Dag 11 7 febr? New Plymouth - Wellington

Dag 11 7 febr. New Plymouth ( 375 km)
Om 7 uur werd ik wakker. Oh, heerlijk, ik zag de zon schijnen! De wind was echter heel fris maar in het zonnetjes was het zalig. Dat had ik nodig. Ik bakte spek met eieren. Klaas kwam me vergezellen en at boterhammetjes met jam en honing. Ik had geen theezakjes meer en vroeg me wat koffie aan een canadees meisje. Na het eten bleven we in de keuken hangen. Ik begon aan mijn blog en Klaas skypte met zijn dochter en zijn vrouw. Het is nu 10 uur. Klaas bereidt zijn reis voor. Ik ga ook verder rijden, richting Wellington. Klaas gaat trampen in het Tongariro Parc. Hopelijk heeft hij daar beter weer dan ik want toen zag ik niks. Hij is ook vijf dagen gaan stappen in het zuiden met een groep. Daarvoor betaalde hij 2000 $. Amaai, ook niet goedkoop! We namen afscheid van mekaar. Ik was weer alleen. Het voelde raar aan. Maar hop, naar het volgende avontuur. Klaas vertelde me dat hij al 2x erg heimwee gehad heeft en dat hij zich afvroeg : “ Wat doe ik toch in godsnaam hier “ . Ik heb nog steeds geen heimwee gehad. Zou dat ook komen bij mij? Zou ik het soms ook eens beu worden? Het was 11 uur. Ik ging de koekenpan terug brengen en reed naar het centrum. Daar postte ik mijn kaartjes, kocht krediet voor mijn gsm, ging geld afhalen en nam benzine. Ik was er klaar voor om naar Statfort te rijden op 36 km van New Plymouth en vandaar naar Wellington. Ik was nog niet goed weg of ik kreeg een smsje van Klaas. Hij was al in Statfort en was een koffie aan het drinken. Hij zei dat ik zeker daar nog eens moest stoppen. Twintig minuutjes later arriveerde ik in het café. Ik betaalde ons een koffie en een thee. We praten nog een half uurtje. Daarna besloten we van toch maar verder te rijden. Klaas had zich in het begin van zijn vakantie een mobilhomekabel aangeschaft maar had die nog maar één maal gebruikt. Binnenkort vertrekt hij naar Holland. De kabel zou hij moeten achterlaten want die weegt veel te veel. Hij schonk mij de kabel. Welbedankt daarvoor he Klaas. Ik kan die kabel gebruiken om mijn pc en dergelijke aan te sluiten buiten zodat ik geen stroom moet gaan nemen in de keuken of in de tv zaal. Hij betaalde die 150 $. Het is ongelooflijk hoe alles hier zo duur is! Om 13uur reed ik richting Wanganui. Ik vroeg de weg maar blijkbaar spreek ik die plaatsnamen teveel in het frans uit en verstaat men mij niet. Hi, hi, ja al die kiwinamen! Niet gemakkelijk hoor… Op de Highway 3 in Patea waande ik me net in Belgie. Het landschap was veranderd. Geen bergen meer, weiden met koeien zoals bij ons, geen zwarte meer met een witte dwarse streep, ook geen schapen meer en dezelfde bomen dan bij ons zoals in de Ardennen. Ik vond deze weg maar saai. Je zou ervan in slaap vallen. Met de haarspeldbochten heb je de kans niet. Ik wilde de Pateabeach zien. Het brede strand was lang uitgestrekt met zwart zand. Vanop een scenic view keek ik over de wilde blauwe zee. Ik wilde zo graag nog eens zwemmen maar het was te koud. Er was geen kat te zien. Nu passeerde ik op de weg veel vrachtwagens. Langs de overkan t zag ik een eenzame lifter. Ik zag op een bord staan: Je bent nu uit Taranaki. Toen ik in New Plymouth aankwam stond er ook een bord met: Je verlaat de provincie, welkom terug in Nieuw –Zeeland. Ik zag een paar roofvogels en wat dode dieren. Ik luisterde