Dag 36 5 april St Alva Beach - Yongala
Door: Kristin Daelman
Blijf op de hoogte en volg Kristin
05 April 2012 | Australië, Yongala Cowie
Dag 36 5 april St Alva Beach Yongala wrakduik
Man man man, wat een nacht. Ik had de vensters op een kiertje gezet om wat lucht te hebben en er zaten meer dan 10 muggen in de auto. Ik was overbeten. Verschrikkelijke jeuk. Ik ging op muggenjacht met een handdoek, spoot gans de auto vol met insecticidespray maar tevergeefs. Op de duur heb ik mijn muggengaas genomen en mij daar volledig ingewikkeld. Dat ga ik deze avond opnieuw doen. Maar zonder verluchting zweet je wel heel hard. Rond 02u30 stopte een jeep aan mijn auto. Twee jonge gasten dronken een biertje buiten hun auto en praatten luid. Toen ze uiteindelijk wegreden claxoneerden ze heel hard met de bedoeling me wakker te maken. Ik liet me niet zien want als ze zien dat je als vrouw alleen in de auto slaapt, zouden ze je misschien treiteren. Om 6 uur stond ik op. Ik tapte water voor de thee en zag een mooie zonsopgang. Ik was gans alleen om dit mooie spectacel te bewonderen. Er waren wel wat wolken. Het regende zelfs zachtjes. Toch was het warm. Ik nam een ontbijt, granenbrood met Brie en om 7u30 reed ik naar de duikclub, de Yongala divers. Ik betaalde 240 $ voor twee duiken , snacks en bbq. We waren met 12 mensen waaronder drie belgen! Een meisje uit Turnhout die hier al 6 jaar woont en maritime biologe is en een koppeltje uit Tienen. Wat was het heerlijk om opnieuw nederlands te spreken. Soms zocht ik zelfs naar mijn woorden. :) Dan switchte ik om in frans, want de duikintructeur was van Frankrijk. Een Belg mag toch fier zijn dat hij zoveel talen kent he! De rest van de groep waren toffe duitsers, Amerikanen en Australiêrs. We werden volgepropt in een oude toyota jeep tot aan het strand. Een grote Zodiac werd met een tractor in de zee geduwd. 40 knopen, dus hoge golven. We ploften op en neer. Dat vond ik natuurlijk weer leuk. Drie andere meisjes zo niet en kotsten in emmers. Onze eerste duik naar het Yongala scheepswrak. Ik zag er naar uit. Dit 109 m lange passagiersschip verging tijdens een cycloon in 1911 met man en muis. Het is nog intact en ligt tussen het koraal in 18-30 m diep water. Er leven nu schildpadden, roggen, murenen en grote scholen barracuda’s en makrelen. We daalden af langs een koord want er was sterke stroming. Het zicht was niet denderend. Dit komt door de zware regenvallen die ze gehad hebben twee weken geleden. Het verse water mengt zich met het zout, geeft bacteriên af zodat het water groen is en niet helder. Je zult ook zien dat al mijn foto’s groen zijn. Ja, ik test mijn camera nog uit he. Op een diepte van 26 m zagen we het wrak liggen. Het was reeds zodanig dicht begroeid met koralen dat je de vorm bijna niet zag. De instructeurs wezen ons de plaatsen van de wc’s, badkamers, het boordje Yongala waar je vaag de letters kon lezen enz. Je mag niet in het wrak binnengaan daar de luchtbellen kerosie kunnen veroorzaken en zo het wrak minder lang intact blijft. In een bepaalde ruimte hebben ze al de schedels en beenderen van de 121 passagiers en crew gelegd. Dat mochten we natuurlijk niet zien. Het is aanschouwd als één van de werelds mooiste attractie en inderdaad was het prachtig. Ik hou van grote vissen en amaai, daar waren echt reuzevissen!!!!!!! Barracuda’s van twee meter, een hele langs zeeslang, queensland groupers van twee meter, Giant trivally, butterflys en Angelfisch van minimum één meter, een blauwe napoleon van anderhalve meter, grote papegaaivissen, reuze potato cods, immense tonijnen, twee reuze Hawksbill schildpadden van twee meter, roggen met een twee-meter lange staart, maar…geen haaien. Er leven nochtans Bullsharks en tijgerhaaien maar we vonden ze niet. Het was echt de moeite. Ik stelde me voor hoe het leven was op die boot. Wat er in