Dag 28 24 febr. Waitaki - Akaroa

Dag 28 24 febr. Waitaki – Akaroa ( 295 km)
Jeetje, het is nu 18u50 en ik zit in een hevige storm. Ik zit wel binnen voor het ogenblik maar kan van hieruit niet zien of mijn tent weggevlogen is. Dat belooft weer deze nacht. Maar bon, ik begin bij deze morgen.
Om 7 uur was ik wakker. Onmiddellijk zette ik de heater op max. Oei, ik had maar 6 uurtjes geslapen. Dat is wel te weinig. Maar ik zat gisteren tot 01u00 op internet en op skype. Daar ik voor 3 $ op internet kon zolang ik maar wou, heb ik geprofiteerd van mijn familie en vrienden te chatten of te skypen. Anje, leuk van je nog eens te horen. Ma en pa, spijtig dat na één zin die je zegt het geluid uitvalt. Weet er soms iemand hoe dat zou komen??? Mijn zoon heeft al eens gekeken wat het probleem kon zijn maar spijtig genoeg kan hij het niet oplossen. Tante Hilda, tof dat ik jou ook nog eens hoorde en zo kan jij mijn nieuwtjes aan mijn ouders doorvertellen. Gisterenavond was ik aan het denken dat ik misschien toch wat meer groenten en fruit moet beginnen eten want anders hou ik dat geen jaar vol. En ik, als dieêtiste, weet dit wel goed genoeg! Ik at 2 kleine vierkantige boterhammetjes met jam en maakte me vele tassen thee. Amaai zeg, wat een donder hier net. Dat is toch geen aardbeving zeker??? Ik zit hier wel maar 60 km van Christchurch. Brr…angstaanjagend hoor! Mijn zandmuggenbeten zijn bijna verdwenen. Enkel op mijn hoofd jeukt er nog een hardnekkige. Ann P. zei dat ze een reportage gezien had waar de zwartjes een drupje diesel op hun kleren deppen en dat zou alle soorten muggen van hen afhouden. Misschien wil er dan ook wel niemand meer met me praten daar ik te sterk zou ruiken. :) Pff, zeg, ik heb in mijn leven nog nooit zo een harde donderd gehoord…Daarnet liep ik nog in t-shirt en had ik een mooi uitzicht op het Akaroa Harbour en nu zie je het al niet meer liggen. Toch raar dat weer hier hoor. Ik vind dat geen goed voorteken al die weersveranderingen. De natuur en het klimaat is volledig aan het veranderen. In elk land, en dat zijn er eigenlijk nog maar vier, spreken ze van extreme veranderingen. Voilà sè, 19 uur en er vallen nog een paar petieterige druppels regen. Dus dat was kort maar krachtig! Ik ga straks naar mijn tent kijken. Ik durf nog niet… Ik ben toch maar gaan kijken. Mijn tent staat er nog maar in een diepe plas. Mijn slaapzak en matras zijn gelukkig nog droog. Het waait verschrikkelijk. Ik liep snel terug naar de computerroom en vermeed bomen. Mijn voeten zijn doornat. Ik ben hier in NZ al veel nat geweest hoor :) Ik word het hier wel beu op deze manier. Voor mij mag het nu eindigen. Ik wil naar Australiê en het warm hebben. Ik wou mijn laatste dagen doorbrengen als strandvakantie. Prachtige brede stranden met een blauwe zee maar…geen zon! Dicht bij de camping reed ik tot aan een heel breed keienstrand. Dikke platte keien, soms een parelmoerschelp en vele dikke algen. Weer zou het een mooie plaats geweest zijn om lekker te zwemmen en te zonnebaden. Wanneer ik met Anje en Gerard deze morgen skypte , kwam er een zonnetje piepen en dacht ik dat het mooi weer zou worden maar gauw keerde het tij. Zon, regen, wind, 12 graden. En deze avond 4 seizoenen in 1 dag. Ik schoot me op de Highway 1 en begon te rijden richting Christchurch gelegen op 250 km afstand. Dat wordt mijn