Dag 7 3 nov. Puerto Montt

Dag 7 3 nov. Puerto Montt
Om 7u45 werd ik uiteindelijk wakker. Zoals ik wel dacht had ik heerlijk geslapen. Bijna 11 uur! Het was mistig en fris. Hier zal ik waarschijnlijk een dikke jas moeten kopen. Of toch zeker in Punta Arenas, gelegen in Patagonië. Men brak ons bedje af en bracht ons een simpel ontbijt van een Nescafé en een gezouten koekje. In andere bussen had ik al beter gegeten. Ik praatte met de mama en de jongen van 15 jaar. Ze vertelde dat haar zoon drie maand geleden een nieuw hart gekregen heeft. Om de 14 dagen moeten ze voor controle van Puerto Montt naar Santiago reizen. Een busrit van telkens 16 uur. De jongen zag er goed uit en mag alles doen zoals een normaal kind. De mama opende een grote koffer met zijn medicatie. Tientallen pilletjes en siropen nam de jongen in. Dit zal hij gans zijn leven moeten doen. Ze hadden graag geweten van wie het nieuwe hart was, maar men zei enkel dat het van een kind is die gestorven is in een accident in Santiago. De jongen stond op de wachtlijst voor een nieuw hart. Dit kon tot één jaar duren. Echter had hij het geluk van na twee weken een hart te krijgen. Wat een moed had die mama. Ze heeft nog vier andere kinderen thuis die ze telkens moet achter laten wanneer ze met haar zoon van 15 jaar op controle moet gaan. Tijdens de operatie leefde de mama 7 maanden in Santiago bij een “familia”. Door haar sterk geloof wist ze dat alles goed zou komen met haar kind. En inderdaad is alles goed gekomen. Wat men de dag van vandaag toch allemaal kan he. Het is bijna 10 uur. Gauw zullen we Puerto Montt bereiken. Puerto Montt is van oudsher een visserstadje en telt 175.938 inwoners. Tegenwoordig is het de hoofdstad van Chili's Merendistrict. De stad ligt aan het water en vormt tegenwoordig een belangrijk knooppunt. Zowel voor de lokale economie als voor het toerisme. Het is het startpunt voor de Navimag Ferries langs de Chileense fjordenkust naar Puerto Natales, dat ik zeker wil doen op vrijdag 9 november, en ook degenen die een bezoek willen brengen aan Chiloé eiland doen dit vaak vanuit Puerto Montt. Ik nam een taxi tot aan mijn hotel Colon Apart Hotel gelegen dicht bij Plaza de Armas. Op het 7e verdiep checkte ik in. Het was nog maar pas 11 uur en de kamers waren nog niet gepoetst. De vriendelijke dame gaf me dan maar “ De Suite” voor dezelfde prijs=73 $. Zo een kamer heb ik nog nooit gehad! Een fraai appartement met grote ramen die uitgeven op de zee, vast tapijt, een kingsizebed, loungezetels met dikke kussens, een breed Samsung LCD scherm, een nette ruime badkamer met douche en jets en een jacuzzi, een grote moderne keuken met frigo, microgolf, gasfornuis, potten en pannen. Ik voelde me opnieuw als een prinses. Ik was diep gelukkig. Ik zette mijn valies af en ging vlug naar de LAN vliegmaatschappij want die sloten om 12 uur. Ik wilde mijn vlucht verzetten van 14 november naar 19 november, van Santiago naar Buenos Aires, daar ik veel te weinig tijd ga hebben om Chili deftig te bezichtigen. Daar kon men mijn vluchtgegevens op computer niet terugvinden. Ik had dit zelf ook al ondervonden. Ik kon geen check-in doen of een seat bestellen on-line. Ook telkens ik aan de check-in sta duurt het heel lang vooraleer ze me terugvinden op pc. Raar. Dus ik moet zelf contact opnemen met Connections België om deze vlucht te veranderen. Daar Connections op zondag gesloten is, zal ik tot maanddag moeten wachten. Ik nam een collectivo aan 400 peso naar de ferry Navimag die elke vrijdag een vierdaagse vaart maakt tussen de Chileense Fjorden naar Puerto Natales. Toen ik daar aan kwam zei de vrouw dat ze net die vrijdag een onderhoud aan de ferry gingen doen. De volgende vaart is maar pas op 16 november. Dat kan toch niet?! Ik nam speciaal een bus van 16 uur naar hier, Puerto Montt, om die vaart te kunnen doen en nu zou het niet doorgaan. Ik moet dinsdag bellen om te zien hoe ver ze staan. Gans mijn planning naar de vaantjes. Wat kan ik nu doen hier? Pff, ik was diep teleurgesteld. Ik kan niets anders doen dan een vlucht naar daar nemen maar dan zie ik niet al dit prachtigs. Ik kan ook geen vlucht bestellen via internet daar die kaartlezer van de selfbanking niet meer werkt. Ik stuurde reeds een mail naar Fortis om dit te melden en die zeggen dat ik een back-up met doen. Hoe kan ik in godsnaam een back-up doen? Hoe werkt dat? Ze hadden wel wat meer uitleg kunnen geven. Ik