de mensen hun hoofd omging tijdens de storm. Waren ze bang? Hebben ze erg afgezien? Het wrak is maar in 1958 ontdekt. Voorheen hadden ze de middelen niet om het te zoeken. Al het zilver en waardevolle dingen is er uitgenomen en staat waarschijnlijk ten toon in het museum. Het wrak ligt in het Great Barrier Reef Marinepark en is beschermd als historisch scheepswrak ( 1979 ). Na 45 minuten stegen we op. Een stop van 2 minuten op 10 m, daarna een safetystop van 3 min. op 5 m; je vasthoudend aan de koord. Aan boord kregen we wraps met kaas of hesp, vers fruit en water. De tweede duik was hetzelfde. Adembenemend! Rond 13 uur vaarden we terug. De golven waren nog hoger dan voorheen. Soms wipte ik uit mijn zetel. Anderen gaven over. In de duikclub hadden we een bbq van hamburgers en worstjes met groenten, aardappeltjes en pasta. “Mama, ik at rode bieten. Weet je nog dat we dat altijd van jou moesten eten omdat het zo gezond is?” :) Na de bbq kletste ik nog een paar uur met een duitse student die ook alleen reist. Hij studeerde drie maanden engels in Brisbane. Nu reist hij verder met de Greyhound bus. Om 16 uur reed ik naar “mijn hill.” Er waren een paar mensen die wandelden op de stranden met hun kinderen en hun honden. Wat zou het leuk geweest zijn indien ik hier met mijn hondjes kon ravotten in het zand! Kinderen lieten hun vlieger op. De valken zochten weer hun prooi. De maan stond al klaar. Het is nu 18u30. Het strand ligt er verlaten bij. Ik ben weer alleen. Alleen met de stilte, de zachte warme wind, de krekels, de vogels, de donkerblauwe lucht, de schemerte valt. Ik ga in mijn auto want ik wil niet weer overbeten worden door de vervelende muggen. Morgen rij ik weer verder. Ik weet nog niet waarheen. Ik bezie mijn kaart later. Ik heb wat adressen gekregen van mooie zandstranden en een wrak om op te duiken. Ik zie er al naar uit om op verkenning te gaan, te rijden door dit prachtige land. “Op zoek naar de dingen die reeds ontdekt zijn.” Slaapwel. xxx
Man man man, wat een nacht. Ik had de vensters op een kiertje gezet om wat lucht te hebben en er zaten meer dan 10 muggen in de auto. Ik was overbeten. Verschrikkelijke jeuk. Ik ging op muggenjacht met een handdoek, spoot gans de auto vol met insecticidespray maar tevergeefs. Op de duur heb ik mijn muggengaas genomen en mij daar volledig ingewikkeld. Dat ga ik deze avond opnieuw doen. Maar zonder verluchting zweet je wel heel hard. Rond 02u30 stopte een jeep aan mijn auto. Twee jonge gasten dronken een biertje buiten hun auto en praatten luid. Toen ze uiteindelijk wegreden claxoneerden ze heel hard met de bedoeling me wakker te maken. Ik liet me niet zien want als ze zien dat je als vrouw alleen in de auto slaapt, zouden ze je misschien treiteren. Om 6 uur stond ik op. Ik tapte water voor de thee en zag een mooie zonsopgang. Ik was gans alleen om dit mooie spectacel te bewonderen. Er waren wel wat wolken. Het regende zelfs zachtjes. Toch was het warm. Ik nam een ontbijt, granenbrood met Brie en om 7u30 reed ik naar de duikclub, de Yongala divers. Ik betaalde 240 $ voor twee duiken , snacks en bbq. We waren met 12 mensen waaronder drie belgen! Een meisje uit Turnhout die hier al 6 jaar woont en maritime biologe is en een koppeltje uit Tienen. Wat was het heerlijk om opnieuw nederlands te spreken. Soms zocht ik zelfs naar mijn woorden. :) Dan switchte ik om in frans, want de duikintructeur was van Frankrijk. Een Belg mag toch fier zijn dat hij zoveel talen kent he! De rest van de groep waren toffe duitsers, Amerikanen en Australiêrs. We werden volgepropt in een oude toyota jeep tot aan het strand. Een grote Zodiac werd met een tractor in de zee geduwd. 