Dag 4 17 dec. Recife
Blijf op de hoogte en volg Kristin
20 December 2012 | Brazilië, Recife
Dag 4 17 dec. Recife
Vandaag maken we er eens een stranddag van. Dus heel veel heb ik niet te vertellen. Na het ontbijt installeerde ik me in een strandstoel. Indien je enkel iets dronk kon je in de stoel blijven liggen. Het was een heerlijke warme dag. De oceaan was wat weggetrokken zodat er enkel een plas water over bleef waar je “veilig”kon in zwemmen. Ten minste indien er daar geen haai blijven hangen is. Maar het water staat maar tot aan je buik, dus het zou moeten lukken he. :-) Ik baadde in het zalige warme water. Deze is echter niet zo mooi blauw gekleurd dan vorige landen. Een meisje begon tegen mij te praten maar al gauw moest ik zeggen: “ No entiendo”. Met gebarentaal en woorden Spaans probeerden we toch te communiceren. Een jongen kwam er ook nog eens bij. Grappig hoe ze telkens met hun hoofd schudden wanneer ik hen niet verstond. Er zijn hier geen toeristen dus ze verwachtten zich daar niet aan. En natuurlijk spreekt er hier ook niemand één woord Engels of Spaans. België is daarvoor toch een fantastisch land he. Wij denken ruimer en weten dat talen belangrijk zijn maar zij denken dat enkel Portugees DE wereldtaal is zoals de Amerikanen denken dat enkel Engels DE wereldtaal is. :-) Wie kan er in een ander land zeggen dat ze vier of vijf talen spreken? Er zijn er niet veel... Wat mis ik mijn Spaanse landen! Hier in Brazilië ben ik precies niets. Ik kan geen klapke doen met de mensen en toeristen zijn er niet. Na een half uurtje in het water te tateren begon ik het roddelblaadje te lezen dat Anje voor mij mee had gebracht. Raar wanneer je opnieuw dingen leest uit België. En wat zijn er veranderingen gebeurd ! Ik las elk detail zelfs toen ik die bekende personen niet kenden. Het was gewoon heerlijk nog eens Nederlands te kunnen lezen. Spijtig dat Anje haar ander tijdschrift ook niet achtergelaten heeft. :-( Ik maakte wat Sudoku's. Mijn boekje is vol geschreven. Ik zal eens moeten zien of ze dat hier ook verkopen. Vele venters op het strand. Zonnebrillen, juwelen, aperitiefjes, eten en drinken. Ik kon het me niet laten van een paar oorringen te kopen, typisch van hier. Rond 12u30 ging ik naar het zwembad en begon mijn kaarten te schrijven. Ik had nu meer tijd en kon wat mooier schrijven daar ik relax aan een tafeltje zat in de zon. Soms schreef ik de kaartjes rechtstaand en “vlug vlug “ in het postkantoor zelf. Een uurtje later installeerde ik me weer op het strand daar er geen zon meer was rond het zwembad. Na drie keer opgeschoven te hebben om wat zon op te vangen, hield ik het voor bekeken. Om 14 uur is er nergens meer op het strand of rond het zwembad zon!!! De zon is verscholen achter de wolkenkrabbers. Dat vond ik ook wel erg. Dat zijn dingen die je niet weet vooraf wanneer je boekt. Een geluk dat ik hier niet zo lang blijf maar stel je voor dat je hier drie weken boekt en je kan maar tot 14 uur in de zon liggen!? Ik liep dan maar naar het postkantoor voor postzegels. Daar stempelen ze de kaarten echter alleen maar af en verkopen ze geen zegels. Oh nee, ik wil zegels want ik weet dat vrienden van mijn ouders die zegels recupereren voor hun collectie. Ik kan enkel in het koopjescenter of de vlieghaven zo'n aparte zegels vinden. Ik zal morgen dan maar tot aan de shopping gaan. Ik kan er ook kijken voor een koffielepeltje. Rond 17 uur kreeg ik honger. Ik wilde opnieuw eens zo'n lekkere steak eten, rechtover het hotel. Deze keer nam ik één met een saus van “herbes de provence.” Ik kreeg drie grote medaillons. Zeker 500 gr. Het smaakte me heerlijk. Één stuk was wat meer met pezen maar de anderen waren overheerlijk. In mijn kamer bekeek ik een film op mijn pc en rond 21 uur viel ik reeds in een diepe slaap... maar niet voor lang... om 23 uur werd ik wakker met hevige buikkrampen en buikloop. Was dat die steak of die saus??? Het gevolg, een ganse nacht op het toilet gezeten en met heel pijnlijke krampen . Het deed me zelfs denken aan 23 jaar geleden toen ik moest bevallen van Dieter. Zo een pijn! Dat had ik nog niet veel meegemaakt. Ik had niets van medicatie dus het moest maar overgaan. In foetushouding probeerde ik toch wat te slapen... :-(
