Dag 8 27 aug. Puerto Lindo - Reisverslag uit Colón, Panama van Kristin Daelman - WaarBenJij.nu Dag 8 27 aug. Puerto Lindo - Reisverslag uit Colón, Panama van Kristin Daelman - WaarBenJij.nu

Dag 8 27 aug. Puerto Lindo

Blijf op de hoogte en volg Kristin

03 September 2012 | Panama, Colón

Dag 8 27 aug. Puerto Lindo
Om 8 uur liep mijn gsm af. Ik maakte mijn valies, nam een taxi naar de busterminal Albrook aan 2,5 $, en stapte een bus op richting Colôn. Geen chickenbus maar ook geen luxebus. 35 km voor Colôn moest ik afstappen aan de supermarkt in Sabanitas. Ik leerde twee meisjes ( twintigers ) van Parijs kennen die ook naar Porto Bello reisden. We namen toen een chickenbus naar Porto Bello. Na twee en een half uur kwamen we aan. De meisjes gingen naar hotel Adurna. Ik volgde hen maar het hotel was gesloten . Ook raar. Misschien failliet. Ik trok mijn valies de berg op naar hotel Captain Jack. Ik zweette me kapot. De weg was slecht, steentjes, putten,modder en steil. Eindelijk zag ik het hotel. De meisjes waren me gevolgd. We moesten onze schoenen uit doen om de kamers te bezichtigen. 13 $ voor een dorms = slaapzaal. De meisjes wilden daar niet blijven. De dorms bevinden zich in een kelder en ze vonden het te nauw. Ik vroeg eerst inlichtingen voor een boot naar Colombia. Ze hadden echter maar 1 boot die binnen 1 week zou vertrekken. Ai, dat is veel te lang. Indien ik niet kan meevaren met Gisbert die ik in Panama City reeds gesproken had, boot Santana, zou dat betekenen dat ik weer naar Panama City zou moeten gaan om daar een vliegtuig te nemen. Ik mocht bellen met een gsm van het hotel naar Gisbert. Die had drie Franse jongens gevonden om de oversteek te maken. Dus de boot zou morgenavond vertrekken maar niet in 5 dagen maar in 3 dagen daar de Fransen gehaast waren. De prijs was dan ook gezakt van 490 $ naar 325 $. Dat vond ik zelfs nog beter! We zouden dan wel maar 1 dag op het prachtige eiland San Blas verblijven. Ik besliste toch maar om mee te gaan. Ik had geen zin om de ganse weg opnieuw terug af te leggen. Ik heb afspraak met Gisbert morgen om 17 uur in een restaurant = Kata X in Porto Lindo. Ik zat nu in Porto Bello. Dus ik besloot van niet hier te blijven maar een bus te nemen naar Porto Lindo ,op 30 minuten hier vandaan , zodat ik wat dichter bij dat restaurant was. De meisjes zag ik niet meer. Ik at een Vietnamese lekkere soep. 12 $. Pff, dat was het goedkoopste na een cheeseburger waar ik echt geen zin in had. Om 14 uur nam ik een chickenbus naar Porto Lindo. Op de bus leerde ik een Duits meisje kennen die drie weken op een boot gaat varen (met een kapitein, waarmee ze enkel via internet gecommuniceerd heeft ) In Costa Rica heb ik ook eens drie dagen op zo'n boot gezeten. De kapitein zoekt via internet mensen, zijn crew, om mee te varen voor weken of maanden. Soms is het gratis, moet je enkel op de boot wat meehelpen, en het eten en drank wordt gedeeld. Dit Duits meisje betaalde echter wel voor deze soort vakantie. We stapten naar het restaurant Kata X waar ik mijn kapitein de dag nadien zou ontmoeten. En wie zag ik daar ook toekomen? De twee Parijse meisjes. Ze vonden geen hotel in Porto Bello en hebben gelift tot hier, Porto Lindo. Ze slapen in “Wunderbar” hotel. Ze hebben daar een kamer aan 25 $. De dorms kosten 11 $ maar er is geen enkele toerist. Ik had geen zin om mijn valies te trekken tot in het dorp. Het enige, oneffen wegje was ook niet gemakkelijk om een valies te trekken. Ik stapte dan maar naar Hotel “Wunderbar” waar ik eerst de andere slaapkamer zag dat op niets trok. Alles is open en wat afgemaakt met bamboematten. Ook het sanitair is zo. Het was er verschrikkelijk overhoop. De open keuken is van de jaren stilletjes. Maar toch besloot ik daar te blijven. Ik kon kiezen tussen 8 bedden.:-) Elk bed heeft een muskietennet. Een geluk want er zit hier wat ongedierte! Ook weer vele muggen en sandflies. Op die paar uur dat ik hier ben, heb ik weer al 10 beten bij. In Porto Bello zei het meisje van het hotel dat er malaria heerst . Hier in Porto Lindo zeggen ze dat dat zeker niet waar is. Wie moet ik nu geloven? Ik legde mijn zijden lakenzak in mijn bed en trok een kussensloop over het muffe vochtige kussen. Er waren geen handdoeken maar ik zaagde wat en de vrouw gaf me er één. Ik vroeg aan haar waar er een bankcontact was. Nergens! Dit is maar een piepklein dorpje waar niets is. Ai, en ik had niet genoeg cash bij om mijn kapitein te betalen! De vrouw belde naar Gisbert en ik mag hem de rest betalen in Colombia. Oef, anders had ik een lange weg terug gemoeten om een bank te vinden. Ik