Dag 8

Om 6u 20 opgestaan en naar mijn winkeltje gestapt om een vers, warm half stokbrood en 2 eitjes. Ik vroeg ook wat suiker, want mijn dieetsuiker is hier op, en hij gaf me 1 kg suiker. Ik vroeg of ze niks kleiners hadden maar tevergeefs. Maar voor 36 fr = roupie kon ik niet sukkelen. Het kleine winkeltje stond bomvol. De pistolets liggen in zo n blauwe metsersbakken en alle mensen rommelen daar in, nemen alle pistolets vast om te zien of ze van een goeie kwaliteit zijn. Heel hygienisch is dus iets anders he. Thuis mij een eitje gebakken, een pot thee gezet en op mijn terras in het zonnetje mijn lekkere maaltijd verorberd. Wat moet een mens nog meer hebben!
Om 8u stond ik beneden bij de zoon van het oud meneerke die mij een scooter aan de hand kon doen. Hij gaf mij zijn eigen scooter, een kaartje van hem in geval van nood en weg was ik. Nu had ik me wel goed ingesmeerd want de 1e x was ik goed verbrand. Mijn kaart eens bezien en maar beginnen rijden. Ik belandde in Pamplemouse waar ik de SSR Botanical Gardens ging bezichtigen. 100 roupie ingang en daar stond een gids voor 50 roupie. We waren met een toffe groep. Weer allemaal fransen. Ik ben hier nog geen enkele belg tegengekomen. De gids legde alle soorten bomen heel goed uit in een deftig verstaanbaar frans. We zagen saffraan,- nootmuskaat,- 4 pepersmaken, kaneel en kruidnagelbomen. Een mens staat daar niet bij stil in de supermarkt waaraan die kruiden eigenlijk allemaal groeien. We moesten telkens een blaadje door onze vingers verbrijzelen en zeggen wat we ruikten. Je kon de geur herkennen maar toch waren er veel mensen die niet konder zeggen wat het was. Dat is even moeilijk wanneer je ingredienten moet ruiken voor een wijn te beschrijven. Er waren bloedende bomen. We zagen ook honderden vleermuizen in bomen hangen. Alles was heel merkwaardig en leerrijjk. Ook veel soorten palmbomen en baobab- bomen uit Madagscar. Daar zouden er 11 soorten bestaan en hier maar twee. We zagen ook grote vijvers met lotusbloemen. Prachtig! De gids vloeide water over het blad dat onmiddellijk wegliep zonder maar iets van vochtigheid achter te laten op het blad. Daarom dat sommige vrouwen met zo n bladeren in de regen lopen en die dus gebruiken als paraplu. We zagen ook nog hele grote schildpadden maar die zaten achter een afsluiting te zonnen en bewogen geen kik. Dus dat vond ik wel spijtig dat we die van dichtbij niet konden zien. Nog wat herten gefotografeerd die met hun pootjes in het water zaten af te koelen. Daarna nam ik mijn scooter en begon maar te rijden en te rijden. Ik moest soms wel goed oppassen daar er veel wind was in het binnenland en wanneer de vrachtwagens mij passeerden ik dewind verplaatsing goed voelde. Zalig is het te razen door het landschap genietend van al het schone. Ik stopte aan een barakje van twee indische vrouwen waar ik eindelijk mijn 1e x een “ roti” at. Dat is een soort indische pannekoek met vanalles erin. Lekker. Ze legden mij de weg uit want het probleem hier is dat er nergens plaatsnaamborden staan. Dus overal moest ik vragen in welk dorpje ik mij bevond. De indische vrouw vroeg me of ik kleurlenzen aan had omdat mijn ogen zo blauw zijn. Ik lachte en zei dat dat mijn eigen kleur was. Ze konden het bijna niet geloven. Grappig. Hier hebben de indische vrouwen natuurlijk donkere ogen en heel lang zwart haar. Onderweg getankt en verder naar de kust gereden waar ik een frisse duik nam in de zee. Op het strand mijn eerste ijsje gegeten en ik verschoot wel van de prijs. 150 roupie voor een hoorntje met 1 bolletje ijs. Daarvoor eet ik 5 maaltijden zoals bvb mine frit! Maar het was te laat, het ijs was besteld en ik had nog niet betaald of alles smolt al in mijn hand. Daarna een wan deling gemaakt naar het strand Pointe Aux Cannoniers waar club med gevestigd is. Ze waren aan het zeilen en waterskien. Daarna naar de post gereden, zegels gaan halen, 2 souvenir lepeljts gekocht ( 1 voor mij en 1 voor mama ). Dat is het weinige dat ik als souvenirs gaan meedoen om onze collectie van elk land aan te vullen. Ik ben ook tegengehouden door de politie. Gelukkig had ik mijn internationaal rijbewijs mee. Ik heb de politie wel wat “ overklapt” door te zeggen dat ik mijn weg kwijt was , dat ik belgische was etc. want ik hoorde die ene agent al zeggen dat er geen vignet op de scooter plakte. Dat zal wel het voordeel van “de vrouw” geweest zijn dat ik zonder vignet mocht doorrijden. Hi hi. Daarna hoorde ik mooi gezang in de kerk en ik ging een kijkje nemen. Er was net een mauritiaanse trouwerij aan de hang. Ik met mijn shortje en topje aan de uitgang staan kijken. Iedereen was prachtig gekleed in veel te opvallende avondkledij, hele hoge gekleurde hakken. Ik nam een paar foto s en filmde het “ Ave Maria “ -lied dat live gezongen werd. Ze had een prachtige stem en ik kreeg er koude rillingen van.
S Avonds weer zitten studeren met als achtergrond het gezang van de moskee, de huilende honden, verschrikt door het vuurwerk, dat ik spijtig genoeg net niet kan zien. Als diner nam ik litchees en een sappige watermeloen. Hier zijn die zo zoet en zeker niet waterig zoals bij ons in Belgie.
@ Anje, ik heb nog altijd mijn groen bandje aan hoor. :)
@mama, spijtig dat je net Pitou buiten liet toen ik skypte.
@ Dieter, tof dat ik je nog eens kon zien mijn “liefste jongen van gans de wereld” :)
Tot morgen, hopelijk vinden jullie mijn verslagen niet te lang anders moet je het maar melden he. Misschien dat ik het wel in de toekomst minder zal doen. :) Dus moeten jullie er van profiteren he. Maar voor het ogenblik vind ik het nog leuk en ik denk dat die blog een mooie herinnering voor mezelf zal zijn wanneer ik terug ben.
Au revoir…
Kristin
x