Dag 10 13 december 2011 Antsirabe naar Amositra

Dag 10 13 dec Antsirabe naar Ambositra ( uitgesproken Amboestsj )
Rond 3u werd ik wakker door de jeuk van muggenbeten. Ai, ai, hopelijk zijn het geen malariamuggen. Maar ik neem wekeljks trouw mijn pilletjes Lariam. Ik bespoot me met mijn muggenmelk. Ik voelde de plank onder mijn dunne matras. Ik stak mijn oordopjes extra goed in want via de niet goed geîsolleerde muren waren ze hiernaast de liefde aan het bedrijven. :) Ik kon toch weer de slaap vatten tot 7u.
Ik trok weer mijn zelfde halflange vuile broek aan. Een korte short hoort niet echt in het binnenland en een lange is te warm. Een tweede broek had niet slecht geweest.
Ik at mijn oud broodje op met de overschot van de kaas. Daarna ging ik een thee drinken op een terras en wandelde naar de post om mijn kaartjes te posten. Hopelijk komen ze ooit bij jullie terecht! De kaartjes en zegels kosten meer dan het eten. Opnieuw hingen kinderen en bedelaars rond mijn lijf. Sommigen hebben zich zeker in 1 maand niet meer gewassen. Ze stinken ook verschrikkelijk. Sorry dat ik stinken gebruik maar het is echt zo. Kleuters kopen hier met baby’s op hun arm. Een peuter plaste in zijn broek en het liep langs zijn beentjes op de grond. De vrouwen lachten ermee iplv hem te verversen. Ik versta het echt niet hoe het komt dat de kinderen geen kleren kunnen krijgen van stichtingen of zo. Het is schrijnend. Rond 9u kwam Néné me oppikken en hij bracht me naar een fabriekje, eigenlijk kan je het zo niet noemen maar meer een barak, waar ik een demonstratie kreeg van een man die taxibrousse’s, fietsjes en dergelijke maakt. Alles wordt gemaakt van afval die ze recupereren zoals melkverpakkingen, fietsbanden, de plastiek van de infuusnaalden, visdraad, motoronderdelen, leder, ijzer etc. Ik was gegeneerd dat ik niks kocht omdat dat te zwaar zou zijn in mijn valies. Daarna ging ik naar een barak waar ze van de hoorn van de Zeboe allerlei spullen maken zoals lepeltjes, sieraden, kommetjes, vingerhoeden, boten en veel meer. Ik kocht 2 kleine lepeltjes voor mij en voor mijn mama voor onze collectie. Het zijn wel geen verzilverde want dat vind je hier niet. De hoorn wordt gepolijst met vodden van jeans. De motor daarvoor komt uit een wasmachine. Het is daarom dat ze hier op alle markten alles recupereren. Daarna ging ik naar een brodderie waar ze nappen en serviettes borduren. Heel mooi gedaan maar weer moest ik passen. We reden naar de thermen en ik had mijn bikini en handdoek al mee om een plons te maken in het bronwater, van 52 graden zoals ik las, maar toen ik daar aan kwam was het eigenlijk een gebouw waar mensen in een gewoon bad gaan op basis van kalium, magnesium, calcium, ijzerzwavel, arsenicumgas en helium. Het zou een goede coctail zijn voor de behandeling van reuma, jicht, artritis en een te hoge of te lage bloeddruk. Ik ging wel niet in zo’n vuil bad liggen! Ik dacht dat dat in het Ranomaimbomeer ( vertaald stinkend water door de zwavel ) zou geweest zijn maar Néné zei dat dat een meer is waar al de aflopen van de ganse stad bijeenkomen. Ik had het wel gans anders verstaan in de Trotter!! Néné zegt dat al die Trotters en Lonely Planets niks waard zijn en dat de prijzen niet correct zijn en de uitleg ook niet. Ik ging er niet verder op in want hij begon zich wat te ergeren aan alles wat ik voorlas in mijn boek. Hij zette me later af op een markt en ik moest na een kwartiertej een andere uitgang nemen waar hij kon wachten met zijn auto. Opnieuw stonk het daar verschrikkelijk naar bedorven vis, vlees met duizende vliegen erop, vuile kinderen die mekaars luizen zochten, bedelaars, roggelende mensen, vrouwen die de borst geven…Ik kocht er niks want het werd me wat teveel. Ik ging naar de afgesproken uitgang maar geen Néné te zien. Ik liep naar een andere uitgang, ging terug en besefte dat ik verloren ge lopen was. Geen probleem. Ik belde hem op en gaf de telefoon aan een vrouw die een klein beetje frans verstond. Ze legde hem uit waar ik stond en naarwaar ik moest stappen. Een straat verder zag ik Néné. Alle mensen staarden me weer aan en riepen me achterna :” Vaza!!!!! “ Ze smeekten om een pousse pousse. Pff, ik voelde me echt als een vreemdeling tussen al die kleurlingen, allè, îk ben de kleurling eigenlijk! In gans die stad zag ik weer geen enkele