40 knopen, dus hoge golven. We ploften op en neer. Dat vond ik natuurlijk weer leuk. Drie andere meisjes zo niet en kotsten in emmers. Onze eerste duik naar het Yongala scheepswrak. Ik zag er naar uit. Dit 109 m lange passagiersschip verging tijdens een cycloon in 1911 met man en muis. Het is nog intact en ligt tussen het koraal in 18-30 m diep water. Er leven nu schildpadden, roggen, murenen en grote scholen barracuda’s en makrelen. We daalden af langs een koord want er was sterke stroming. Het zicht was niet denderend. Dit komt door de zware regenvallen die ze gehad hebben twee weken geleden. Het verse water mengt zich met het zout, geeft bacteriên af zodat het water groen is en niet helder. Je zult ook zien dat al mijn foto’s groen zijn. Ja, ik test mijn camera nog uit he. Op een diepte van 26 m zagen we het wrak liggen. Het was reeds zodanig dicht begroeid met koralen dat je de vorm bijna niet zag. De instructeurs wezen ons de plaatsen van de wc’s, badkamers, het boordje Yongala waar je vaag de letters kon lezen enz. Je mag niet in het wrak binnengaan daar de luchtbellen kerosie kunnen veroorzaken en zo het wrak minder lang intact blijft. In een bepaalde ruimte hebben ze al de schedels en beenderen van de 121 passagiers en crew gelegd. Dat mochten we natuurlijk niet zien. Het is aanschouwd als één van de werelds mooiste attractie en inderdaad was het prachtig. Ik hou van grote vissen en amaai, daar waren echt reuzevissen!!!!!!! Barracuda’s van twee meter, een hele langs zeeslang, queensland groupers van twee meter, Giant trivally, butterflys en Angelfisch van minimum één meter, een blauwe napoleon van anderhalve meter, grote papegaaivissen, reuze potato cods, immense tonijnen, twee reuze Hawksbill schildpadden van twee meter, roggen met een twee-meter lange staart, maar…geen haaien. Er leven nochtans Bullsharks en tijgerhaaien maar we vonden ze niet. Het was echt de moeite. Ik stelde me voor hoe het leven was op die boot. Wat er in de mensen hun hoofd omging tijdens de storm. Waren ze bang? Hebben ze erg afgezien? Het wrak is maar in 1958 ontdekt. Voorheen hadden ze de middelen niet om het te zoeken. Al het zilver en waardevolle dingen is er uitgenomen en staat waarschijnlijk ten toon in het museum. Het wrak ligt in het Great Barrier Reef Marinepark en is beschermd als historisch scheepswrak ( 1979 ). Na 45 minuten stegen we op. Een stop van 2 minuten op 10 m, daarna een safetystop van 3 min. op 5 m; je vasthoudend aan de koord. Aan boord kregen we wraps met kaas of hesp, vers fruit en water. De tweede duik was hetzelfde. Adembenemend! Rond 13 uur vaarden we terug. De golven waren nog hoger dan voorheen. Soms wipte ik uit mijn zetel. Anderen gaven over. In de duikclub hadden we een bbq van hamburgers en worstjes met groenten, aardappeltjes en pasta. “Mama, ik at rode bieten. Weet je nog dat we dat altijd van jou moesten eten omdat het zo gezond is?” :) Na de bbq kletste ik nog een paar uur met een duitse student die ook alleen reist. Hij studeerde drie maanden engels in Brisbane. Nu reist hij verder met de Greyhound bus. Om 16 uur reed ik naar “mijn hill.” Er waren een paar mensen die wandelden op de stranden met hun kinderen en hun honden. Wat zou het leuk geweest zijn indien ik hier met mijn hondjes kon ravotten in het zand! Kinderen lieten hun vlieger op. De valken zochten weer hun prooi. De maan stond al klaar. Het is nu 18u30. Het strand ligt er verlaten bij. Ik ben weer alleen. Alleen met de stilte, de zachte warme wind, de krekels, de vogels, de donkerblauwe lucht, de schemerte valt. Ik ga in mijn auto want ik wil niet weer overbeten worden door de vervelende muggen. Morgen rij ik weer verder. Ik weet nog niet waarheen. Ik bezie mijn kaart later. Ik heb wat adressen gekregen van mooie zandstranden en een wrak om op te duiken. Ik zie er al naar uit om op verkenning te gaan, te rijden door dit prachtige land. “Op zoek naar de dingen die reeds ontdekt zijn.” Slaapwel. xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