eindbestemming want daar neem ik op 1 maart het vliegtuig naar Syndey. Het was nog maar 11 uur en ik had al honger. Zie jenu wat dat doet wanneer ik mijn eieren met spek niet heb?! Dat is een stevig ontbijt waar je lang verder mee kunt. Ik at een paar dropjes die ik nog over had. Het maagje was weer eventjes gevuld. Weet er soms iemand hoe het komt dat kuddes schapen en koeien allen met hun kop langs éénzelfde richting staan bij het grazen of rusten??? Ik had dat eens aan een schapendrijver moeten vragen. In Timaru maakte ik een stop en at 3 kippenboutjes op in mijn auto met uitzicht op de Caroline Bay. Het zou natuurlijk toffer zijn wanneer je kunt picniccen op het strand. Mensen in andere auto’s deden hetzelfde dan ik. Ik nam mijn electronische vliegtickets uit de kofferbak om te kijken om hoe laat ik naar Sydney vlieg en oh wee…alles kletsnat. Het plastic mapje waar al mijn papieren inzaten, ook copijs van pasport, geel inentingsboekje en mijn uitgeprint vluchtschema was kletsnat. Ik wist dat het binnenregende in de kofferbak maar had die papieren op een droge plaats gelegd. Dus, ik zette de autoverwarming op de hoogste stand, haalde één voor één elk blaadje van mekaar en droogde elk velletje. Pff, dit heeft een half uur in beslag genomen! En natuurlijk was het net eventjes zonnig en begon ik hevig te zweten. Alles is droog maar natuurlijk verfrommeld. Later zal ik ze strijken :) of onder iets zwaar leggen. Een geluk, Dieter, dat ik het BB –pasport en de bladwijzer die je me gemaakt hebt, overtrokken had met doorschijnende plastiek of het zou stuk geweest zijn. Na 200 km ging ik van de saaie, vlakke en vermoeiende weg af ( echt een belgische autostrade ) en nam de afslag Highway 75 naar Akaroa. Die streek gaat de laatste zijn van mijn verblijf in NZ. En hopelijk heb ik daar nu wat beter weer. Eindelijk zat ik weer tussen het goudbruine landschap met haar glooiende heuvels en het meer Ellesmere te Waihora. Afwisselend was er zon en regen. Weer kermis in de hel :) Soms zette ik de airco aan, dan weer zette ik hem uit. Ik denk zo’n 17 graden. Ik begon aan een klim aan 30 km/uur. Scherpe haarspeldbochten zonder afgebaakte omheiningen. Het was 16 uur. Ik was moe dus ik concenteerde me goed op de weg en keek niet teveel naar het prachtige landschap want ik wou de bocht niet uitvliegen. Wanneer ik kon, stopte ik eventjes en genoot van het adembenemende uitzicht. Ik bleef maar stijgen. Raar, want de zee ligt toch op zeeniveau? :) Ik zal dus wel gauw weer een zware afdaling doen. Aan een look-out over Akaroa en zijn harbour stonden nog 3 auto’s. We keken mekaar aan en wisten genoeg. Fabuleus. Ah, en ik hoorde mijn krekels weer in de bossen. Dat was lang geleden. In het dal was het plots heel zonnig en warm. Iedereen herleefde en liep in zomerkledij in het schattige dorpje. Ik herleefde ook. De I-site ging net sluiten, 17 uur. Ik vroeg naar een niet te dure slaapplaats maar de receptioniste zei dat er onder de 100 $ niet veel was. Ondertussen had ik al gebeld naar de Top 10 Holiday Park en daar waren alle cabines aan 70$ al besproken. Er was wel nog een self- catering cabine aan 120 $ maar dat was buiten mijn budget. De vrouw raadde me een bacpackers aan voor 65 $ voor een single room. Ik reed tot daar maar alles wat bezet. Ik kon daar wel mijn tent zetten voor 19 $ maar dan verkoos