Dag 3 27 juni San Salvador - Suchitoto

Dag 3 27 juni San Salvador – Suchitoto
Om 7u30 ontwaakte ik, maakte mijn valies, nam een ontbijt en vertrok met een taxi aan 7$ naar het busstation El Oriente. Veel politieagenten met zwaar geschut. Mannen stonden direct rond mij om te helpen met mijn valies. Ik bedankte hen vriendelijk want dan moet je hen ook nog betalen. Ik vind mijn bus nr 129 naar Suchitoto wel zelf. Om 9u25 zwierde een man mijn valies vooraan in de bus. Ik vroeg hem om hoe laat de bus vertrok en hij antwoordde 10 u. Ik wandelde wat rond aan de drukke halte. Twee politieagenten kwamen bij mij en ondervroegen me. Ze wilden weten waarheen ik ging, of ik vrienden had hier in de stad enz. Ik moest mijn rugzak open maken en ze controleerden alles. Plots zag ik de bus 129 vôôr mijn neus vertrekken. Natuurlijk met mijn valies erin! Ik riep hard; “ Mi maleta!!!!!!” Ik liet de politie waar ze stonden en rende naar de bus. “ Se va?” vroeg ik en hij antwoordde ja. Das ook straf! Hij zou vertrokken zijn zonder mij maar met mijn valies erin. De bus vertrok dus niet om 10 uur maar om 9u30! De rit zou anderhalf uur duren. Er zaten nog maar 4 personen op de bus. Mijn valies stond naast mij. Ik nam dus eigenlijk drie plaatsen in. Ik betaalde 70 cent$. San Salvador had armere huisjes ,gemaakt uit golfplaten. Een drukte van jewelste in de stad. Daarom vermeed ik deze “ zogezegd” gevaarlijks stad waar eigenlijk niet veel te zien is. Ik zag mannen met één been. Velen hebben hun been verloren tijdens de oorlog door de mijnen. De bus stopte aan elke halte. Telkens stapten venters vooraan op en stapten achteraan af. Ze verkochten bananen, kokowater,cakejes, bananenchips, caramels , snoepjes etc. De oude krakende boemelbus reed heel traag. Soms dacht ik zelfs dat de chauffeur niet goed zag! Voortdurend keek hij naar zijn gsm zodat hij niet goed op de baan lette! Een vrouw kwam naast mij zitten daar de bus steeds voller werd. Ze had niet veel plaats want mijn valies stond daar. Ik kon die nergens anders zetten. Ik verontschuldigde mij maar de vriendelijke mevrouw vond het niet erg. Ze praatte in een dialect spaans waar ik bijna niets van verstond. Dan spreek je een beetje spaans, en dan spreken ze dialect. Pff… Ze was zo tevreden dat ik naar El Salvador kwam en dat het land mij aanstond. Deze mensen zijn zo fier op hun land en terecht! Bijna alle mensen hebben tussen hun tanden gouden of verzilverde lijntjes tussen hun tanden. Buiten de stad werd het landschap mooier en groener. Mooiere huisjes verscholen in het woud. Straathonden deden een dutje. Suchitoto waar ik naartoe ging is een koloniaal stadje waar de oorlog is begonnen. Vele huizen zijn volledig verwoest. Ik zag opnieuw palmbomen, vele maîsvelden, limenbomen en kokosbomen. Kruisjes langs de kant van de weg ter herinnering van een overleden geliefde. Een paard of koe, vastgemaakt aan een koord, grazend op een klein plekje gras langs de weg. Een paard langs beide zijden geladen met stronken hout. Gele vlinders. Een paar valken. Vele struise vrouwen. Hun tshirt heel spannend rond hun lichaam. Daarna kwam een oud, vriendelijk meneertje naast me zitten. Een lederen hoed en een hakmes. Hij zag er een oorlogsstrijder uit. Rind 11 uur kwam ik aan in het stadje Suchitoto ( 25.000 inwoners ) , een gemeente in het departement Cuscatlan. Het wordt vergeleken met de bekende koloniale stad Antigua in Guatemala, maar in't klein en zonder de toeristische drukte. Dit ligt 50 km ten noorden van de hoofdstad San Salvador en is gelegen aan het grote en mooie meer Lago Suchitlan waar enorm veel vogels hun broedplaats hebben. De Spanjaarden stichtten hier de hoofdstad al werd deze later verplaatst naar het huidige San Salvador. Gelukkig maar want daardoor is Suchitoto zo klein en pittoresk gebleven. Het is een klein koloniaal stadje met oude witte koloniale panden in pittoreske straatjes geplaveid met kasseien. Het bekendste is de Santa Lucia Mártir Kerk die waarschijnlijk al in de 16e eeuw gebouwd is en gelegen aan een mooi plein. Binnenin waren er volop restauratiewerken bezig zodat het minder mooi oogde. Dit stadje laat zien hoe El Salvador er vroeger op zijn best uitzag Tegenwoordig zijn er vele kunstenaars neergestreken. Daar stond ik te midden van