Dag 7 26 aug. Casco Viejo Panama City

Dag 7 26 aug. Casco Viejo Panama City
Ik zette lekker mijn gsm niet en werd wakker om 10 uur. Ik at een stukje pizza als ontbijt. De rest hou ik voor vanavond. Zo spaar ik toch twee maaltijden uit die ik niet hoef te kopen. Ik las op facebook commentaren over mijn foto's van het Panamakanaal. Dat het inderdaad lang geleden is dat we daar over geleerd hebben in de aardrijkskundelessen. Ik was al veel vergeten maar mijn geheugen werd opgefrist toen ik alles in het echt zag. :-) Ik nam een taxi ( 3 $ ) naar Casco Viejo = Casco Antiquo. Gisteren had ik dit koloniale stadje maar vlug vlug gezien. Ik wilde elke kerk, kathedraal en ruïnes van dichtbij zien en in detail. Het was stikheet. Het zweet droop van me af. Zoals ik gisteren al zei, zijn ze volop bezig dit lieve stadje te renoveren. Overal zag ik bobcats en kranen staan, wegversperringen enz. Het is zondag, dan wordt er niet gewerkt. Ik zag de prachtige Iglesia de la Merced gebouwd in 1673. Ook daar doen ze werken. Je zag een authentieke houten paal die de kerk ondersteunde. Grote klokken stonden in de kerk in afwachting tot na de werken. De grote Kathedraal Metropolitana is van 1796 en geeft uit op het sympathieke Plaza Catedral. Er was een kerkdienst aan de gang. Er zaten amper twintig personen in de kerk. Hoge gewelven, schitterende kleurrijke glasramen, levensgrote beelden. Op de plaza vele kraampjes met handgeweven spulletjes, juwelen, handtassen enz. Hier verkocht men ook veel dingen gemaakt uit papier. Een vrouw sprak me aan om naar haar winkel te gaan kijken. Ik stapte met haar mee. Een leuk winkeltje maar toch kocht ik niets. Hoedenverkopers. Ik had weer zin om een hoed te kopen. Ik had mijn mooie hoed vergeten op een bus. Maar het is ook zo een gesleur met een hoed en voelt eigenlijk te warm aan. Vrouwen gekleed in Indiaanse kledij. Ik vroeg of ik een foto mocht nemen maar iedereen weigerde. Ze moesten geld hebben. Dan doe ik het maar zonder te vragen wanneer ze niet kijken. :-) Dat is nu juist zo typisch in dit land en dan zou je daar geen foto van mogen nemen zeker! Ze dragen speciaal gekleurde kousen, hoog opgetrokken. Felgekleurde rokken of kleedjes, veel fluokleuren, een sjaal over hun hoofd. Heel veel brede armbanden in alle kleuren. Hun pikzwarte haar legde het accent. Wat had ik graag in dit stadje overnacht. Maar ja, het is maar 10 minuten met een taxi dus dat valt wel mee. Verder zag ik Iglesia San José, Iglesia San Francisco de Asise, San Felipe de Neri, Santa Ana enz. Alle musea waren gesloten. Ook de ruïnes van Convento Sto Domingo, Cia de Jesus en Baluarte Mano de Tigre zijn ze volop aan het restaureren. Sommige deuren, ramen of daken hangen niet meer aan elkaar. Ze hebben er nog veel werk hoor! Aan het Precidencia de la Republica stond een wachter. Ik moest door een scan passeren en mijn rugzak open maken. De jonge gast ( een twintiger ) begon met mij te praten. Hij was meer in mij geïnteresseerd dan in mijn rugzak. Maar altijd zo jong!!!!! :-) Ik zag nog meerdere jonge mannen gekleed in legerkledij en zwaar bewapend. Het uitzicht op Panama City impressioneerde me steeds. Hoge gebouwen achter een blauwe zee. Echt mooi. Ik had me Panama niet zo voorgesteld. Ik wist niet dat er zo'n hoge gebouwen stonden. Echt een groot verschil wanneer je vanuit Nicaragua komt. Ook zijn er hier wel arme wijken. Van het ene uiterste in het andere. Bloemen hingen over de ijzeren balkons van de koloniale gebouwen. Aan plaza de Francia wilde ik op een stukje strand wandelen van Bahia de Panama. Het water was weggetrokken. Plassen bleven over. Er was echter een baseball spel aan de gang. De bal werd heel ver weg geklopt en de mannen doken in de plassen naar de bal. Grappig om zien. Iedereen bekeek me nogal. Ik was de enige toerist daar. Ik ga graag op plaatsen waar toeristen niet gaan. Ik wil zien hoe de bevolking leeft. De art en craft musea waren ook gesloten. Spijtig. Wat was ik tevreden dat ik opnieuw een prima fototoestel had. Ondanks ik door die andere goedkope camera niets zie, neemt het toch mooie foto's merkte ik gisteren op. In en park zag ik een fotosessie van net afgestudeerden. Allen in hun lang gewaad. Ze waren heel tevreden dat ze hun diploma behaalden. Een man liep met zijn leguaan aan een koordje door het park. De leguaan wilde een boom beklimmen en was verstrengeld in het koordje. Ochere dat beestje. Wie loopt er nu rond met een leguaan?! In Luna's Castle stapte ik binnen. Dit is een prachtig hostel met een antieken interieur. Hier wilde ik eigenlijk overnachten maar alles was volgeboekt. Ik wist van de soldaat dat ze daar toers organiseerden. Ik heb beslist dat ik met de boot naar Colombia vaar. Dit is een