mailde opnieuw naar de bank maar ik zal tot maandag moeten wachten op een antwoord. En de vliegmaatschappij LAN is hier ook gesloten tot maandag. Ik zit wat vast. Ik moet dringend beginnen te googelen om oplossingen te vinden. Ik zal wel iets uitdokteren maar eventjes zag ik het allemaal niet meer zitten. Ik nam een taxi naar Angelmo, ten Zuidwesten van het centrum, waar ik de sfeer proefde van vele kiosken waar ze de mooiste handcraft verkochten. Dikke wollen pulls, gebreide kousen, mutsen, sjaals en zoveel meer. Ik kocht me een wollen dikke blauwe frak. Die zal ik nodig hebben om het koude Patagonië te overleven. Ook kocht ik me een paar wollen warme kousen. Steeds heb ik ijskoude voeten in mijn bed. Ik slenterde verder tot aan de vismarkt. Op sommige plaatsen lagen tientallen honden bij mekaar te slapen in het zonnetje. Allen grote exemplaren met een dikke vacht. Velen mankten. Waarschijnlijk allemaal eens een klop gehad van een auto. Ik vond het zielig! Zelden had ik zoveel honden bij mekaar gezien. Verschillende soorten schelpdieren en vis werden verkocht. Ik zag een klein restaurantje. De mevrouw schepte uit een lompe pot borden mosselen uit. Ik vroeg de prijs; 3000 P = 4 $. Wow, dat valt mee. Ik zette me aan de houten tafel. Alle locals bezagen me. Maar dat ben ik gewoon.:-) Ik kreeg een groot bord met 13 reuze mosselen ( waarschijnlijk wel 12 cm lang ), daarbij een stuk kip, een vettige varkenspoot, een boerenworst, een halve aardappel en nog een soort gebakken maîskoek. Een rare combinatie maar het smaakte me. De mosselen waren wel niet zo lekker. Ze waren hard en ik moest er lang op kauwen. Ik zei tegen mijn Chileense buur dat de mosselen in België stukken beter waren. Ze lachte wat groen. :-) Ik nam een taxi terug want ik wilde dringend op internet mijn opzoekingen doen. Ik skypte eerst, weer heel lang, naar mijn ouders. Daarna ook met Anje die mij op 19 november drie weken komt bezoeken in Argentinië. We moesten dringend bespreken welk deel van Argentinië we willen zien. Ook wilde ik niet twee maal hetzelfde doen zoals bvb de fjordenkust in Chili die je ook in Argentinië hebt. We gaan het Noorden verkennen. Dat is heel goed zodat ik mijn reis naar het Zuiden van Chili kan verder zetten. Ik wilde me een “broebelbad” nemen maar het water was lauw. Zo kun je niet in een relaxbad zitten! Ik ging naar de balie en met twee mensen kwamen ze alles checken. Tenslotte zetten ze de watertemperatuur hoger. Ik vroeg aan de man hoe het bad werkte. Hij draaide de knop om om het mij te tonen en alle water spoot de badkamer rond. Het bad was nog maar half gevuld waardoor de waterstralen langs alle kanten spoten. Het was eigenlijk grappig. Een andere vrouw ging om handdoeken en de ganse badkamer werd droog gedweild. :-) Na een kwartier was mijn bad eindelijk vol. Wat was dat zalig. Ik weekte heel lang. Bij het leeglopen van het bad zag ik dat het bad bruin was. Was ik zo vuil? Of verdween enkel mijn getinte kleur? Ook mijn nageltjes waren goed geweekt en zagen er netjes uit. Het was eens nodig. :-) Toch leuk als een mens zichzelf eens kan verwennen. Om 22u30 wist ik eindelijk dat ik de dag nadien naar het Chiloé eiland wilde varen. Ik nam inlichtingen aan mijn onthaal. Tenslotte zou één dag veel te kort zijn. De bus naar de boot is al vier uur rijden. Dan zou ik maar een halve dag op het eiland kunnen zijn. Een meisje uit Santiago sprak me aan. Ik kon een toer doen die je vanuit je hotel oppikt. Na vele telefoons van dat meisje boekte ik voor de dag nadien de toer. Lappe, alles volzet. Oh nee, ze deden wel een andere tour naar Puerto Varas. Daar wilde ik ook heen dus ik nam het bod aar aan. Ik moest iets doen! Ze pikken me op om 10 uur aan mijn hotel. De toer naar het eilandje boek ik dan voor de dag nadien. Zo zie ik toch iets terwijl ik wacht op alle antwoorden van: de bank, Connections en de Navimag ferry. Hopelijk weet ik dinsdag van iedereen meer en kan ik mijn planning verder zetten. Ondertussen is het middernacht. Morgen brengen ze mijn ontbijt op de kamer om 9 uur. Dus ik kruip in mijn prinsessenbed. Ik was content dat ik mij weer georganiseerd had en dat ik uiteindelijk een toer gevonden had. Niet gemakkelijk wanneer het Info-bureau gesloten is en je geen inlichtingen kan vragen. Dan moet je alles zelf organiseren. Maar zoals mijn mama daarstraks zei zou ik wel, zoals altijd, een oplossing vinden. Dank je mama...xxx