Vandaag maken we er eens een stranddag van. Dus heel veel heb ik niet te vertellen. Na het ontbijt installeerde ik me in een strandstoel. Indien je enkel iets dronk kon je in de stoel blijven liggen. Het was een heerlijke warme dag. De oceaan was wat weggetrokken zodat er enkel een plas water over bleef waar je “veilig”kon in zwemmen. Ten minste indien er daar geen haai blijven hangen is. Maar het water staat maar tot aan je buik, dus het zou moeten lukken he. :-) Ik baadde in het zalige warme water. Deze is echter niet zo mooi blauw gekleurd dan vorige landen. Een meisje begon tegen mij te praten maar al gauw moest ik zeggen: “ No entiendo”. Met gebarentaal en woorden Spaans probeerden we toch te communiceren. Een jongen kwam er ook nog eens bij. Grappig hoe ze telkens met hun hoofd schudden wanneer ik hen niet verstond. Er zijn hier geen toeristen dus ze verwachtten zich daar niet aan. En natuurlijk spreekt er hier ook niemand één woord Engels of Spaans. België is daarvoor toch een fantastisch land he. Wij denken ruimer en weten dat talen belangrijk zijn maar zij denken dat enkel Portugees DE wereldtaal is zoals de Amerikanen denken dat enkel Engels DE wereldtaal is. :-) Wie kan er in een ander land zeggen dat ze vier of vijf talen spreken? Er zijn er niet veel... Wat mis ik mijn Spaanse landen! Hier in Brazilië ben ik precies niets. Ik kan geen klapke doen met de mensen en toeristen zijn er niet. Na een half uurtje in het water te tateren begon ik het roddelblaadje te lezen dat Anje voor mij mee had gebracht. Raar wanneer je opnieuw dingen leest uit België. En wat zijn er veranderingen gebeurd ! Ik las elk detail zelfs toen ik die bekende personen niet kenden. Het was gewoon heerlijk nog eens Nederlands te kunnen lezen. Spijtig dat Anje haar ander tijdschrift ook niet achtergelaten heeft. :-( Ik maakte wat Sudoku's. Mijn boekje is vol geschreven. Ik zal eens moeten zien of ze dat hier ook verkopen. Vele venters op het strand. Zonnebrillen, juwelen, aperitiefjes, eten en drinken. Ik kon het me niet laten van een paar oorringen te kopen, typisch van hier. Rond 12u30 ging ik naar het zwembad en begon mijn kaarten te schrijven. Ik had nu meer tijd en kon wat mooier schrijven daar ik relax aan een tafeltje zat in de zon. Soms schreef ik de kaartjes rechtstaand en “vlug vlug “ in het postkantoor zelf. Een uurtje later installeerde ik me weer op het strand daar er geen zon meer was rond het zwembad. Na drie keer opgeschoven te hebben om wat zon op te vangen, hield ik het voor bekeken. Om 14 uur is er nergens meer op het strand of rond het zwembad zon!!! De zon is verscholen achter de wolkenkrabbers. Dat vond ik ook wel erg. Dat zijn dingen die je niet weet vooraf wanneer je boekt. Een geluk dat ik hier niet zo lang blijf maar stel je voor dat je hier drie weken boekt en je kan maar tot 14 uur in de zon liggen!? Ik liep dan maar naar het postkantoor voor postzegels. Daar stempelen ze de kaarten echter alleen maar af en verkopen ze geen zegels. Oh nee, ik wil zegels want ik weet dat vrienden van mijn ouders die zegels recupereren voor hun collectie. Ik kan enkel in het koopjescenter of de vlieghaven zo'n aparte zegels vinden. Ik zal morgen dan maar tot aan de shopping gaan. Ik kan er ook kijken voor een koffielepeltje. Rond 17 uur kreeg ik honger. Ik wilde opnieuw eens zo'n lekkere steak eten, rechtover het hotel. Deze keer nam ik één met een saus van “herbes de provence.” Ik kreeg drie grote medaillons. Zeker 500 gr. Het smaakte me heerlijk. Één stuk was wat meer met pezen maar de anderen waren overheerlijk. In mijn kamer bekeek ik een film op mijn pc en rond 21 uur viel ik reeds in een diepe slaap... maar niet voor lang... om 23 uur werd ik wakker met hevige buikkrampen en buikloop. Was dat die steak of die saus??? Het gevolg, een ganse nacht op het toilet gezeten en met heel pijnlijke krampen . Het deed me zelfs denken aan 23 jaar geleden toen ik moest bevallen van Dieter. Zo een pijn! Dat had ik nog niet veel meegemaakt. Ik had niets van medicatie dus het moest maar overgaan. In foetushouding probeerde ik toch wat te slapen... :-(
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
