Dag 8 14 okt. Arequipa - Chivay

Dag 8 14 okt. Arequipa – Chivay
De wekker stond op 6u15. Ik maakte mijn valies en nam een ontbijt, zoals altijd. De bus zou me oppikken tussen 7u30 en 8u10. Om 8u45 zat ik nog te wachten. Dat kan toch niet. De eigenaar van mijn hotel zei dat dat normaal was maar ik maakte me toch ongerust. Ik deed hem bellen naar het agentschap “Global” waar niemand opnam. Het was zondag. Ik mocht nochtans dag en nacht bellen naar het meisje Mercedes van Global. Ik had nog een andere voucher van “4M”. Daar zeiden ze dat ik maar pas de dag nadien met hen zou reizen naar Puno. Ze wilden toch bellen naar Global om te vragen wat er gaande was. Om 9u10 zag ik het al niet meer zitten. :-( Plots kwam een collega van Global in mijn hotel toe en ze gaf me een uitleg van allemaal leugens. De bus was kapot en daardoor waren ze me vergeten. Er moest een oplossing gevonden worden. Ik had trouwens alles al betaald! Om 9u30 reden we met een taxi, gedurende een kwartier, naar een busterminal waar verscheidene bussen een stop houden om daarna door te rijden naar Chivay. Het meisje van Global sprak een bus aan en smeekte dat ik met hen zou mogen meerijden daar mijn bus reeds weg was naar Chivay. Na een half uur discuteren mocht ik eindelijk instappen. Ik had geen seat! De gids gaf haar plaats op voor mij en zij zat op de grond. De plaats van de gids is echter een rechte klapstoel die dwars vooraan staat. De bus zat vol met Peruvianen, een soort collegio. Ze verstonden er zich niet uit en aanzagen me als een alien. Pff, ja mama, nu gebruik ik dit woord wel, want het was een rit van vier uur op zo'n klapstoel. Ik probeerde me te kalmeren. Ik vond het straf! Wat een soep! Maar ze zochten toch oplossingen. Ik had Mercedes aan de lijn die me zei dat ze alles zou doen om me een compensatie te geven. Ik had een stijve hals van steeds opzij te kijken. Iedereen bekeek een film in de bus. Ik zat vooraan en kon niets zien. Wat duurde het lang! Een dode hond op de straat. Het was warm in de bus. De buschauffeur maakte zich een paar maal een kruisteken, kuste zijn hand, wees naar de hemel, bij het passeren van een kapelletje. De bus reed maar 70 km/uur. Een landschap van cactussen en rotsen. De besneeuwde vulkaan naderde. Nog een dode overreden hond. Ik wilde slapen maar kon niet. Ik zat veel te recht op dat stomme stoeltje. Ik had ook geen hoofdsteun. Witte dikke wolken omarmden het gebergte. Iedereen in de bus kreeg een cocablad waar je moest op kauwen. Dit zou goed doen tegen de hoogteziekte. Vicunas ( soort llama's ) liepen in het midden van de straat. Vele kuddes. Het leek een beetje op de outback in Australië. Maar dan wel met llama's en niet met kangoeroes. :-) We passeerden een peaje, in the middle of nowhere. Voor elk stukje natuur met je hier betalen. Colca, nog 96 km. Het begon te korten. We maakten een stop op 3800 meter en dronken een “mate de coca”. Een warme thee met cocabladeren. Dit geeft je energie. In andere landen is dit goedje verboden daar het een drug is. Hier moet iedereen dit kauwen of drinken tegen de hoogteziekte. Ik hoorde wel zeggen dat je zekere geen cocabladeren mag meenemen op de luchthaven daar de drughonden dit ruiken. We zagen prachtige formaties in de rotsen. De vorm van een grote kikker. Iedereen zat met mij in. Ze vonden het erg dat de andere groep me vergeten was. En ik was trouwens een vrouw alleen. Ik zei hen niet dat ik gewoon ben van alleen te reizen en dat dat me niet afschrikt. Ze wilden allen op de foto met mij. :-) Ook de jeugd stopte niet van foto's van mij te nemen. Ik was als enige toerist, een attractie. :-) Ik voelde nog niets van de hoogte. Zou dat door die cocabladeren komen? Sommigen roken aan een watje gedrenkt in alcohol daar ze draaierig waren. Ze boden me dit aan maar ik bedankte hen. Zolang ik nog niets voel, doe ik niets. Het bruine landschap was prachtig. Toefjes korte goudgele grassen tussen de rotsen. Soms bevonden we ons helemaal alleen op de weg. De zon schitterde op de bergflanken. Een kudde alpaca's ( soort llama ). Natuurlijke plassen waar de dieren dronken. Ze hebben zo'n lieve kopjes. Ik kan die toch niet meer