Dag 3 2 dec. San Pedro de Atacama

Dag 3 2 dec. San Pedro de Atacama
Om 7u30 stond ik als eerste op. Eindelijk was Dieter op skype. Zoals ik ondertussen al gedacht had maar het toch nog niet durfde doen, hebben we Picasa eraf gesmeten en een nieuwe gedownload. Raar maar waar zijn alle bestaande 20.000 foto's er opnieuw opgekomen. Het duurde wel uren maar alles staat er terug op. Oef, wat was ik blij. Van een groot deel had ik reeds een back-up gemaakt maar toch niet van alles. Ik was ook tevreden dat in België alles goed gaat. We namen opnieuw een ontbijt op het terras op het dorpsplein. Het was nu te heet om in de zon te eten. Een eigenaar van een hotel kwam bij ons zitten. Hij zei dat er maar weinig Belgen meer naar hier komen. Ook Grieken en Spanjaarden zijn er veel minder. Dit is te wijten door de crisis. We komen wel veel Fransmannen tegen. Hier in San Pedro zit het vol met toeristen. Hoeveel landen heb ik gedaan waar ik telkens alleen was en geen enkele toerist zag. Remember? En hier zie je niet anders. Het plaatselijke museum is gesticht door een Belgisch Jezuïet. Daar we ingang moesten betalen zijn we echter niet binnen geweest. Rond de middag wilde ik deze keer echt aan mijn blog en upload foto's beginnen. Anje besloot dan maar van naar het recreatiezwembad te gaan en een namiddag te zonnen. Ik profiteerde er van en op onze binnenkoer begon ik er aan maar werd voortdurend gestoord door toeristen die met me begonnen te praten en ik er dus mijn verstand niet kon bijhouden. Ik sloop naar mijn kamer en installeerde me op mijn bed. Rond 17 uur was Anje al terug. Ik had na uren nog niet gedaan.;-( Haar ogen waren verbrand van de zon, jeukten en zagen rood. Ja, de zon is hier verraderlijk. Anje ging kijken naar het reisbureau om te zien of de sterretour doorging. Men wist het nog niet daar het wat bewolkt was. Om 19u30 moeten we terugkeren voor een confirmatie. Het is te hopen. Ik bleef verder schrijven tot 19u30. Nu liep ik naar het reisagentschap en de vriendelijke mevrouw confirmeerde dat de weersomstandigheden het toe lieten. Om 21 uur stapten we met 24 personen op de bus. We reden naar een donkere omgeving. De Franse astroloog, die getrouwd was met een Chileense en die in zijn tuin een tiental reusachtige telescopen staan heeft, legde ons met veel anekdotes de sterren uit. Het was heel leerrijk. We kunnen nu een heel klein beetje sterren spotten. Maar eens in België staan diezelfde sterren aan de onderkant van de wereldbol zodat we nooit diezelfde sterren meer zien. :-) In het huis kregen we een lekkere warme chocomelk of Mate coca thee. Om 23u30 keerden we naar huis en om middernacht lagen we reeds in dromenland in hetzelfde grote bed. Maar we laten mekaar gerust en door onze oordopjes horen we elkaars gesnurk of gehoest niet. :-) x