wandelde langs het enige wegje langs het water naar het dorp. Een dorp kun je dat niet echt noemen. Een paar huizen, barakken , vol met zwarte mensen. Vissers hangen wat rond. Ik passeerde een dik varken dat huilde als een kind. Ik zei de man dat de koord te hard gespannen was rond zijn nek. “ Dan moet hij maar meer achteruit gaan” antwoordde die. Kippen lagen met honden te slapen. Vele dikke rode mieren. Gieren en andere vogels op een stok. Een dertigtal zeilboten en catamarans lagen te dobberen op het water. Waar zijn al die mensen van die boten? In gans dit dorp waren we de enige toeristen. Ik zag geen winkel en vroeg het aan een man. Hij nam een sleutel en ik moest hem volgen tot aan een soort schuur. Daar lagen wat eieren en bier. Eh, ik wilde frisdrank, chips en koekjes voor op de boot. Er was nog ergens een soort winkel, een houten barak met een plank als toonbank. Daar kocht ik wat eten voor op de boot. Morgen ga ik met de twee meisjes naar een strand. Ik heb tijd tot 19 uur want de catamaran vertrekt laat op de avond. Dus ik kan nog iets ondernemen. We nemen een bootje die ons voor 4$ heen en weer brengt. Op dat strand is er niets! Dus daar moeten we ook wat eten en drank voorzien. De eigenares van mijn hotel zei ons dat er flesjes water in de frigo staan. Ze zijn gevuld met leidingwater. Maar het water is drinkbaar. Ze hebben een filter. Ik hoop dat het waar is en dat ik niet doodziek word? De flesjes zijn wel gerecupereerde flesjes. Ik hoop dat ze ze goed uitgewassen hebben. Ik heb in Madagaskar andere dingen gedronken en gegeten en ik ben er ook niet van dood gegaan. Dus dat zal wel meevallen zeker?! Ik wandelde door een stukje jungle naar het zo gezegde strand van Porto Lindo. Ik werd langs alle kanten gebeten. Toen ik aan het strandje aankwam was er enkel een stukje met nat zand van 1 meter. Ik keerde maar terug. Er was dus echt niks ,niks, niks in dit dorp!
Zelfs geen restaurant of bar. Enkel de jachtclub Kata X geeft voedsel. Ik zag er de Parijse meisjes zitten. Zij waren erg teleurgesteld. In de lonely Planet staat deze plaats, Puerto Lindo, beschreven alsof het een idyllische plek is maar niets is er van waar. Ja, ik ben morgen toch weg en misschien is dat strand van morgen wêl mooi. En ik ben ook heel positief. Ik pas me vlug aan aan de culturen en gewoontes van het land en zijn omgeving. Je zit nu eenmaal niet in België waar je wel veel van verwacht. De eigenaar van het restaurant Kata X is een Hollander die bijna geen Nederlands meer kan spreken na jaren. Hij deed toch zijn best. Hij brandde voor mij mosquitocoils want hij zag dat ik overal met beten stond. De zonsondergang over het water hebben we niet kunnen zien daar de zon langs de andere kant scheen. Kleine vledermuisjes vlogen het restaurant binnen en vestigden zich op de plastic gespannen over het terras. We aten kip met verse, zelfgemaakte frietjes en een slaatje = 6$. De frieten hebben me echt gesmaakt. Dat was 9 maanden geleden dat ik zelfgemaakte frietjes gegeten had. En dat kon zo smaken. Rond 19 uur stapten we op de slecht verlichte straat naar ons hotel. De meisjes hebben reeds gedoucht. Het water is niet al te koud. Dat doe ik straks misschien, ofwel niet. Ik zie nog wel. Het is hier heel stilletjes. Ik hoor enkel het gekwaak van kikkers, het getjirp van krekels, en vogeltjes die nog wakker zijn. Dat is er wel leuk aan. Je slaapt bijna in de open natuur. Vandaag viel het me ook op dat het landschap veranderde. Ik zag opnieuw rietgewassen en veel pluimgras en loofbomen. De palmbomen waren verdwenen in het binnenland. De natuur is hier wel mooi maar ik zou er niet langer kunnen blijven dan 2 dagen. Hier heb ik geen internet en waarschijnlijk voor drie dagen ook niet op de boot. Dus, jullie zullen alles in één keer krijgen. :-) Tot morgen...
PS: tof, ik zie hier net een lonely planet van Zuid America. Ik zal de mijne omruilen. Dat is ook al een kost uitgespaard. Hij ruikt wel heel muf maar dat nemen we er bij. :-)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Kristin

Eindelijk is het bijna zo ver. Mijn droom wordt werkelijkheid. " We reizen niet om te ontdekken, maar om te zien wat ontdekt is " 17 november 2011 vertrek ik alleen en met de rugzak het onbekende tegemoet en dit gedurende 1 jaar en 3 maanden.... Ik zal jullie allemaal missen en ik hoop dat mijn 2 hondjes het zonder mij zullen redden! :-) Als maskotte neem ik een Belgische knuffelbeer mee.

Actief sinds 06 Juli 2011
Verslag gelezen: 368
Totaal aantal bezoekers 271363

Voorgaande reizen:

17 November 2011 - 28 Februari 2013

Mijn eerste reis

Landen bezocht: