Dag 24 18 juli Duik + West Bay

Dag 24 18 juli Duik + West Bay
Om 7u00 liep mijn gsm af. Ik maakte me een paar koppen thee en om 8uur stond ik paraat aan de duikclub Ocean Connections . Vandaag waren we met een paar mensen meer, hm hm in totaal 4 toeristen. :-) We vaarden naar de duikstek “El Aquilla “ waar een wrak ligt van 230 meter dat men in 1997 opzettelijk liet zinken voor het duiktoerisme. Ik duik wel liever op echte wrakken met een geschiedenis. In 1998 is het schip in drie gebroken na de orkaan “Mitch”. Dit bracht meerdere gaten en holen teweeg. Een reusachtige, nieuwsgierige, groene moreen hield de wacht. Enorme grote groupers kwamen dichtbij. Vele buisalen toonden voorzichtig kun kopje in het zandtapijt. Wanneer je ze dichter benaderde scholen ze in het zand en was er niets meer te bemerken van hun aanwezigheid. Er zaten meerdere duikers van andere clubs rond het wrak. Het blijft voor mij impressionant. Kirk dook niet mee daar hij niet graag duikt naar wrakken. Raar. Na een diepte van 33 meter, 48 minuten beëindigden we onze duik. Aan het kraampje naast de duikclub kocht ik me een baleada met kip. Pff, weeral kip maar dit is ook het lekkerste. Rond 10 uur kwam ik Eduardo en Emmanuel tegen in mijn hotel. Ze vroegen of ik mee ging naar West Bay. We stapten in de lancha, 50 L = 2€ en vaarden naar het mooie witte strand met zijn turquoise blauwe Caraïbische zee. De jongens wandelden onmiddellijk tot op het einde van het strand, naast rotsen. Al vlug zag ik een paar Garrobo lizards. Een man gaf hen een banaan. Het dier zat zelfs op zijn arm om de banaan op te peuzelen. Ik bleef er uren naar kijken. Een groen kolibrietje fladderde rond de roze bloemen. We snorkelden bijna een uur. Deze plaats was echt mooi. Eduardo kon er niet van over. Ja, een kleurrijke papegaaivis is voor mij de normaalste zaak, maar wanneer je niet duikt kan ik me wel voorstellen dat alles wondermooi is. Het was een snikhete dag. Ik denk dat het zeker 40 graden was. Er was bijna geen wind. We lagen meer in het water dan op het strand. Ik smeerde me regelmatig in. Ik zag de jongens figuurlijk negers worden. Ook ik had een bruine tan. Ik wilde me een ijsje kopen aan een karretje en vroeg me een frisco aan 25 L. Toen ik wilde betalen vroeg hij me 35 L, 10 L extra voor hem persoonlijk zei de man. Ik keek hem verwonderd aan en zei dat ik enkel het ijsje van 25 L wilde betalen. Hij was niet akkoord, ik gaf hem de frisco terug. Ze durven toch met de toeristen hoor! Dat hij zijn ijsje dan maar aan anderen verkoopt die hem wel 10 L extra willen geven. Pff... Ik kocht me een pina colada. Ik genoot van de heerlijke drank. We hadden nog geen windje gehad. Kwam er toch wel zeker net een windstoot af en...mijn pina colada omver op mijn handdoek. Ik vond dat nu zo erg se. En ik wilde me geen nieuwe kopen want dat zijn” folliekes” die ik me niet elke dag kan veroorloven. Ik waste mijn zeemvelhanddoek uit in de zee en liet hem drogen op de rotsen. Na een paar minuten was deze al droog. We lachten en hadden een toffe dag. Rond 17u30 nam ik een lancha terug. Het was alsof het plots weer ging regenen. Een grijze lucht op de achtergrond, felle wind. De jongens bleven dineren bij een Italiaanse vriendin van hen en zouden later met een taxi terug naar West End rijden daar er laat op de avond geen lancha's meer zijn. Ik wilde om 18u30 een nachtduik doen. Toen ik op de pier aankwam begon ik echter met een Engels meisje, Charly 22 jaar , te praten. Zij begint net een reis van 2 maanden en ik gaf haar goede raad over plaatsen in bepaalde landen. We aten tacos in mijn hotel. Ze vertrekt echter morgen met de catamaran van Vern naar het kleinere eilandje Utila. Ik zou daar ook naartoe willen maar de catamaran kost 50 $ enkele reis. Ik zou ook graag met dolfijnen zwemmen hier in West End. Dus ik zal moeten kiezen wat ik doe. Charly voelde zich plots misselijk. Misschien een zonneslag? Ze is hier nog maar vier dagen. En de aanpassing van het eten speelt ook een rol natuurlijk. We namen afscheid. Ik liep ook eventjes naar de kamer van Ricardo want die vertrekt morgenvroeg naar Argentinië. Eindelijk terug naar zijn vrouwtje die niet mee kon reizen daar ze geen “gele koorts inenting” gedaan had. Ik nam me een frisse douche en schreef mijn blog van drie dagen. Ik moet dit vlugger bijhouden anders is dat veel te veel werk. Tot morgen...xxx