Dag 6 22 sept. Fernandina - Isabela

Dag 6 22 sept. Fernandina – Isabella
Mijn gsm liep af en ik ging een sigaretje roken op het dek. “Raar dat het om 6 uur nog donker is? “ dacht ik bij mezelf. Dan besefte ik dat ik mijn gsm niet veranderd had! Op de Galapagoseilanden is het één uur vroeger. :-) Ik besloot van toch nog maar een uur te gaan slapen. Ik was niet de enige die dit voorhad. Mijn uurwerk had ik juist gezet maar niet mijn gsm. We kregen een uitgebreid buffetontbijt met verse sapjes, koffie en thee, roereieren, vers fruit, lekker wit- en granenbrood, cornflakes, een mangoyoghourt enz. Het eten is echt heel lekker. Om 7u30 vaarden we met de panga naar Punta Espinoza. Voor ons honderden marineleguanen, grote exemplaren. Sommigen lagen nog op mekaar daar ze 's nachts de warmte van mekaar opzoeken. Overdag scheiden hun wegen en doen ze niets anders dan zonnebaden en op jacht gaan in het water om algen te eten. Ze spuugden. Dit is het zout die ze opgestapeld hebben in klieren boven hun neus. Het zout wordt dan spugend verwijderd via de neusgaten. Het stonk er verschrikkelijk. Het was wonderlijk van deze voorhistorische zwarte leguanen te zien. We moesten over hen stappen. Soms waren ze zodanig goed gecamoufleerd met de rotsen dat je ze niet zag. Tussen de grote leguanen kropen een paar kleinere salamanders met een oranje onderkin. Rond ons fanatische vergezichten met vulkanen die uit het water staken. Eerst was het fris maar wanneer het zonnetje zijn kopje toonde, liep men in T-shirt. Een Galapagosarend op een stok. Hij heeft gemakkelijke prooien. Hij nadert dichter bij de leguanen en kiest rustig zijn prooi uit. De leguanen bewegen niet. Hij kiest een slachtoffer, neemt die gewoonweg in zijn klauwen en vliegt weg. Een beetje verder op de zwarte lava zagen we een skelet van een kleine walvis. Op de zwarte lava groeiden honderden gele lavacactussen. Ik had nog nooit een gele cactus gezien. Echt mooi. Plots zagen we een dunne slang. Er zijn maar vijf soorten slangen op de eilanden dus we hadden echt geluk van dit exemplaar te zien, de Western Snake. Ze zijn niet dodelijk. Het zijn wurgslangen. Mangroves tussen de lavastenen. Een babyzeehond, van amper 1 maand oud, benaderde ons dichterbij en poseerde fier voor de foto's. Zijn ouders zijn op zoek naar eten en het baby wacht geduldig af. Het had zo'n lief snoetje. Je hebt zin om ze aan te raken en te strelen maar uit respect voor de dieren mag dat niet. In de zee doken pelikanen naar een vis. Ook een andere soort vogel deed hetzelfde. Ik weet de naam niet meer. Spijtig dat ik geen internet heb en deze exemplaren niet kan opzoeken bij naam. De Flightless Cormorant zaten op rotsen mekaar het hof te maken. Koppeltjes zaten nek tegen nek te flirten. Het is de paartijd. Deze vogel is de enige soort die niet meer kan vliegen. Nochtans zijn ze vliegend op de Galapagoseilanden toegekomen maar daar ze geen vijanden hebben, verleerden ze dit. Vader en zoon zeehond speelden in het water maar kwamen telkens naar ons toe. Ze flapperden met hun vinnen alsof ze applaudisseerden maar dit is enkel om de vele vliegen, die op hen zaten, te verwijderen. Fabricio is een goede gids die ons alles in detail uitlegt. Hij floot op een bepaalde manier en onmiddellijk kwamen vele kleine Darwin Finch vogeltjes naar hem toegevlogen. Dit geluid betekent gevaar en alle vogels komen kijken of het wel de moeite is om weg te vliegen en daardoor bvb hun leven te riskeren aan de arend. Ook is het het geluid van de vrouwtjes die de mannetjes lokken. We vaarden naar de boot en prepareerden ons voor de snorkeling. We waren maar met zes personen. De vrouwen op leeftijd deden dit liever niet mee. Ze zijn al tevreden dat ze “ op hun leeftijd” in een panga stappen. :- ) zeiden ze. Chapeau voor hen dat ze dit doen. Ik maakte een rugrol vanuit de panga in het koude water. Ik rilde. Het water was nog kouder dan de dag vooraf. Fabricio denkt 18 graden. Mijn plezier kon weer niet op. We zagen een paar schildpadden. Het zicht was op sommige plaatsen goed zodat ik zuivere foto's kon maken. In de verte zagen we een pinguïn zwemmen. Een marineleguaan op zoek naar algen passeerde ons aan de oppervlakte. Een paar zeehonden speelden met ons en daagden ons echt uit. Eentje kwam recht op mij af en net voor mijn neus wendde hij zich