ik toch maar liever de Top10 waar je je auto naast je tent kunt zetten. Pff, het is hier echt weer beginnen gieten! Deuren vliegen open en toe. Ik krijg het nu al koud dus dat belooft straks in mijn tent… In plaats van één paar kousen zal ik er twee moeten aantrekken. De tentsite kostte 25 $, een internetkaart 5 $. Ik wilde een braadpan huren en de lady gaf me een volledige plastiekbox met borden, bestek, handdoeken, plankjes, potten en pannen etc. Ja, dat had ik nu ook niet nodig! Ik betaalde 5 $ maar ik hoop dat ik dat wel morgen terugkrijg?! Ik zette mijn tent op naast een duits koppel. Duitsers zijn er hier heel veel. Bij het opzetten bemerkte ik dat er een ijzeren staafje aan mijn tent ontbreekt. Waarschijnlijk zal dat gisteren weggevlogen zijn toen mijn tent, in de regen en wind, aan het drogen was… Ze staat dus een beetje scheef. Ik zal morgen in de bosjes zoeken naar een harde tak van dezelfde lengte en dit proberen te repareren. Ik vind daar wel iets op. Bij de scouts geleerd he. :) En eerst zien of ze deze nacht niet wegvliegt want anders moet ik niks meer repareren. Ik ging me douchen. Die zijn wel redelijk basic maar er kwam toch warm water uit. Dat is al iets want er stond dat er problemen kunnen zijn met het warm water en je dan naar een andere site moet gaan. Het duits meisje stond naast mij, in de andere douche natuurlijk, en we praatte via de muren. Hi, hi. Ik nam mijn kleine rugzak en mijn colablikje en wandelde in t-shirt naar de computerruimte. Ik genoot van het zalige weer en het mooie uitzicht. Ik zat nog niet goed neer of de storm begon. De rest weten jullie al. Er is nochtans een groot mooi zwembad aan de camping en het zou leuk zijn van eens een ganse dag te niksen en te zonnebaden. Maar dat zal voor dit jaar niet zijn denk ik. Ik wil nog iets eten maar wanneer ik mijn koffer ga openen om er iets uit te nemen zal alles direct doorweeekt zijn. Dus vasten… Wanneer de regen hier ietsje minder is, sprint ik naar mijn tent, doe alle kleren aan die ik heb, bij manier van spreken, en ga een film bezien. Dank je Pieter voor de leuke films. Dat houdt me bezig en ontspant me ook. Altijd rijden is vermoeiend maar gelukkig doe ik dat wel graag. En ik ben altijd zo nieuwsgierig naar wat ik ga ontdekken. Anje vroeg me of ik dat niet vervelend vind dat ik mijn ervaringen niet kan delen met iemand. Ja, misschien schrijf ik daarom ook stiekem mijn blog zodat ik alles van me kan afzetten en delen met jullie. Ik weet dat er dan iemand zal op reageren en dat doet plezier en dat geeft me de moed om elke dag iets neer te pennen. En tot hier toe is dat zeker geen corvé maar doe ik dat met plezier. Ma en pa, schrijf me eens een mail zodat ik ook wat nieuws van jullie heb. Echt vervelend dat we niet kunnen skypen. Tot morgen allemaal, als God belieft, zeggen ze bij ons in Ninove en ik niet verzuip. Amuseer jullie allemaal met karnaval Ninove. Geef er maar een lap op. Spijtig dat ik er niet kan bij zijn maar je kan niet alles in je leven hebben he. Tante Hilda zal de familie wel weer verwennen met lekkere zelfgebakken taarten en chocolademousse. Eet er eentje voor mij en drink een glaasje op mijn gezondheid. Doe ze allemaal de groetjes. En tante Hilda, stuur eens wat foto’s door van de stoet of van je kleinkinderen he. Ik ga een zware nacht tegemoet… :) Tot morgen. xxx