toerist. We reden naar een meer, nam wat foto’s, bezocht de kraampjes met hun raffia, hoorn, edelstenen en hun ambachtelijk houtwerk. Iedereen smeekte om toch maar iets te kunnen verkopen. Ik had echt medelijden met hen. Néné zei dat ik me dat niet moest aantrekken. We aten in een Malgasch restaurant . Ik nam rijst met varkensvlees en een fles warm afkooksel van rijst = Ranovola, wat gratis is. Daarna nam ik nog een kleine lekkere natuur yoghourt. Het kosste me 3500 AR = 1,16 € Ik ging naar een “ franse” stinkende wc met al zijn vliegen, rondlopende kippen en ik moest bijna kokhalzen. Dan ging ik nog liever in de natuur! We kwamen aan in Ambositra dat op een hoogteligt van 1350 meter. De lucht werd donkerder en Néné zei dat het ging regenen maar tot hier toe nog niks gezien. Er is hier nu wel wat wind maar geen regen. De huizen langs de weg zijn van pisébouw of baksteen. We passeerden grote terrasvormige rijstvelden, karren die getrokken worden door de zeboes en het fabriek waar het bier THB gebrouwen wordt. Eindelijk kwamen we in de stad aan waar ik een hotel moest zoeken. We gingen naar het eerste het beste hotel dat in mijn Trotter stond à 15.000 Ar maar toen we daar aankwamen kostte het 20.000 Ar. Het heet Prestige hotel. Maar het is niks van prestige hoor! Ik besloot van het te nemen maar bekloeg het mij vlug. Er was geen licht in het wc., 2 x wc papier moeten vragen, een vuile douche waar de deur uiteen viel met ijskoud water,vuile handdoeken, een kamer met wel een prachtig uitzicht op de tuin met palmbomen en de bergen met in de verte het koninklijk paleis, geen enkel stopcontact , dus ging ik beneden vragen of ze mijn batterijen wilden opladen. Ik was er weer gans alleen. De bazin vroeg of ik daar s’avonds wilde eten maar ik verzond een smoes omdat ik het daar niet al te appetijtelijk vond. Ik ging een tourke doen in de stad en weer al de mensen die vaza, vaza, vaza riepen en me aanstaarden alsof ik een ruimtewezen was. Ik was het eventjes beu van de stinkende stad te ruiken. En plots reed er een pousse pousse tegen mijn kuit! Het bloedde eventjes. Het is een kleine bloeduitstorting. Het doet geen pijn maar het zal een fameuse blauwe plek worden. Een man vroeg: “ Vous etes blessee? “ Maar ik zei dat het wel ging. De man met de pousse pousse is niet gestopt. Ik zal het deze avond misschien wel wat ontsmetten want je weet hier maar nooit. Het was een vijs van de pousse pousse die tegen mijn been klapte. Ik kocht een halve kg litchees aan 200 Ar ( ja, nu ken ik de prijzen ondertussen wel ) Die zijn hier echt lekker en kosten dus 0,66 € voor bijna een halve kg! Ik ging wat drinken op een terras. Ik vroeg aan de uitbaatster of ze de stoel wou afkuisen want die was nat. Ik kocht daar ook weer een kaasje die ik straks ga opeten met een oud mals broodje die ik nog vond in een barak. Ik ging terug en fotografeerde wat kindjes met lange snottebellen, zich overal krabbend. Ik moet de foto’s opsturen naar hen. Ze zijn met 7 kindjes en hun ouders zijn 3 maanden geleden gestorven. 2 andere vrouwen ontfermen zich nu over die kindjes. De vrouw kende zelfs niet haar juiste adres. :) Onderweg sprak een lokale gids mij aan om tours te maken. Ik zei hem dat ik al een gids had maar hij bleef maar zagen en volgde mij tot in het hotel. Ondertussen legde hij me wel uit wat al de gebouwen betekende. In mijn hotel bleef hij zelsf wachten. Ik liet hem achter en ging douchen. Ik brandde mijn fumakilla = mosquitocoils zodat ik deze nacht weer niet gestoken word. Het begon hier net heel hard te waaien! Ik dacht eerst aan een storm maar na 5 minuten was het al over. Joepie, er komt hier net een italiaans koppel toe. Zo ben ik toch niet gans alleen. Het zoontje van het hotel bracht me wc papier en een verlengdraad met meerdere stekkers zodat ik mjn pc en batterijen kon opladen. De draad kwam vanin zijn kamer op de benedenverdieping. Ik krijg wel mijn deur nu niet meer toe zodat ik vôôr het slapen gaan de draad op de gang ga leggen. Toch lief dat hij dat wilde doen. Een nieuwe lamp steken in het toilet was wel onmogelijk. Ik zal dan maar mijn hoofdlampje gebruiken. Ik hoop dat ik vlug naar de parken en de dieren kan gaan zodat ik eventjes de arme mensen kan vergeten. Ik ga nu wat eten en een film bekijken. Morgen komt Néné tegen 8u naar het hotel. Slaapwel. xxx