Dag 4 10 okt. Huacachina

Dag 4 10 okt. Huacachina Wine and Pisco tour
Ik had met William, de taxichauffeur afgesproken om 9 uur aan het hotel om een “Wine and Pisco tour” te doen. Hij vroeg 40 sole. Iets meer dan andere mensen daar ik alleen was. :-( Hij zou met mij 4 uur rondtoeren. De eigenaar van het hotel had me gezegd van mijn fototoestel mee te nemen daar er in Ica een winkel was waar ze camera's van zand reinigen. Blijkbaar ben ik dus niet de enige die dit voor heeft. Ik vind wel dat de gidsen je daarvoor kunnen waarschuwen! Ik mocht binnen een uur terugkomen. Het zoontje was reeds begonnen met mijn camera volledig te demonteren. De vader zou verder doen en me de prijs zeggen. We passeerden aan een antieke kerk die half vernietigd is door de aardbeving in 2007. Na vijf jaar liggen er nog brokken op het voetpad. Ze hebben geen geld om alles te restaureren. Een beetje verder in de straat een kapelletje voor een jongetje van 11 jaar die gesneuveld is in zijn huis door de aardbeving. Nu nog steeds liggen er massa's bloemen. We bezochten een museum waar ik geen foto's mocht nemen. Ook niet stiekem want ik zag overal camera's hangen. Ik zag vele museumstukken uit de Nazcatijd. Gedeformeerde schedels. Ze spanden hun schedel op om die meer langwerpig te maken. De juiste reden kon de Spaanse William me niet uitleggen. Ook was er zelden een Engelse vertaling te lezen. En alles in het Spaans versta ik niet. Zeker al die speciale termen niet. Buiten het museum zagen we voorbeelden van de Nazcalijnen die ik in Nazca in het echt ga zien.
Nazcalijnen: de vele dierfiguren, geometrische figuren en rechte lijnen die ontdekt zijn op de zogenaamde Nasca-pampa. Daarna gingen we in de nieuwe simpele Kerk binnen. Een kerk gemaakt uit golfplaten. Verderop de “ palm met de zeven hoofden” . Een reusachtige gedeformeerde wortel met 7 vertakkingen. Daarna een bronzen beeld van een “ brujas”. Ik veronderstel een “ goede “ heks maar de Spaanse uitleg van een kind van 12 jaar verstond ik niet. Ik zal het eens moeten googelen maar nu ben ik daarvoor te moe. Het is al zo'n werk om drie dagen blog te schrijven. Soms voel ik me op school wanneer ik al die opzoekingen doe. :-) Ik doe het nog graag maar het vraagt veel tijd. Met een bang hart gingen we terug naar de camerabarak. De vader wilde voor 80 sole mijn camera repareren. Pff, zoveel! Maar misschien was het beter dan een nieuwe te kopen. Om 16 uur moesten we teruggaan. Ik vroeg hem de prijs van een tweede batterij voor mijn Olympus, 90 sole. Dat is zoveel dan een nieuw toestel. De man zei dat een “simpel” toestel in Peru 600 sole kost = 200 $. Amaai, bij ons is dit veel goedkoper ! Ik wilde dit niet betalen en de man gaf me een vervangbatterij zodat ik tijdens mijn winetoer toch foto's kon maken. Lief van hem. In een Wine and Pisco Bodega was er ook een museum. We liepen wat rond. William stopte niet van foto's van me te nemen. William sprak twee Peruviaanse meisjes aan om de toer samen met ons te doen. Ik zei hem dat de prijs dan wel zakte voor de helft daar het niet meer privé was. Iplv 40 sole was het 30 sole. Een dronken gids liet ons pisco sour en wijnen proeven. De wijnen vond ik slecht en de pure pisco is heel straf. De crèmepisco smaakt zoals Baileys en valt nog mee. Pisco is een sterkedrank die wordt gedestilleerd uit druiven. De drank wordt gedronken in Peru en in Chili. Peruaanse en Chileense producenten zijn verwikkeld in een langdurige juridische strijd om het recht om de drank onder de naam "pisco" te produceren. In tegenstelling tot bijvoorbeeld cognac heeft pisco geen beschermde origine. Het is dus niet met zekerheid te zeggen waar pisco oorspronkelijk vandaan komt. Zowel in Chili als in Peru wordt de drank vaak geserveerd als een cocktail genaamd Pisco Sour. Deze drank bevat naast pisco geklopt eiwit, rietsuikerstroop, gebroken ijsblokjes en veel limoen- of citroensap. Daarnaast bestaan er nog een aantal iets minder bekende cocktails zoals 'mango sour'. De Peruaanse pisco wordt gemaakt van de quebranta- of Italiadruif, vooral in de regio's Ica en Moquegua. Tijdens het destillatieproces wordt er geen andere substantie toegevoegd. Ik wilde foto's nemen van een slapende hond en een tweede hond begon te grollen toen hij mijn camera zag. Drie andere honden kwamen uit het niets op me afgelopen. Eentje beet in mijn kuit. Ik jaagde hen met een sissend geluid weg. Ik had dit gezien bij de hondefluisteraar op Animal Planet en het werkte toch. Het viel allemaal mee. Er was enkel wat zever te zien op mijn broek maar ik