Dag 1 24 nov. Salta - Tupiza

Dag 1 24 nov. Salta – Tupiza ( Bolivie )
Om 4 uur stond ik als eerste op. Anje staat een kwartiertje na mij op wanneer de badkamer vrij is. Ik probeerde mijn e-mails maar mijn pc gaat heel graag en geeft telkens “ eror”. Wat is er toch aan de hand? Ik hoop dat mijn pc stand houdt voor die laatste maanden. Hij zit overvol. Ik delete al een paar dingen maar ja ,foto's uploaden gebruikt veel geheugen. Cusco had me als vriend toegevoegd op FB en had al mijn foto's reeds bekeken. Hij vond het “chapeau” dat ik zo'n reis maakte. Een man gaf ons een ontbijt van cornflakes en een thee. Lief van hen dat ze zo vroeg wilden opstaan voor ons. Maar dat heb je bij veel hostels. Bij hotels niet. Ik kocht tenslotte geen valies. In Bolivia zou het goedkoper zijn. 110 $ was veel geld voor een niet-kwaliteitsvalies. Ik had riempjes aan het handvat gehangen maar zelfs zo was het sleuren van mijn valies te zwaar. De koffer sloeg telkens tegen mijn kuiten. :-( Ik had geen hefboom. Dus we namen een taxi naar de busterminal. Om 5u30 vertrok onze Balut Bus voor een zeven uur durende rit naar La Quiaca. In de bus deed ik mijn sjaaltje om en dat rook nog heerlijk naar mijn mama's parfum. Anje installeerde zich aan het venstertje. Ik legde mijn strandhanddoek over mijn benen want ik voelde de koude airco op mij blazen. Er zat bijna niemand op de dubbeldekker en ik verzette me op een plaats waar twee stoelen vrij waren. Daar legde ik me neer. De zetels waren 10 cm te smal om gemakkelijk te liggen. Ik sliep niet ondanks mijn oordopjes en mijn ooglapjes. Na een paar stops zag ik dat een man op mijn plaats ging zitten. Ai, ik moest er weg en zette me terug naast Anje waar ik aan mijn blog begon tot de batterij plat was. Ik stond heel veel achter maar ik had wel aantekeningen gemaakt in een klein boekje. We zaten bovenaan de bus, gans vooraan aan het grote vensterraam, waar we een goed uitzicht hadden. We reden richting Huacu. Een prachtig uitzicht op het dorre landschap met zijn lage struiken, bruine bergen rondom, hoge cactussen en vele lama's. In kleine dorpjes stapten vele Bolivianen op de bus. Maar een paar blanke toeristen reisden mee. Ik zag de speciaal geklede Boliviaanse vrouwen met hun brede, dik-makende, rokken. Ik vind het steeds leuk om me in een land te bevinden waar het cultuurverschil groot is. Waar de mensen een andere huidskleur hebben. Man en vrouw met hoedjes op. Hoeden betekenen veel, bvb een hoed wanneer je single bent, eentje wanneer je getrouwd bent... Zouden ze ook in België moeten lanceren om gemakkelijker een man te vinden. :-) Vele straathonden. Een kleurenpalet van bergen door de verschillende mineralen. Alle kleuren van de regenboog. Hermosa! We bleven stijgen. 3780 meter, meer en meer lama's. De rit van zeven uur was vlug voorbij. In La Quiaca , nog steeds Argentinië, namen we een taxi aan 10 Peso/p ondanks het niet zo ver was maar het was niet mogelijk met mijn kapotte valies. Bij de immigratiedienst “salida Argentinië” kregen we een stempel. Mijn paspoort geraakt al goed vol! Juist daarnaast was de immigratiedienst “entrada Bolivia”. Er stond geen file. Wel veel mensen in omgekeerde richting om van Bolivia naar Argentinië te reizen. In een kantoortje wisselden we 200 Peso in Boliviaans geld. 10 Boliviano is ongeveer 1€. Dit is gemakkelijk, altijd delen door tien. In Bolivia namen we een taxi aan 8 Boliviano = 0,80 € naar het treinstation Villazon. Later kort ik Boliviano af naar Bol. Daar konden we kiezen tussen 24 Bol=2,4 € of 56 Bol = 5,6€ voor een stoel in de trein. De man aan het loket zei dat er bijna geen verschil is van zetel dus namen we maar het goedkoopste. :-) We konden onze bagage daar al achter laten en rechtover het station gingen we een local restaurantje binnen. Een menu aan 15 Bol = 1,5€ van notensoep ( de specialiteit van hier ) , daarna lama om af te sluiten met een stukje watermeloen. We aten voor het eerst lama. Ik at reeds wel alpaca. We vroegen ons een cola maar hier hebben ze enkel grote flessen. Dit was ook zo