af? Ongelooflijk wat een soepelheid en snelheid deze dieren hebben. Ze vrouwtjes zeehonden kunnen tot 60O meter diep gaan. De mannetjes zijn luier en kunnen maar tot 200 meter duiken. Daardoor geeft een haai het soms op daar de zeehonden te diep gaan voor hen. Er zijn niet zo'n prachtige koralen maar hier hadden we een bodem met duizenden groene zee-egels. Groene had ik nog niet gezien. De niet-snorkelaars passeerden ons met de panga. Ook zij waren content dat ze vanop het bootje schildpadden zagen. Op de bodem van de zee een paar grijze stingrays. Ik had het koud en was content toen ik in de panga zat. Op de grote Fregat boot rilde ik nog steeds. Ik wilde een warme douche nemen maar het water was koud. Ik kleedde me dan maar, zonder te douchen, warm aan en dronk een warme chocolademelk. Om 12 uur was er lunch. Een quiche, stukjes lekker vlees, een tomaatje met een kaasje erop en verse kruiden en worteltjes en princesseboontjes. Het eten smaakt me hier heel goed. Ik profiteer ervan van opnieuw gezond te eten. Boven de boot zweefden grote fregatvogels. Nu zag ik dat de kok etensresten in de zee gooide en als gekken vlogen de fregtavogels op het voedsel af. Na het eten hadden we anderhalf uur tijd om wat te rusten. Ik sliep drie kwartier. Ik vind het zo heerlijk in slaap gewiegd te worden door de boot. De anderen haten dat. :-) Om 14u30 vertrokken we naar Bahia Urvina. We moesten onze wetsuit en zwemgerief meenemen in de panga want het snorkelen zou vanaf het strand gebeuren. We wandelden anderhalf uur en zochten grote landleguanen en landschildpadden. De reuzenschildpadden konden tot anderhalve meter zijn. We zagen de grootste echter verstopt tussen het groen. Ik dacht eerst dat het een huisje was maar het was een mega exemplaar. Ook de bruin oranje leguanen waren prachtig om zien. We stapten zachtjes langs hen heen want deze hadden wat meer schrik van mensen dan de marineleguanen. Ook zagen we in het struikgewas een leguaan van anderhalve meter! Op het pad wandelden honderden termietenkreeften. Met het duiken zag ik deze schelpdiertjes reeds, maar niet aan land. Ik deed mijn handdoek om en trok mijn natte bikini aan en mijn wetsuit. Ik nam mijn duikcomputer mee want ik wilde weten hoeveel graden de zee was. Deze keer waren we maar met drie. Ik, Adrian en Julia. De anderen bleven op het strand. Zonnebaden kan je niet, daar er niet genoeg zon is alhoewel er sommigen een rood kleurtje in hun gezicht hadden. Met ons drietjes snorkelden we langs de rotsen. Het water was warmer. Mijn computer gaf 22 graden aan. Ik verschoot toen een reuzenschildpad recht op me af kwam. Soms moest ik me afduwen aan hen omdat ze te dicht kwamen en ik tegen hun kop zou zwemmen. Tientallen dikke schildpadden beten stukken rots af. Ik zag een grote stingray op de bodem in het zand liggen. Na een uur kreeg ik het keikoud en we snorkelden terug. Onze twee panga's kwamen ons oppikken. Zo moesten we het ganse eind niet terug snorkelen. Ik was tevreden dat ik ook deze snorkeling meemaakte. Zelfs als ik moe ben of het te koud heb, doe ik alles mee omdat ik niets wil missen van al dat moois. Telkens wanneer we terug komen met de panga staat men klaar met hapjes zoals mais in een blad gerold, pizzastukjes, een sapje. Het eten is hier goed verzorgd. Nu had ik wel warm water. Om 18u45 was de briefing voor de dag nadien en om 19 uur het diner. Een vis met een heerlijke saus, een bakovengerecht van aardappel en kaas, bloemkool en sla. Een guavedrankje werd ons aangeboden. Vijf mensen aten niet. Opnieuw waren ze zeeziek. De kok gaf hen een drankje van verse citroen. Dat zou op de hersenen werken en deze kalmeren. Hoe meer zieken, hoe meer eten ik had. :-) Ik nam me telkens twee maal. Wat eet ik hier goed. Maar dat komt ook door de gezonde buitenlucht en het vele snorkelen. Aan tafel zette ik me bij de Australiër en de Duitsers daar er dan tenminste toch iemand Engels met hen praat. Ik vroeg aan Adrian dat hij zich niet verveelde maar hij vond het leuk. Het voor hem nu eens een rustige trip. Bij de vorige landen die hij reeds deed, was het altijd party en daardoor was hij vermoeid. Het is nu 21 uur. Iedereen ligt al meer dan een uur in zijn kajuit. Morgen wordt het ontbijt geserveerd om 6 uur! Amaai, het wordt een lange dag maar waarschijnlijk weer een deugddoende dag. Adios...xxx