Dag 2 12 juni Tikal - Flores Guatemala

Dag 2 12 juni Tikal – Flores Guatemela
Om 3u30 liep mijn gsm af. Om 4 uur stonden de twee meisjes uit Chicago, Lucia en ik vôôr het hotel wachtend op onze gids, Joshua. Mijn batterij van mijn pillamp was ontladen en ik had enkel een klein laserstraallampje bij. Het was pikdonker. We stapten ongeveer 45 minuten langsheen diverse junglepaden richting de ruînes van Tikal waar we op tempel IV de zonsopgang zouden zien. Een kleurrijk palet van fauna en flora. Opnieuw betaalden we de ingang van het park aan 250 Quetzales = 25 € en onze gids nog eens 200 Quetzales = 20 €. We bestegen de vele trappen van de tempel. Op de trappen, waar vroeger offers gedaan werden, zaten we te wachten op de zon. Er hing een dichte geheimzinnige mist over het regenwoud. In de verte zagen we een toekan neerstrijken op een tak. Het was er heel stil. Enkel het ontwaken van het oerwoud. Verschillende soorten geluiden van vogels, spider monkeys brulden om hun territorium af te bakenen. We waren slechts met een tiental mensen zittend op de heilige stenen. Na anderhalf uur zaten we er nog. Ik voelde het al aankomen. We zouden geen zonsopgang zien! Het was veel te bewolkt. Op internet had ik ook gezien dat het een stormachtige dag zou worden. Ik had het moeten weten! Ik werd het beu en liep langs de achterkant van de tempel waar er “ verboden doorgang” stond. Dat vond ik spannend en ik ging een kijkje nemen. Ik stapte onder de afsluiting. Ik zag dat men restauratiewerken aan het doen was. Stellingen stonden tegen de tempel, een afdakje in stro waar de werkmannen waarschijnlijk onder schuilen of wanneer het schaftijd is. :) Langs die kant had ik ook een prachtig uitzicht over het woud. In de verte zag ik een groene papageaai, een toekan, maar een zeldzaam kleiner exemplaar. Ik had geluk. Ik vond het heerlijk daar alleen te zitten, rustig, het ganse oerwoud voor mij alleen. Ik luisterde aandachtig naar de vele geluiden. Na een lange tijd liep ik terug naar de anderen en…ik zag niemand meer! Oei, oei, waar zijn die allemaal heen? Ik kon het me al voorstellen. Ze hadden het opgegeven en waren aan de afdaling begonnen. Gelukkig had Lucia mijn rugzak meegenomen. Beneden zag ik Lucia en de gids. De gids keek me lachend aan en begreep wel waar ik uitgezeten had. Ik toonden hem mijn foto’s en hij zei dat ik echt geluk had van zo’n speciale toekan te kunnen zien. Iedereen vond het spijtig dat de zon zijn kopje niet heeft getoond maar ja, dat is de natuur. Wel veel geld voor de grillige natuur. Pff… We stapten naar de Lost World. Een koppel spinnenaapjes volgde ons in de bomen en bezag ons aandachtig. Groene papegaaien speelden in de bomen . Hun geschetter weergalmde in de jungle. Vanin ” The Lost World “ kon je vroeger naar “ de underworld” gaan indien je braaf geweest was. :) Prachtige tempels. Ook putten waar ze gevangenen of dieven levend instaken. We mochten in de tunnels binnengaan maar toch deed ik het niet. Een skelet zou ik toch niet meer vinden maar misschien wel slangen en ander ongedierte. Vele tempels waren nog niet verder ontgonnen, schoongemaakt. Het is een immens werk. Iets van jaren. Men moet eerst al de bomen ontwortelen, daarna al de struiken, planten, grassen enz verwijderen. Maar die beplanting staat er al duizende jaren dus je kan je voorstellen! Men moet het ook heel voorzichtig doen om geen schade aan te brengen aan de gebouwen of eventuele graven en skeletten. Daarna moeten de stenen , door talrijke specialisten, één voor één met een borsteltje opgekuist worden. Men zou, indien men wil, eventueel al de andere ruînes kunnen