het stadje. Geen taxi die me achterna holden. Ik had dit nochtans graag gehad want een valies trekken op kasseistenen en in zo’n grote hitte was niet evident. Ik las in mijn lonely planet dat hostel El Gringo vele toers organiseerde. Twee straten verder op een helling lag het hotel. Ik pufte en zweette. De amerikaan ontving me hartelijk en liet me de privekamer zien aan 8 $. Pff, een bunker zonder raam, gedeelde badkamer op een koertje met koud water ( ik waande mij in oorlogstijd ) De twee privelamers bevonden zich in de kelder. Ik zou er toch maar één nacht blijven daar ik geen zin had om mijn valies te sleuren op zoek naar een hotel. Ik vroeg de baas naar toers. Vôôr ausgustus doet hij geen toers of indien wel vraagt hij 50 $ meer dan iemand anders. Daar had ik geen zin in. Ik wilde paardrijden in de jungle. Hij belde oor mij naar een organisatie en die wilden mij meenemen voor 25 $. De baas voert me weg met zijn auot voor 5$ tot aan de manege. Ik rustte wat op mijn bed en merkte op dat ik anderhalf uur geslapen had. Dat zal die warmte zijn die je zo afmat. Ik verkende het mooie stadje. Het viel me al gauw op dat ook hier er vele straathonden lopen. Ik vroeg aan iemand hoe dat kwam. Men zei dat door het feit de mensen zelf niet veel eten kunnen kopen, ze de honden niet meer kunnen voeden. De honden gaan dan zelf op zoek naar voedsel. Maar de mensen geven hen ook geen eten, door hetzelfde probleem. Zo worden het verlaten arme honden. Verschrikkelijk! Ik wandelde kunstgalerijen binnen. In eentje ervan werden de tekeningen geverfd met koffie. In vele mooiere en duurdere hotels mag je zo maar binnen stappen om de art te bekijken en eventueel foto’s te nemen van het grote meer. De kunst in de hotels was prahtig. Wat een weelde. Op een oude piano zag ik een foto staan van onze koning die de ambassadeur van El Salvador ontving. Ik ontmoette een duits koppel per fiets. Ze reizen voor twee jaar van Alaska tot Argentiniê. Amaai, wat een moed! Ze zochten een hotel. Ik spark overmijn hotel en de jongen ging een kijkje nemen. Ik vroeg in bijna elk hotel de prijs en of ik de kamer eens mocht bekijken. In El Sanchez ziet het er leuker uit dan nu. Ikheb een badkamer, tv en een balkon. Vanop het dak heb je een prachtig zicht op het meer. Men vraagt 10 $. Ik verhuis morgen naar daar. Ook de duitsers zag ik net in dat hotel. Tussen de kasseien in de straat groeit er gras; net of de tijd hier stilstaat. De huizen vind ik prachtig alsook de antieken deuren en ramn. Wanneer ik binnenpiep in een gewoon huis, zie ik een living met versleten zetels, een tv maar vooral ovefal een hangmat. Zouden ze daar ’ s nachts ook in slapen? Ik passeerde een pupusaria waar ze pupusas maken. Mijn gids Mac zei me dat dit gerecht zo heerlijk was. Dit is een traditioneel gerecht. Dus, dat moest ik eens proberen. Mac vertelde me ook dat de balangrijkste maaltijd de lunch is. Deze is tevens het meest uitgebreid. Een pupusa bestaat uit tortillas gevuld met kaas, bonen en vlees. Eieren, rijst, bonen, vis en vlees zijn zeer populair voedsel in El salvador. De lokale koffie is goed te drinken. Ik probeerde een tortilla van maîs en eentje van rijst. Ik vond de tortilla de aroz smakelijker. Daarna proefde ik ook een kleine pastel, warma bananan con leche. Ze lachten toen ik daarna geen pap meer kon zeggen. Ik vind het tof te eten aan de barakjes en te leven en te eten zoals de bevolking. Ook zij apprecieren dat erg. De oudere vrouw vertelde over de oorlog. Ze gaf me ook een adres van een ex-guerrillastrijder die toers doet met toeristen en verteld over de oorlog. Dat wil ik wel horen! Ik wil ook het meer zien, de watervallen maar eerst ga ik morgen een paardrijrit doen van vier uur in de jungle. Terug in mijn hotel nam ik een shake van bananen en melk. Ik dronk het uit op mijn kamer. Ik dacht dat ik alles voor mij alleen had maar net kwam Sara aan, van Californiê, naast de kamer van mij. We maakten kennis. Ze is hier voor haar werk, en studeert spaans voor twee weken. De spaanse lessen kosten hier 160 $. Ik betaalde in Antiqua maar 80$. Daar er maar drie spaanse scholen in El salvador zijn, is dit veel duurder. In Antiqua zijn er maar dan 85 scholen! Ik kruip in mijn bunker. Morgen zet ik de wekker om 7 uur. Tot morgen. Liefs…