heb geen beet. Het is mijn eigen fout. Ik heb het al vele malen ondervonden dat wanneer ik mijn fototoestel op de honden richt ze schrikken en grommen. Blijkbaar schrikt hen dat af en denken ze dat ik hen ga aanvallen. Het is een les voor in de toekomst dat ik wat minder opvallend de foto' s moet nemen. Ik ben ingeënt voor alle soorten ziektes maar niet voor hondsdolheid, dus ik moet wel oppassen. We bezochten een volgende Bodega waar een Spaans meisje ons het volledige proces uitlegde. Ze maken de wijn en de Pisco in maart, zodat alles leeg stond. We wilden iets eten in het restaurant van de bodega maar toen ik de prijzen zag zei ik tegen iedereen dat ik dat te duur vond. Ook de meisjes waren akkoord en we gingen naar een local restaurant. William was verwonderd dat ik daar wilde eten en niet in een toeristisch restaurant. Ik vind het juist leuk om te eten zoals de locals. Niet zoals de toeristen. Ik nam een lomo met een speciale saus dat het Peruviaanse meisje mij aanraadde. Het vlees was opnieuw taai maar de smaak was goed. Ik had deze dag nog niet gegeten en het was 16 uur. Toen we uit het restaurant kwamen waren de meisjes aan het discuteren met de taxichauffeur. Plots zeiden ze me dag en stapten het op. Zonder te betalen! De chauffeur was razend. Ik versta nog altijd niet dat ze niet wilden betalen. Nu had ik het wel aan mijn been en moest ik dus toch volle pot betalen. William zei dat de vrouwen het ergste waren. Daar kun je niets tegen beginnen. Normaal was mijn toer reeds afgelopen om 13 uur maar daar de meisjes ons vergezelden beëindigde de toer om 17 uur. Door dit voorval had William zo veel tijd en benzine verloren. Hij was niet happy. Met een bang hart reden we naar de camerabarak en helaas kon de man mijn fototoestel niet repareren. Het lag nog volledig open. Er zat zodaing veel zand in dat het onmogelijk was. Hij vroeg me 40 sole. Ik weigerde dit te betalen. Ik betaal niet voor een kapot toestel. Ik stelde hem voor te ruilen. Ik laat hem mijn kapotte camera in ruil voor de Olympus batterij die hij me leende. Hij kan mijn camera gebruiken voor andere onderdelen. Hij vroeg me tenslotte 10 sole wat ik weer weigerde. Ook deze man zei dat er met vrouwen niet te discuteren viel.:-) Ik recupereerde mijn chipkaart en mijn batterij en stapte in de auto. De man liep me achterna want hij wilde wel de batterij hebben. Ik gaf hem die dan maar. :-) William voerde me naar mijn hotel. Ik betaalde hem 40 sole. Hij smeekte me om drinkgeld maar ik weigerde. De toer kost al meer dan voorzien dus ik zie niet in waarom ik nog eens drinkgeld moest betalen. We namen afscheid. Ik vraag me op de duur af of ik een slecht mens ben door altijd af te dingen, de bedelaars niet altijd iets te willen geven of bijna geen drinkgeld te willen geven. Maar ze zoeken het zelf. Van in het begin verdubbelen ze hun prijs. Waarom nemen ze geen eerlijke prijs en voor iedereen hetzelfde. Ook voor de citytoer betaalde ik meer dan de twee Franse meisjes! Morgen reis ik naar Nazca. Hier zegt men in het hotel en ook de reisbureaus dat je het beste je ticket hier koopt voor het vliegtuigje dat over de woestijn vliegt om de Nazcalijnen te zien. Ze verkopen een package van 100 $ voor taxi, bus en vliegtuig. In het reisbureau hoorde een Amerikaan me spreken en hij zei dat er in de Lonely Planet staat dat het veel goedkoper is van het op eigen initiatief te doen. Dus ik waag het er maar op. Ik organiseer alles zelf. Hopelijk overschrijd ik de 100 $ niet. Het zal dus weer discuteren worden. :-( In mijn hotel legde ik dan toch maar de twee matrassen op mekaar. Wat een gesleur. Ik voel nu net de houten plank niet. Ook de muziek is wat stiller. Ik kruip er maar eens in. Het uploaden van mijn foto's lukt toch niet door het trage internet. Wat hebben wij het toch goed in België! :-) Wat me ook opvalt is het verkeer. Zelfs wanneer je op een zebrapad staat laten de auto's je niet door. En het is zo druk! Iedereen rijdt kriskras door mekaar en toetert constant. William wilde vandaag een leeg flesje cola door het raam werpen maar ik hield hem tegen en legde hem het plasticprobleem uit. Ook de meisjes waren heel verwonderd toen ik hen zei dat je in vele landen geen plasticzakken meer krijgt in de supermarkten. Dit konden ze niet begrijpen. Je ziet zo goed dat ze in vele landen achterstaan met alles wat natuur en bescherming betreft. De opwarming van de aarde. Hebben ze daar wel al van gehoord? Er is nog zoveel te doen en te veranderen in de wereld opdat ons wereldbolletje kan blijven bestaan. Slaapwel...