Dag 12 12 sept. Salento

Dag 12 12 sept. Salento
Gisteren had ik een leuke avond. Ik kocht wat chips en ging naar het hotel van de twee Spaanse meisjes. Ik was de eerste. Ze konden geen sangria maken daar ze geen citroenen of zo hadden. Ze hadden twee flessen Chileense rode wijn gekocht. Dat was te weinig voor 11 mensen en Matt en ik kochten nog een extra fles aan 22.000 Cop = 11 €. De meisjes en de eigenaar Louis van het hotel hadden stukjes stokbrood getoast met daarop fijngesneden tomaatjes en veel look. Typisch Spaans. De anderen kwamen ook toe en we aten aan een grote tafel in de patio van het hotel. Ook een leuk hotel maar ik heb die van mij veel liever. De meisjes hadden serranoham , chorizo en nog een andere soort hesp mee vanuit Spanje. Ze hadden ook foie gras mee! Niet te geloven! Mmmm, wat smaakte mij dat. Lekkere tapas. Eens iets anders dan dat Colombiaans eten. We zaten met verschillende nationaliteiten aan tafel. Twee belgen, ik en Dies 23 jaar uit Antwerpen, Simon uit Nederland, een Indisch meisje uit Zwitserland, twee Zweden, een Hollands koppel uit Amsterdam, Matt uit Australië en Anna en Amaya uit Spanje. We deelden onze ervaringen met mekaar. Ik toonde wat foto's van mijn reis en facebookadressen werden uitgewisseld. Mijn groep had de tocht naar de vallei overleefd. Ze deden er 4,5 uur over en waren kapot. Sommigen hadden ook hoofdpijn gehad. Mijn pijn was over. We hadden een rustige gezellige avond. Rond 23 uur bedankte ik de meisjes en liep naar mijn hotel. Enkel een paar mensen liepen nog op het plein. Het was rustig. Ik passeerde een jong meisje die luid aan het huilen was. Ik vroeg haar: “ Todo bien?” en ze knikte. Dus het zal niet zo ernstig geweest zijn. Misschien net af met haar vriendje of zo. Na wat proberen kreeg ik uiteindelijk de voordeur van mijn hotel open. Rond middernacht viel ik in slaap. Om drie uur deze nacht werd ik eventjes wakker en plots viel het licht in gans Salento uit. Ik ging naar mijn terras en zag dat het pikdonker was. Honden begonnen plots allen paniekerig te blaffen. Zouden ze dat ondervinden dat er geen licht meer was? Ik zag nu goed vele sterren. Na tien minuutjes gingen de lichten weer aan. Zelfs mijn nachtlampje ging van zelf aan! :-) Ook raar! Rond 9u30 werd ik wakker. Werkmannen waren reeds bezig een golfplaat te vervangen en maakten veel lawaai. Ik maakte me klaar en ging ontbijten in “Brunch.” Een Amerikaan die toast met eieren gaf. Op andere plaatsen krijg je enkel gefrituurde dingen wat ik van 's morgens vroeg niet binnen krijg. Ik bestelde ook een thee die naar javel smaakte. Ik zei het aan de jongen en hij zei dat de thee inderdaad stonk. Ik kreeg een koffie in de plaats. Het is hier de plaats waar ze de beste koffiebonen hebben. Ik ben geen koffiedrinker dus ik ken het verschil niet tussen goede en slechte koffie. Ik liep naar hotel “ Plantationhouse “ waar ik een toer kon doen naar de” Finca del cafe.” Dit kost 15.000 Cop. Je moet slechts 10 minuutjes lopen en ter plaatse krijg je een rondleiding van twee uur in het Spaans. De Engelse rondleiding is echter enkel om 9u30 's morgens. Ik vroeg daar de prijs voor een privékamer = 45.000 Cop. Amaai, ik heb echt geluk met mijn hotel waar ik maar 25.000 Cop betaal voor een mooie kamer met een prachtig uitzicht op de bergen en aan het plein gelegen. In “Plantation House” moet je telkens 15 minuten stappen naar het centrum. Maar morgen vertrek ik opnieuw naar andere oorden dus ik kan de Engelse toer niet doen. Ik zie nog wat ik ga doen deze namiddag. Ik ben wat lui. Misschien dat hoogteverschil. Naar het schijnt duurt dat enkele dagen vooraleer je daar aan gewoon wordt. Ik ging op zoek naar postkaartjes. Ik had reeds de zegels, 25 € voor 8 postzegels. Echt heel duur maar ik wil de traditie voortzetten. Ik vergat wel van kaartjes te versturen vanuit Panama en Nicaragua en dat vind ik heel spijtig maar ja, er is niets meer aan te doen. Onderweg kwam ik de eigenaars tegen van mijn vorig hotel in Medellin. Die vrijwilligers die me zo getroost hebben toen ik net hoorde dat Picasso weggelopen was. Ze verblijven in een tent. 8 € per persoon. We spraken deze avond af om 20 uur. De jongen gaat dan vuurzwaaien