opgraven maar het grote probleem is het onderhoud ervan. Telkens weer moeten al de stenen gereinigd worden, van mos en grassen overwoekerd, en daarvoor kunnen ze geen personeel betalen. Dus blijft alles maar zo liggen. Ik zou zo’n werk heel graag doen. Uren bezig zitten aan een steen om te zien wat er onder zit. Op zoek naar schatten, maar vooral naar geschiedenis. Wie weet hoeveel koningen en schatten er daar allemaal nog liggen? Is het zo dat er in bvb Egypte ook nog veel pyramides bewust niet opgegraven worden? Of is er daar wel geld? We marcheerden 45 minuten terug naar het hotel. Ik zei de tempels van Tikal vaarwel. Tikal, de archeologische site met zijn verscheidene opgegraven stèles, piramides, tempels en bouwwerken. Rond 8u3O namen we een ontbijt op het terras van het hotel. Lucia en ik gingen nog wat slapen vooraleer een “van” = ( mama, een kleine bus van ongeveer 13 personen :) ) te nemen naar Flores. Na anderhalf uur werd ik wakker, pakte mijn valies en rond 12u15 vertrokken we. Een beetje verder ronselde de chauffeur nog 4 personen. Ik lag languit op de achterste bank en viel opnieuw in slaap tot in Flores. Flores is een stad in Guatemala en is de hoofdplaats van het departement Petén. In 2002 telde Flores 16.122 inwoners. Het oudste gedeelte van de stad is gelegen op een eiland in het Meer van Petén Itzá dat via een dijk verbonden is met het vasteland. In oude tijden was Flores de Maya-stad Tayasal. Het eiland vormde de laatste Maya-staat die onafhankelijk bleef tijdens de verovering door de Spanjaarden. Hernán Cortés passeerde in 1541 langs het meer maar heeft de stad niet proberen innemen . De verovering gebeurde pas in 1697 en de stad werd daarbij volledig vernield. De anderen op onze bus hadden geboekt in hotel Mirador Del Lago en Lucia en ik gingen daar ook maar naar toe. 100 quetzales = 10 € voor een nacht. Plots zei Lucia dat ze dezelfde avond nog met de nachtbus naar Guatemala City en daarna naar Antiqua zou gaan. Ik wilde echter wel nog een nachtje in Flores blijven en de dag nadien om 6 uur de bus nemen naar livingston in het oosten van Guatemala. Lucia zette haat toiletartikelen in mijn kamer zodat ze ’s avonds bij mij een douche kon nemen. We hadden nog een ganse namiddag de tijd. Ik ging mijn Belize geld omwisselen in Guatemaalse Quetzales. Ik passeerde in drie apotheken waar ik een crème zocht voor “ na muggenbeten” maar zonder resultaat. Wat verderop was een vierde supermarkt met ook wat pharmacieartikelen en daar vond ik een cortisonecrème. We kochten snacks voor in de bus. Aan het meer stond een kraampje met tacos. Drie tacos voor 10 Quetzales = 1 €. Dat was niet veel. En ze waren heel lekker en …pikant. Een pina colada mocht niet ontbreken. Net happy hour. Ze waren overheelrijk. Ik liet wel de kaneel eraf scheppen. Dit lust ik niet graag. Het was een fonduehuisje met verschillende specialiteiten. Ik had geen honger meer maar wel zin. Mmm, een lekkere fondue. Dat was lang geleden. We namen een klein pannetje van kaas en chorizo aan 40 Quetzales = 4 € voor twee personen. Kleine croutons werden erbij geserveerd. We namen nog een pina colada en genoten van de zonsondergang over het diepblauwe meer. Het was prachtig. En deze zonsondergang was gratis! :) We zaten nog wat op mijn balkon van mijn kamer te genieten van het meer. Bootjes staken het grote meer over. In de verte de vuurtoren met twee verschillende kleuren. Om 21 uur nam ik afscheid van Lucia. Misschien zouden we mekaar wel nog tegenkomen in Antiqua of Honduras. Ik douchte me met koud water in een niet verlichte badkamer. Ik viel al gauw als een blok in slaap.