in Madagaskar. Zelden kon je een klein flesje vinden. Een grote fles water of een klein flesje kost hier dezelfde prijs = 5 Bol= 0,50€. De vrouw van het restaurant was niet vriendelijk met ons. Hadden we iets misdaan??? Rennende straathonden. Ze werden telkens weggejaagd wanneer ze rond de barbecue stonden. Een hondje leunde over een wasmand gevuld met water waar de flesjes water en cola inlagen. De dorstige hond werd onstuimig weggejaagd. Ik nam een half kapot plastiek bekertje van de grond, vulde dit met het water uit de wasmand en gaf de hond te drinken. De verkoopster keek me boos aan maar ik keek haar nog bozer aan. :-) We moesten om 15 uur aan het station terug staan want de trein vertrok om 15U30. Om 16 uur stonden we nog altijd te wachten. Ik liep naar een man en vroeg wat er scheelde met de trein. Hij zei dat de trein maar pas vertrok om 15U30. Maar ik zei hem dat het al 16 uur was!! Toen zei hij dat het in Bolivia 1 uur vroeger is dan Argentinië. Jeetje, daar hadden we niet meer aan gedacht. Dus we waren veel te vroeg! :-) Ook de treinconducteur was onvriendelijk met ons. Misschien hebben ze wel iets tegen de toeristen. We zaten in een wagon met maar 6 mensen. De anderen zaten bomvol. Ook een wagon vol met schoolkinderen. We zaten op ons gemak. Anje zette zich aan het venstertje. We zaten recht voor de tv maar het was geen leuke film en het landschap was te mooi om te missen. Het leek net een woestijn met stekelige, lage struiken. Bergen in de verte. We hadden nog geen regen gezien ondanks het regenseizoen dat begon. Ik voelde me net in Australië, Alice Springs met Uluru Rock. Rode rotsformaties waar de zon op schitterde. Lemen half afgebroken huisjes. Een rode rivier door de afzetting van de rode rotsen. 18u20. De maan stond klaar in de blauwe hemel. Hoge cactussen tussen de rotsbergen. Ik stak een tijdje mijn hoofd door het raam. Mijn neus en ogen zaten onder het stof. Ook mijn haar was poederdroog. Na drie uur kwamen we aan in Tupiza. Een luid toeterende trein. We vroegen ons zelfs af of het geen stoomtrein was. Het voelde hier ietsje kouder aan dan in Salta door de hoogte. Ik las dat Che Guevara ook deze trein genomen heeft destijds met zijn vriend Carlos tijdens de revolutie. Aan het station wachtten vele hotelverkopers ons op en hingen rond ons lichaam te smeken om toch naar hun hotel te gaan. We volgden uiteindelijk een mevrouw van Hotel Horizontal Colorado. 80 Bol = 8 € voor een kamer met privébadkamer, wifi en ontbijt. Daar kun je niet voor klagen! Een man sleurde mijn kapotte valies tot aan het hotel. Gemakkelijk. :-) De badkamer heeft een elektrische douche maar die over het toilet staat. Dus alles ik telkens kletsnat. Er was niet direct wifi zoals de dame ons beloofde maar ze gaf haar USB wifi stick waar ze geld op zette zodat wij internet hadden. Lief van haar. Er waren maar twee andere mensen in het hotel met toch veel kamers. Is het laagseizoen? Ik vroeg de dame waar ik een valies kon kopen. Dit kon ik op de Mercado Negro = zwarte markt. Dat is iets voor morgen. Om19u30 wandelden we naar reisbureau en hostel La Torre waar we een vierdaagse wilden boeken. Het vriendelijke meisje zei echter dat er door meningsverschillen tussen twee dorpen het nationale park gesloten was. Ai, en juist daar is het het mooiste. We stapten naar Hostel en reisbureau Hermosa waar ze ook tours deden. Daar zei de aanpappende man dat er slechts twee compagnies in het park binnen mochten. Onder andere zij. We boekten daar een vierdaagse aan 1295 Bol = 129 € all in. Slapen, eten, jeep, gids en een kokkin. Heel goedkoop. We boekten een horse back riding voor de dag nadien. 90 Bol = 9 € voor drie uur. Amaai, en in andere landen kan dit oplopen tot 70 $!! Bolivia is echt heel, heel goedkoop. Ik had het me zo niet voorgesteld. Aan een kraampje op straat kochten we ons een broodje met Chorizo Saucisse aan 7 Bol. = 0,70 €. Ik probeerde mijn foto's up te loaden maar telkens gaf hij een eror. Te weinig geheugen etc. Ik zal morgen nog eens proberen. We vielen doodmoe in slaap. x