opeten?! Een beetje verder honderde rennende llama's. Llama's zijn beschermd. Op deze hoogte zijn ze gelukkig. Op de radio Peruviaanse muziek: Huaynos muziek. “ Eso es, asi... “ zong men. Iedereen sliep in de bus. Een koppel achter mij had problemen met hun fototoestel. De lens ging niet meer in of uit. En welk toestel dacht je??? Canon. Hetzelfde toestel dan al mijn andere camera's. Dit is dus echt een Canonprobleem! Een plakje sneeuw langs de straat. Vele putten in de weg. Afgebrokkelde rotsstenen verhinderden de bus. De chauffeur sneed de bochten af maar reed heel voorzichtig. Het landschap werd nog mooier. Kleine bergriviertjes, ijs en sneeuw. Een bruja =heks, in een steenformatie. In het dal zag ik Chivay. Rond 14 uur stapte ik van de bus. Peter, een andere gids verwelkomde mij. Ik betaalde hem 70 sole voor de ingang van drie bezienswaardigheden die we zouden zien. Maar goed dat ik de huidige gids niet had of hij zou zijn “sala” gekregen hebben. Peter ving me goed op. Er werd opnieuw gebeld met Mercedes. Ik wilde de juiste uitleg krijgen waarom ze me niet opgepikt hadden. Niemand kon er op antwoorden, of wilde niet. Mercedes zei dat er “goede” gidsen zijn en “slechte”. Ik zou de lunch en het diner gratis krijgen ter compensatie. De groep had al geluncht. Alleen had ik ook geen zin om vlug vlug iets te gaan eten. Ik zou deze avond wat meer eten en drinken. :-) Peter was vriendelijk met mij. Ik vertelde aan de groep wat er gebeurd was en ze vonden het erg. Zij hadden vele stops gekregen. Peter had hen alles in detail uitgelegd, de geschiedenis, de vulkanen etc. Ik had geen enkele uitleg gekregen van mijn gids! Ik stapte in een minivan en we reden naar onze voorziene hotels. Ik had hotel Estancia op het tweede verdiep. Een net hotel met twee bedden, een groot raam met uitzicht over de bergen ( de anderen hadden geen raam ) en hot water. Ik zag een vrouw hout klieven met de blote hand. Uren was ze bezig, zonder handschoenen. Kippen liepen rond haar. Een kind met rode wangetjes speelde met het hout. Wat een force had die vrouw. En wat een moed hebben die mensen. Ik rustte wat. Om 15u30 reed de minibus naar de hotsprings. Ik had nog steeds geen last van de hoogte. Anderen in de bus voelde zich onwel. Er waren een paar zwembaden gemaakt. Zwembaden voor toeristen en voor locals. De gids raadde ons niet aan van daar te gaan daar de mensen zich daar in wassen. In andere landen baad ik telkens met de locals. Dat vind ik juist tof. Doen zoals hen. Maar ik ging dan maar in het toeristische bad liggen. Het hete water was 39 graden. Het duurde een tijdje vooraleer ik mijn ganse lichaam kon onderdompelen. Het was zalig. Een mooi uitzicht op de bergen. Wat is het leven toch mooi. Ik ontspande mij zoveel mogelijk. Ik had het nodig na zo'n stressdag. Ik wilde me zelfs laten masseren maar de prijs vond ik te duur en indien de massage niet goed zou geweest zijn, zou ik me daar weer lastig in gemaakt hebben. Ik kwam mijn vorige groep tegen, de Peruvianen, en opnieuw moesten ze een foto van me hebben. Ik zou geld moeten vragen zoals de locals hier. :-) Om 19u10 pikte de bus ons op om te dineren. We kregen een typische show tijdens de maaltijd. Het was heel leuk. Ik nam een glas rode wijn aan 10 sole, alpaca a las finas hierbas aan 24 sole. Ik wilde nog eenmaal alpaca proberen. Indien het niet lekker zou zijn deze keer zou ik het nooit meer eten. De vorige keer gaf ik mijn bord terug. Ik nam een speciale mata cocathee met kruiden. Ik zag naar geen frank daar alles toch gratis was. De alpaca was heerlijk!! Heel mals vlees met een lekkere kruidensaus. Toen iedereen op het einde betaalde zei de gids dat ik de drank zelf moest betalen. Ik discuteerde met hem dat ik geen gratis lunch gehad had deze middag en dat die drank dit compenseerde. Opnieuw werd er naar Mercedes gebeld. Die zei zelfs dat ik de dag nadien ook gratis mocht lunchen. Hm, niet slecht. In mijn kamer kleedde ik me warm aan en kroop onder twee dekens. Ik rilde van de kou. Het is maar ongeveer 5 graden. Veel te koud voor mij! In de verte hoorde ik muziek. Het weergalmde in de bergen. Ik stak mijn oordopjes wat dieper in en viel in slaap.