Dag 3 30 jan. Waiheke - Tairua

Dag 3 30 jan. Waiheke Island – Tairua ( 161 km gereden )
Om 5u 30 werd ik al wakker. Maar dat was veel te vroeg. Ik viel weer in een onrustige slaap . Ik moest teveel aan vanalles denken. Waar ging ik naartoe gaan? Ging het lukken alleen met de auto? Rond 9u30 douchte ik en ging naar beneden waar Ewen de ontbijttafel gedekt had. Hij had pancakes gebakken. Er was verse room, yoghourt, jam, spek en koffie. Ik nam twee pannekoeken. Ze waren heel lekker. Hans en Ewen gingen wat computeren. Ik begon eindelijk aan mijn blog. Misschien dat het daarna weer een tijdje zal duren vooraleer ik Wifi zal hebben. Ik zag dat er niemand op de skype was. Spijtig! Ja, het is hier 12 later. Dat zal het niet vergemakkelijken om met het thuisfront contact te houden. Het is nog bewolkt maar het zonnetje schijnt toch. Nu kan ik een t-shirt verdragen. Om 14u neem ik de veerboot terug naar Auckland City, daarna de bus naar de airport om mijn auto op te halen. Het zal weer een gesleur worden. :) De man met de Jack Russel en zijn vriend komen hier net toe. De zoete inval noemen ze dat he. Vandaag heeft iedereen een dag vrijaf, a public day. Ewen werkt op een wijngaard. Hans werkt in de city bij een regionale tv zender. Hij zorgt dat alle programma’s op tijd uitgezonden worden. Hij vertrekt naar zijn werk om 8u ’s morgens en keert terug met de ferry om 20u. Lange dagen! Tot binnenkort. Ik weet wel niet wanneer. .. Ewen en Hans zetten me af aan de pier. Nog eens bedankt voor de goeie ontvangst en het lekkere eten. Ik nam de ferry terug naar Auckland City. Op de boot praatte ik met een vrouw uit Canada maar die hier al jaren woont. Ze vertelde me dat haar ouders 10 à 15 jaar nodig gehad hebben om het echt te beseffen dat hun dochter geêmigreerd was. Ik dacht aan de situatie van mijn ouders met Pieter. Aan pier 1 wachtte iemand van de verhuurfirma Qualitycarrentals me op om naar hun kantoor te rijden dicht bij de luchthaven. Wel een goeie service vond ik. Ik vulde verschillende papieren in, betaalde en controleerde de auto op schade. Rond 17u30 was eindelijk alles geregeld en kon ik vertrekken. De mans’ computer was uitgevallen en hij moest dus alles manueel doen. Het was een heel onvriendelijke indiêr. Hij moest ook de ferry reserveren voor de auto van Noord naar Zuid maar hij kon hen niet bereiken. Hij gaat mij morgen bellen om de confirmatie door te geven. Ik moest een datum zeggen wanneer ik de ferry ging nemen. Ik zei hem hoe ik nou op voorhand kon weten wanneer ik in Wellington zou aankomen. Hij zuchtte. Ik vroeg hem van mij dan wat raad te geven en te schatten hoeveel dagen ik nodig zou hebben om naar Wellington te rijden. Hij zuchtte weer. Uiteindelijk beslisten we van 9 dagen in het noorden te blijven. Dus op 9 februari zal ik de ferry moeten nemen. De ferry voor de auto kost 150 $ maar is in mijn huurprijs inbegrepen. Voor mezelf betaalde ik 66 $ aan de verhuurfirma. Plots vroeg hij mijn belgisch rijbewijs! Ik bekeek hem en zei dat dat niet geldig is in een ander land. Ik bestelde nog speciaal een internationaal rijbewijs en nu zou ik mijn belgisch rijbewijs moeten tonen. Raar! Hij zuchtte weer en schreef verder. Ik dacht hem op een gegeven moment te vragen of hij zijn werk wel graag deed maar hield me toch in. Indien ik een accident veroorzaak met een andere wagen zal ik een franchise hebben van 2500 $. Indien er geen schade is aan een andere wagen een franchise van 1500$. Indien ik niet in fout ben moet ik toch de verhuurfirma verhoeden maar zullen ze het geld terugstorten wanneer er bewezen is dat ik niet in fout ben. Pff, wat een soep. Hopelijk kom ik niks tegen. Daar ik mijn weg niet wist vanuit dat industriepark mocht ik toch achter de man zijn auto rijden. Ik zette me even aan de kant, bestudeerde de wagen eens goed en keek op een kaart waar ik naar to zou rijden. Die kaarten zijn niet gemakkelijk dus ik kocht me twee serieuze kaarten, één van het zuiden en één van het noorden. Ik rijd in een Nissan. Het is een” automatique” dus dat is wel handig. Ik had eigenlijk een kleine auto besteld maar daar die niet voorradig was gaf hij mij een andere voor 2$ meer, dus aan 28 $ / dag. Normaal kost deze Nissan 45 $ / dag maar daar het hun fout was, heeft hij mij die auto goedkoper gelaten. Ik kocht ook een broodje met cheese en onion, een cola,een snicker en wat water. Daarmee zal ik wel mijn avond doorkomen. Ik reed richting Tairua. Het links rijden was ik dus al gewoon van in Zuid Afrika. De wegen zijn redelijk goed. Ik zag het paltte Auckland veranderen in bergachtige, sterk beboste landschappen. Alles is hier zo groen! Ik miste onze Mike wel want het is toch leuker van met twee in een auto te zitten en eens kunnen te praten. Het was net alsof ik gans alleen die richting uitreed. In de tegenovergestelde richting was er druk verkeer. Vele auto’s met boten en jetski’s achteraan. Misschien komen die allemaal terug van de kust na een verlengd weekend. In Miranda stopte ik aan het schelpenstrand waar vele mobilhomes stonden. Daar was het net het Zwin met vele vogels. Ik reed langs scherpe haarspeldbochten. Je mocht niet harder dan 40 km/uur. In bevond me in het Coromandel forest. Het was net of ik door een grote plantentuin reed met vele varens, bambous, planten en bloemen. Ik reed steeds verder zuidelijker over de smalle Highway 25. Toen ik in Tairua aankwam was het al halfdonker rond 21U. Dicht bij de zee parkeerde ik de auto op een grasveld. Ik zie een paar huizen rond mij. Hopelijk zeggen ze niks dat ik in mijn auto slaap. Het is niet te doen van in het pikkedonker nog een slaapplaats te vinden. Ik zal wel zien of de politie langskomt. Ik zie hier wel een plaat staan met een teken “ mobilhomes “ maar misschien betekent datslechts dat ze hier water kunnen nemen. Ik sta hier geparkeerd naast een tsunamipaal. Ik lees dat wanneer het alarm afgaat je moet rennen. :) Ik zie wel. Morgen zal ik toch al vroeg wakker zijn en rij ik verder naar de Hot Water Beach. Op hoop van zegen zeggen ze bij ons…:) Slaapwel. x