naar een Maori radiostaion. In het begin vond ik dat tof maar gauw ging het vervelen. Er was ook nog één post met klassieke muziek. Dat vond ik mooi maar deed me slapen. Aangekomen in Wanganui nam ik een broodje met chicken en groentjes. Het zou niet slecht zijn van eens groentjes te eten. Ik nam nog een cappucino en nam alles mee in de auto. Ik wilde geen tijd verliezen. Mijn auto is al een echt huis. Al mijn bezittingen liggen daar in, mappen en kaarten overal, flesjes water, cleenexen, mijn matras half opgeblazen, mijn kussens mijn laders etc. Het is niet omaan te zien. Maar eigenlijk is zo reizen heel gemakkelijk. Je moet nooit sleuren met pak en zak. Je hebt altijd alles bij de hand. Er was wat file. Het was 15 uur. De school was uit. Ik zag de kinderen naar huis wandelen in hun uniform. De meisjes met een grijs of geruit groen rokje net onder de knie, een witte blouse en een groene trui. De jongens een grijze bermuda en een witte polo of hemd. Sommigen liepen op hun blote voeten. Het was zonnig met toch wolken. Zelfs als de zon niet schijnt is het licht heel fel. Ik heb constant mijn zonnebril nodig. Ik reed door Turakini en het begon te regenen. Een zwarte wolk hing boven mijn hoofd. In Bulls reed ik verder door Sanson op de Highway 1. Ik zag een bord: 21 graden. Ja, als het niet regent en achter glas misschien! :) 90 km vôôr Wellington zag ik opnieuw bergen. Het landschap werd weer mooier. Ik was moe, parkeerde me op een rustplaats en sloot mijn ogen 10 minuutjes. Een beetje verder zag ik dat er net een zwaar accident gebeurd was. Een toeristen huur bestelwagen lag op zijn zijde. De brandweer was al aanwezig en werkte aan 1 of 2 personen. Het zag er niet goed uit. Plots kreeg ik een schrik over mijn lijf. Het is zo snel gebeurd! Ik reed in de file verder en 10 minuten later raasde de ambulance met volle sirenes naar de plaats toe. Nog 69 km te rijden en het was al 17u30. Ik stopte eventjes in Paraparaumubeach met een eilandje ervoor: Kapiti Island. Vele meeuwen rustten op het strand. In mijn t-shirtje had ik kippenvel. Een gele ferrari reed vôôr mij. Ja,dat is wat anders dan die 2 pk-tjes in Madagascar! Ik hoorde net het nieuws. De persoon van het accident was overleden. Brr…. Veel later passeerde de ambulance mij richting Wellington. Geen sirenes meer, geen snelheid meer… Ik zat in een hevige regen toen ik wellington binnenreed. Het top 10 Hoiday Parc lag 8 km van de stad in Lower Hutt. Eindelijk vond ik het! Klaas die heeft een “Tom Tom” bij gehuurd aan 100 $. Dat zou natuurlijk ook gemakkelijk geweest zijn voor mij! Een campingplaats kostte hier 32 $. Amaai, wat een verschil met de andere parken. Ik mocht me zetten waar ik wilde. In de regen zette ik mijn tent op, nam de auto en ging bij een meeneemchinees wat afhalen. Nu zit ik in de mooie moderne eetkamer. Er is hier ook nog een frans en een duits koppel. Ik sprak al met een nederlands koppel die een cabine huren aan 63$. Maar in deze top 10 parc was er noch een frigo, nog een tv aanwezig op hun kamer. Ook zij zeiden dat de parken veel verschillen met elkaar. De keuken is hier wel erg ruim met een goede accomodatie. Het is nu 22uur. Bij jullie dus 10 u ’s morgens. Ik kijk of er iemand op skype of FB zit en ga daarna slapen. Morgen is het mijn laatste dag vooraleer ik met de ferry naar het Zuider-eiland vertrek. Good night…