Dag 1 3 dec. San Pedro - Pulcamarca
Blijf op de hoogte en volg Kristin
05 December 2012 | Argentinië, Tilcara
Dag 1 3 dec. San Pedro – Pulcamarca in Argentinië
Anje werd gelukkigerwijs wakker om 7u30. Mijn gsm stond nog op Boliviaans uur, 1 uur achter. Ik zou mijn wekker te laat gehoord hebben en we moesten de bus nemen naar Argentinië. Om 9u15 trok ik mijn valies door het zand en het grint tot aan de bushalte. Een halte was er niet maar daar we reeds een koppel zagen zitten met een rugzak dachten we wel dat het daar zou zijn. Na een tijdje zat het daar vol met toeristen. Velen van Frankrijk alsook een grote groep uit Israël. De bus was 45 minuten te laat. Iedereen reisde naar Salta. Wij zouden echter een paar dorpen ervoor afstappen daar het daar mooi zou zijn. We gaan dan met meerder bussen in verschillende dagen richting Salta. De rit zal 6,5 uur duren. Aan de Salida van Chili kregen we een stempel “ uit”. De jonge douanier zei, toen hij wat plaats zocht in mijn paspoort, “ Muchos viajos”. Ja, ik denk dat ik zo'n 20 landen bezocht heb. Ik weet het niet juist. Ik zou ze eens allen moeten tellen. Eventjes dacht ik dat mijn geldbeugel gestolen was maar toen ik aan de chauffeur vroeg om mijn valies eruit te halen en ik daar in keek, zat mijn geldbeugel in een zijvak. Raar, ik steek steeds mijn paspoort en Visakaarten op dezelfde plaats en met een slotje. Nu was dat niet zo wat me verbaasde. Maar het is inderdaad zo dat wanneer je op je eigen bent je veel meer oplet dan dat je met twee bent. Terwijl ik hier aan het schrijven ben in een schokkende avondbus merk ik op dat ik niet meer goed kan kijken door mijn leesbril. De glazen zijn zodanig gekrast. Het wordt tijd dat ik naar huis ga, want alles gaat stuk of is versleten. Nee, nee mama ik blijf nog een beetje hoor! :-) Om 11 uur reden we uiteindelijk door naar de grens in Argentinië. Anje installeerde zich aan het venstertje maar vroeg me of ik daar wilde zitten. Ik liet haar daar maar zitten. Spiderman op het kleine tv scherm. We zaten vooraan en hadden dus veel beenruimte. We konden onze benen strekken tegen de ruit. Deze plaats is de beste van gans de bus. En dan nog bovenaan. Ik viel in slaap maar schoot telkens wakker daar ik bijna niet kon ademen van te weinig lucht en de bus die veel te warm was. Ik was tevreden dat ik aan de grens van Argentinië frisse lucht kon nemen. Alle bagage werd opnieuw uit de bus gesleurd. De chauffeur klaagde dat mijn valies loodzwaar was. Ja, wat wil je , al die koffielepeltjes, overschot van muntstukken, wollen dikke pulls enz. Dat begint door te wegen. Anje had opnieuw geen geluk en ze moest haar banaan en appel achter laten. Ze at vlug de banaan op vôôr de douaniers. Ik liet mijn “eetzak” achter in de bus en sleurde niet met dit alles voorbij de douane. Er was toch geen controle op de bus. Ze had dit beter ook gedaan. Ik heb nochtans kruiden in mijn valies zitten en daar zeggen ze niets op. Raar. Een tweede “stomme” film volgde, één van vampiers. Opnieuw viel ik in een onrustige slaap. Als ontbijt kregen we een nietig doosje met een vruchtensapje en een pakje centwafeltjes. Ik heb al veel beter gegeten op bussen. Amaai en dat voor de bekende busmaatschappij Pullman. 30.000 P = 60 $. Je ziet het is niet omdat het duurder is dat het beter is. Er was ook de maatschappij Geminis waar het ticket 28.000 P kost maar de dagen pasten ons niet. Na het prachtige landschap ( voor zover ik niet sliep ) van zoutvlakten, lama's en gekleurde bergen kwamen we rond 17u30 aan en stapten als enigen uit in Pulmamarca. We namen afscheid van de anderen die naar Salta doorreisden. Een klein gezellig dorpje met een pleintje met vele marktkramers, een kerkje en vele hostals. Ik zweette en trok mijn valies door het zand. Ik hoop dat de wieltjes stand houden. Al vlug vonden we een hostal Adriana aan 120 Argentijnse peso, delen door 5 =dollars = 24 $ = ong. 20€. Een simpele kamer met één groot bed en een eenpersoonsbed. Ik liet het grote bed aan Anje. Een badkamer op de gang waar de douche boven het toilet staat. Alles wordt nat. Eerst moest je verschillende knoppen aanzetten, 15 munten wachten, knoppen weer afzetten en dan kon je douchen. Wat een werk! Niet te geloven dat wij thuis de douche opendraaien en alles werkt. Tegen de avond slenterden we op het marktje met mooie spulletjes, tafeltapijten, handtassen, handcraftjuwelen enz. Ik zou er alles gekocht hebben. Zo een leuke dingen. Maar alles dubbele prijs dan in Bolivia. We zochten een restaurantje waar we een menu namen aan 35 P = 5,5€ van een empanada, een soort spaghetti en een postre van drie sneetjes kaas met wat honing en noten. De kaas smaakt hier wel niet zo lekker dan bij ons. Hij is ook veel flauwer. Een lifebandje animeerde ons. We namen nog eens een ¾ karaf rode wijn uit Salta. Rond 22 uur gingen we naar ons hotel. We hadden geen zin meer om onze douche in gang te zetten en gingen “ vuil” slapen. x
