeten. Daarna ging ik wat wandelen achter het hotel, opnieuw in de smerige dorpen, vol van vuile kinderen. Iedereen lachte naar mij en groette mij. Overal speelde zowel jong als oud petanque. Ze zijn er echt goed in. Ik kocht een flesje cola en ging lezen op het terras van hotel la Terasse. Ik zat er weer alleen en genoot van het uitzicht op het meer. Kippen gaf ik wat restjes van mijn stokbrood, de eendjes kwamen weer aan wal om zich te drogen. Voor mij zaten 3 vrouwen te vissen aan de oever. Ze visten met een bamboestokje en regelmatig hadden ze beet. Het waren telkens maar kleine visjes maar alles is goed om te eten. Waarschijnlijk grillen ze die zoals sardientjes. 2 kindjes merkten me op en vroegen hoe ik heette. Ze kwamen de trap op tot mijn terras en ik gaf hen wat koekjes. Ietsje later kwamen ze terug met bloemetjes die ze voor me geplukt hadden. Ik vond het heel lief maar om hen weg te krijgen was wat anders. Het ene meisje stootte mijn cola om met het gevolg dat er direct mieren krioelden. Ik had teveel pijn in mijn rug en besloot van wat te rusten op mijn bed. In de tuin liet ik de schilpad Arthur wat spelen met BB. Arthur was heel verwonderd en besnufflde BB langs alle kanten. Grappig! Ik had geen electriciteit en geen water. Ik meldde dit aan de eigenares en ze zag me gebukt lopen. Ze zei me dat er een hele goeie masseuse was en dat mijn pijn direct ging over zijn. Ze ging de masseuse halen en we gingen naar mijn bungalow. De oudere vrouw masseerde echt heel goed. Ik denk dat ik met een zenuw gekneld zit. Toen ze mijn rechter achillespees, de binnenkant van mijn knie en mijn dijbeen masseerde trok dat volledig naar mijn rug. Na de fantastische massage van 5000 Ar was ze verwonderd dat mijn pijn niet over was. Ze zou morgen terugkomen om 9U30. Ik sukkelde naar het restaurant waar ik Xavier en Rene tegenkwam. Ik deed mijn regenjas aan want weer begon het te stortregenen. De twee gaan ook de reveillon vieren in la Kavitaha en ik vroeg of ik hen mocht vergezellen aan hun tafel. Ze vonden het geen probleem. Ik at samen met de familie Sidonie. Ik at een koude fois gras aan 7000 Ar. Ik had nog honger maar forceerde me toch om niks meer bij te bestellen. Ik zou wel nog wat pruimen en koekjes eten in mijn hut. Besparen! Om 20u nam ik afscheid want ik kon niet op de bank blijven zitten van de pijn. Vlug slapen is de beste remedie. Ik nam nog een Dafalagan, smeerde me in met Voltarencreme en ging slapen. Hopelijk is het morgen beter. Slaapwel. xxx