vaart van 5 dagen. Er is een stop van drie dagen op het idyllische eiland San Blas. Ik zag al de boten gemarkeerd op een krijten bord staan. Prijzen van 490 $ tot 550$ . Pff, in mijn lonely planet stond 385 $. Is dat dan zo al opgeslagen? Overmorgen vertrekt er een boot “Santana.” De kapitein Gisbert was net aanwezig. Hij is van Duitsland. Hij vraagt 490 $. Hij vertelde me dat het nog niet zeker is dat hij overmorgen vertrekt daar hij nog niet genoeg volk heeft. Hij wil 5 à 6 personen en heeft enkel nog maar mij. :-) Hij was eerlijk met mij en zei dat hij problemen had aan de immigratiedienst in Colombia. Hij heeft nog geen echte werkvergunning. Hij wil wel met Europeanen naar Cartagena ( Colombia ) varen maar dan moeten we zeggen dat we vrienden zijn en dat we daarvoor geen geld betaalden. Hij zoekt enkel Europeanen zodat het niet teveel opvalt dat hij daar geld voor vraagt. Ik zei hem dat ik niet op hem kon wachten en dat ik ten laatste overmorgen wil vertrekken. Hij heeft me dus uitgelegd hoe ik op eigen initiatief naar Puerto Lindo kan reizen. Van daar vertrekken alle boten, zeilboten en catamarans. Ik zal hem morgenavond bellen om te zien of hij al meer toeristen heeft kunnen vinden. Indien niet neem ik een andere boot en reis naar Colombia. Ik heb genoeg gezien van Panama City en wil weer iets anders . Ik wil de Indianen zien. :-) Ik wandelde langs een pier naar de Mercado de mariscos. Boven de boten zweefden vele vogels. Ook veel gieren. Op zoek naar een stukje overschot van de vissen. Pelikanen doken in de zee. Er was net een boot aangekomen die veel vis met manden naar omhoog trok. Dat wilde ik zien. Ik stapte op de steiger. Allemaal mannen. Ze hadden allen al een goei pintje op. Iedereen wilde op de foto staan met mij. Een man legde een kraal van gedroogde vis rond mijn hals. Ze waren 12 dagen op zee geweest en hadden eindelijk een goede vangst gehad. Er waren reuze exemplaren bij. Vissen en krabben in alle formaat. Ik zei hen dag en een man volgde me. Hij zei dat hij de baas was van 7 boten en dat hij me een cevisch wilde kopen. Ik moest dit proeven zei hij. Hij had ook al een pint teveel op maar ik stapte toch met hem mee. Geen paniek hoor mama. Ik was in de buurt van veel volk. Vele viskraampjes naast mekaar. De ene na de andere. Massa 's volk. Families maakten er een gezellige dag van. Salsa muziek op zijn hardst. Hij betaalde me een fanta en een cevisch. Het was lekker maar het is niet echt mijn ding. Hij begon zijn liefde te verklaren en ik moest een uitleg vinden om van hem af te geraken. Ik ging weer niet zeggen dat ik lesbisch was he! :-) Ik legde hem vriendelijk uit dat ik heel content was dat hij me dit offreerde maar dat ik in 10 minuten afgesproken had met mijn vrienden en dat ik morgen naar België vertrek. Ik gaf hem een hand en stapte recht op een taxi af. Ik sprong vlug in de taxi. Hij wuifde zoals een “verloren man” naar mijn. Ik had er medelijden mee. :-) De taxichauffeur kende mijn hotel niet en we toerden lang rond. Ai, hij gaat daarvoor toch niet meer vragen dan 3$ hoop ik? Het is niet mijn fout dat ze de hotels niet kennen. Op de duur vonden we dan toch mijn hotel en ik betaalde dezelfde prijs. Vooraan zat een man die op seminarie was in Panama. Hij woont in Chili. Het is er voor het ogenblik 4 graden. Brr, en ik heb geen winterkledij mee. Maar voor Chili heb ik nog wat tijd. Daar ben ik rond November en dan begint daar de lente. In mijn hotel verontschuldigde de receptioniste zich dat ze mijn kamer niet gepoetst hadden daar ze al de ganse dag geen water hadden. Ze zijn werken aan het doen aan de metro en het water is een ganse dag afgesloten. Pff, dan kan ik zelfs niet douchen! Ik opende het kraantje maar er kwam geen water uit. Ik liet het open staan. Ik zou zo wel opmerken wanneer er opnieuw water was. Ik begon aan mijn blog. Hier ben ik wel tevreden dat ik airco heb. Het is zo vochtig en heel heet. s'Nachts gaat de airco wel af. Gisteravond ben ik zelfs met kousjes gaan slapen. :-) Plots hoorde ik gepruttel van water. Ik nam een douche, chatte wat met vrienden en plaatste mijn foto's . Morgen vertrek ik met een taxi naar de terminal Albrooke waar ik ongeveer drie bussen moet nemen tot mijn bestemming. Ik zal nu geen jeans aandoen want waarschijnlijk zijn het chickenbussen waar het verschrikkelijk warm op is. Mijn vriend Chris van New York stopt zijn motoreis. Hij gaat terug naar America. Zijn geld is ver op en hij moet weer gaan werken. Hij ging me nochtans vergezellen in Panama maar dat gaat dus niet door. Spijtig. Hasta manana...
PS: mama, ik hoop dat je ok bent na je val? Een geluk dat je niets gebroken hebt. Gaat het al wat beter? Veel sterkte. Dikke kus. Ik zie je graag...