Anje werd gelukkigerwijs wakker om 7u30. Mijn gsm stond nog op Boliviaans uur, 1 uur achter. Ik zou mijn wekker te laat gehoord hebben en we moesten de bus nemen naar Argentinië. Om 9u15 trok ik mijn valies door het zand en het grint tot aan de bushalte. Een halte was er niet maar daar we reeds een koppel zagen zitten met een rugzak dachten we wel dat het daar zou zijn. Na een tijdje zat het daar vol met toeristen. Velen van Frankrijk alsook een grote groep uit Israël. De bus was 45 minuten te laat. Iedereen reisde naar Salta. Wij zouden echter een paar dorpen ervoor afstappen daar het daar mooi zou zijn. We gaan dan met meerder bussen in verschillende dagen richting Salta. De rit zal 6,5 uur duren. Aan de Salida van Chili kregen we een stempel “ uit”. De jonge douanier zei, toen hij wat plaats zocht in mijn paspoort, “ Muchos viajos”. Ja, ik denk dat ik zo'n 20 landen bezocht heb. Ik weet het niet juist. Ik zou ze eens allen moeten tellen. Eventjes dacht ik dat mijn geldbeugel gestolen was maar toen ik aan de chauffeur vroeg om mijn valies eruit te halen en ik daar in keek, zat mijn geldbeugel in een zijvak. Raar, ik steek steeds mijn paspoort en Visakaarten op dezelfde plaats en met een slotje. Nu was dat niet zo wat me verbaasde. Maar het is inderdaad zo dat wanneer je op je eigen bent je veel meer oplet dan dat je met twee bent. Terwijl ik hier aan het schrijven ben in een schokkende avondbus merk ik op dat ik niet meer goed kan kijken door mijn leesbril. De glazen zijn zodanig gekrast. Het wordt tijd dat ik naar huis ga, want alles gaat stuk of is versleten. Nee, nee mama ik blijf nog een beetje hoor! :-) Om 11 uur reden we uiteindelijk door naar de grens in Argentinië. Anje installeerde zich aan het venstertje maar vroeg me of ik daar wilde zitten. Ik liet haar daar maar zitten. Spiderman op het kleine tv scherm. We zaten vooraan en hadden dus veel beenruimte. We konden onze benen strekken tegen de ruit. Deze plaats is de beste van gans de bus. En dan nog bovenaan. Ik viel in slaap maar schoot telkens wakker daar ik bijna niet kon ademen van te weinig lucht en de bus die veel te warm was. Ik was tevreden dat ik aan de grens van Argentinië frisse lucht kon nemen. Alle bagage werd opnieuw uit de bus gesleurd. De chauffeur klaagde dat mijn valies loodzwaar was. Ja, wat wil je , al die koffielepeltjes, overschot van muntstukken, wollen dikke pulls enz. Dat begint door te wegen. Anje had opnieuw geen geluk en ze moest haar banaan en appel achter laten. Ze at vlug de banaan op vôôr de douaniers. Ik liet mijn “eetzak” achter in de bus en sleurde niet met dit alles voorbij de douane. Er was toch geen controle op de bus. Ze had dit beter ook gedaan. Ik heb nochtans kruiden in mijn valies zitten en daar zeggen ze niets op. Raar. Een tweede “stomme” film volgde, één van vampiers. Opnieuw viel ik in een onrustige slaap. Als ontbijt kregen we een nietig doosje met een vruchtensapje en een pakje centwafeltjes. Ik heb al veel beter gegeten op bussen. Amaai en dat voor de bekende busmaatschappij Pullman. 30.000 P = 60 $. Je ziet het is niet omdat het duurder is dat het beter is. Er was ook de maatschappij Geminis waar het ticket 28.000 P kost maar de dagen pasten ons niet. Na het prachtige landschap ( voor zover ik niet sliep ) van zoutvlakten, lama's en gekleurde bergen kwamen we rond 17u30 aan en stapten als enigen uit in Pulmamarca. We namen afscheid van de anderen die naar Salta doorreisden. Een klein gezellig dorpje met een pleintje met vele marktkramers, een kerkje en vele hostals. Ik zweette en trok mijn valies door het zand. Ik hoop dat de wieltjes stand houden. Al vlug vonden we een hostal Adriana aan 120 Argentijnse peso, delen door 5 =dollars = 24 $ = ong. 20€. Een simpele kamer met één groot bed en een eenpersoonsbed. Ik liet het grote bed aan Anje. Een badkamer op de gang waar de douche boven het toilet staat. Alles wordt nat. Eerst moest je verschillende knoppen aanzetten, 15 munten wachten, knoppen weer afzetten en dan kon je douchen. Wat een werk! Niet te geloven dat wij thuis de douche opendraaien en alles werkt. Tegen de avond slenterden we op het marktje met mooie spulletjes, tafeltapijten, handtassen, handcraftjuwelen enz. Ik zou er alles gekocht hebben. Zo een leuke dingen. Maar alles dubbele prijs dan in Bolivia. We zochten een restaurantje waar we een menu namen aan 35 P = 5,5€ van een empanada, een soort spaghetti en een postre van drie sneetjes kaas met wat honing en noten. De kaas smaakt hier wel niet zo lekker dan bij ons. Hij is ook veel flauwer. Een lifebandje animeerde ons. We namen nog eens een ¾ karaf rode wijn uit Salta. Rond 22 uur gingen we naar ons hotel. We hadden geen zin meer om onze douche in gang te zetten en gingen “ vuil” slapen. x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
