Dag 20 23 dec

Dag 20 23 dec Ifaty
Ik sliep eens lang uit. 9u! Ik betaalde mijn hotel, ontbeet en ging naar de duikclub waar Christian, Guy en Radolphe gingen aankomen na hun duik. Ik ging niet mee om te besparen. Een duik kost 100.000 Ar. Ik zag de jongen met de zeeêgels en ik bestelde er 15 à 3000 Ar = 1 € Daarvoor heb je dat bij ons niet he. Audrey, het meisje van Parnas was doodziek. Ze had verschrikkelijke buikkrampen en ze dacht dat het van de egels was. Ik at er reeds 3 x van en ben nog niet ziek geweest. Verser kan je niet hebben. Ze at enkel rijst en dronk cola. Ochere. Het was mijn laatste dag daar. Ik genoot van het zonnetje, wandelde wat, zwom in het hete water, allè, het was een niks-doen dag. Dat mocht ook wel eens he. Christian had me voorgesteld om met hem mee te rijden in een taxi naar Tulear. Hij vertrekt de dag nadien met het vleigtuig naar Tana waar hij met een vriend kerstmis gaat vieren in Antsirabe. Ik weigerde niet want het gaat toch veel vlugger met de auto dan met de propvolle taxibrousse. Het kost hem wel 30.000 Ar maar dat was hem niks teveel. Mijn valies stond in Le Recif en we vroegen een aparte kamer voor 1 nacht. Alles was volzet en we namen dan maar een gezamelijke kamer met 2 aparte bedden à 60.000 Ar. Ik betaalde de helft. Er was zelfs airco. Dat was lang geleden. Ik had geen klamboe, die was afgebroken, en installeerde mijn eigen muggengaas. Ik douchte me en we namen een pousse pousse. We werden afgezet in de Bamboubar waar we iets dronken en waar we lekkere zeeboesteak au poivre vert aten met een glaasje rode wijn. Soms gaf ik iets aan de straathond die direct door de baas weggejaagd werd. Ik nam geen dessert, Christian wel. Na elke maaltijd offreert het huis nog een Rhum renversé. Het spul was heel straf. Mijn blik viel op de vele prostituees in de bar. Soms amper 15 jaar. Oudere mannen onderhouden de meisjes. Soms mannen die in hun eigen land niet meer van ‘t straat geraken en hier met de mooiste meisjes lopen. Echt walgelijk. Christian vertelde me over de corruptie van het land. De politieagenten vragen aan iedereen geld of cadeaus. Betaal je niet dan ga je mee naar het bureau waar je van kop tot teen gecontroleerd wordt. Het is hier onvoorspelbaar! En dan zie je overal geêmailleerde platen staan met : Stop à la corruption. Maar niemand die er iets aan doet. Eigenlijk is dit land hopeloos? Moest ik president zijn ik zou niet weten waar aan te beginnen. Je zou het land met de grond moeten gelijk maken en van nul herbeginnen. Al de vuile rioleringen zouden moeten verwijderd worden, de ratten bestreden worden, de armoede aangepakt worden. Nochtans heeft het land veel te bieden zoals vruchtbare grond, er is water, er zijn zeboes, vruchten en fruit, er is de saffierontginging en toch functioneert het land niet. Ja, dan weet ik het ook niet. Misschien zou Frankrijk het land weer moeten inpalmen maar dat willen de malgassiers dan weer niet. Bon, het zij zo… Rond 23u30 gingen we slapen. Elk natuurlijk onder zijn eigen klamboe. xxx