op het plein. Dat wil ik wel zien. Ik deed alle winkels van het dorp om een koffielepeltje in zilver te vinden maar tevergeefs. Na 10 winkels vond ik uiteindelijk 8 postkaarten voor 12.000 Cop = 6 €. Er is hier geen postkantoor maar ik mag de kaartjes afgeven in een drogisterij. Ik hoop dat ze toekomen. Ik ging naar mijn hotel waar ik opnieuw internet probeerde. Ik heb 10 seconden connectie en dan weer niks. Ik zal straks dan maar opnieuw naar het internetcafé gaan. Het is bewolkt maar je kan rondlopen in een T-shirt, een aangename temperatuur maar voor mij mag het wel veel warmer zijn. Ik passeerde aan een bankcontact en raar maar waar, nu werkte mijn Visakaart wel. Ik heb mijn moed maar bijeen geraapt en stapte naar hotel “Plantation House” waar ik een toer kon doen aan 15.000 Cop naar een Finca de Cafe: Don Eduardo . Er was ook nog een Chileens koppel aanwezig. Met ons drietjes stapten we naar de boerderij. Daar kregen we een Spaanse gids die ons rondleidde. Een gebied van 14 hectare. Het was berg op, berg af en alle drie puften we. Is dat nu die hoogte maar van het minste stappen zijn we doodop!? We zagen verschillende soorten koffieplanten. We proefden de rode koffievrucht die heel zoet smaakte. Cafe Avabigo, Tipica, Borbon, Speie va Colombia, Guineo, Caturro. We zagen vele fruitbomen zoals bananen, Guineo, platano, naranja, Lima, Aguacate, Yuca, Pina, Cana, Ginger... Joost mag weten wat dit allemaal is. De gids schreef dit voor me op.:-) Verschillende soorten vruchten kende ik niet. Ook vele mooie bloemen. We hadden een mooi uitzicht op de bergen. Maar waar je ook kijkt hier in Salento, het is overal prachtig! De gids toonde ons hoe de koffie gescheiden wordt van de pel, daarna in water geweekt wordt, gedroogd wordt, nog eens gescheiden wordt via een molentje dat ze met de hand draaiden. Daarna wordt de koffieboon dertig minuten op het vuur gebakken. Daarna maalde de gids de koffie door een molentje, goot dat in een zift en goot er kokend water op. Voor mij smaakte de koffie bitter alhoewel dit soort koffie de “ Zachte” koffie genoemd werd. Maar ik ben nu eenmaal geen koffiedrinker. Ik vond dit wel een kleinschalige boerderij. Naar het schijnt zijn er twee andere finca's die veel groter zijn en waar de koffie ook machinaal gemaakt wordt. Deze was wel volledig organisch en de groteren zijn chemisch. In het Spaans vertelden ze de geschiedenis maar door hun Colombiaanse Spaans verstond ik niet alles. De gids vertelde ook dat enkel de “goede” koffie geëxporteerd wordt en de overschot gebruikt wordt in Colombia zelf. Dus de Colombiaans koffie die wij drinken in België is de beste. Hetzelfde met het fruit. De overschot, wat niet aan het buitenland kan verkocht worden, wordt hier verkocht. Het is daarmee dat ik bvb de aardbeien niet lekker vindt. Ze zijn veel beter bij ons alsook de braambessen en andere soorten vruchten. Ik vraag me af of dit ook in andere landen zo gebeurd? Ik zag hoge bamboes die geëxporteerd worden naar China. Een bamboe groeit 1 cm per uur! In het begin van hun groei is het niets anders dan een stekelige boom waar je liever niet aankomt. Ik herinner mij in Madagaskar dat een gids me vertelde dat, vroeger, dieven gemarteld en gedood werden door een bamboe in hun achterwerk te steken. Zo stierven ze na een paar dagen een verschrikkelijke dood! :-) De gids op de finca vertelde ook dat het vlees van een koe het beste smaakt wanneer ze de koe op een langzame manier laten sterven! :-( Amaai! Na een paar uur deden we de klim terug naar ons hotel. Ik nodigde de Chilenen uit om deze avond ook te komen zien naar mijn Spaanse vriend die met vuur gaat zwaaien. Ik ben hier net aan het denken dat ik van deze morgen niet meer gegeten heb. Misschien dat ik daardoor zo moe ben. Ik ga dus maar naar de plaza en bestel me een forel. Daarna post ik de postkaartjes en ga op internet. Het is 18u15. Het schemert reeds. In de verte hoor ik blokfluit. Een koe loeit. Honden blaffen. Kinderen spelen. Ik zie niemand in mijn hotel. Zelfs de eigenaars niet. Het is hier rustig. Morgen neem ik vroeg de bus naar Cali. Daar zou het opnieuw 40 graden zijn. Joepie! :-) Hasta manana. Xxx
Ah ik heb net geburen bijgekregen!