Dag 7 20 nov.San Telmo - La Boca - Recoleta

Dag 7 20 nov. , San Telmo, La Boca, Recoleta
Anje was als eerste wakker rond 8u30. Ze had goed geslapen. Ik had opnieuw een paar muggenbeten bij. Anje is ook overgevoelig aan muggenbeten en normaal zijn alle muggen voor haar maar deze nacht bleek dat de muggen toch liever mijn geur hadden. :-) We namen een ontbijt in het hotel van opnieuw croissantjes met “ goei “ boter, confituur en thee. Voor de eerste keer was er nu ook fruitsap. We bespraken tot de middag waar we naar toe zouden trekken en wat we allemaal zouden bezichtigen . We stapten door het microcenter van Buenos Aires. Er reden bijn a geen auto's en er was weinig volk in de straten. Wat gebeurde er? En dit in een gewone weekdag! Al vlug ontdekten we dat er een grote algemene staking was. Vele politieagenten op wacht. Grote optochten met schreeuwende mensen. Blijkbaar zijn ze tegen de regering, zoals in elk land. Al elke dag zag ik hier betogingen. In elk land dat ik bezocht valt het me op dat iedereen ontevreden is. Dus je zie het is niet altijd beter van te vluchten naar een ander land want ook daar scheelt er iets aan. Het is moeilijk van voor iedereen goed te doen. Ik lees alle commentaren op FB tegen Belgie, hun ongenoegen, hun ontevredenheid maar eigenlijk hebben wij het heel goed hoor als ik dat vergelijk met andere landen. De enige ramp in Belgie is spijtig genoeg het weer. Had dat goed geweest, Belgie zou perfect geweest zijn. De stad lag er maar dood en verlaten uit. Vele winkels gesloten. Niet leuk, en net nu Anje aangekomen is. We namen metro en bus naar dezelfde plaatsen die ik twee dagen voorheen bezocht. Eerst naar San Telmo waar ook daar de sfeer er niet was zoals zondag. Zondag had ik wel net gelukdat er een markt was. Vele antiekkraampjeskraampjes gesloten, geen venters of artiesten, enkel één tangokoppeltje, weinig restaurants open. Ik was teleurgsteld met de verlaten sfeer. We reisden door naar recoleta waar we op een terras een drankje namen. Ik nam e een liquado Banana, een soort milkshake avan melk en banaan. De obubomen hadden we gezien. We praatten heel lang. Toen we om 17U30 naar het befaamden kerkhof liepen sloot dit net. Wat een pech! We zouden da dag nadien wel terugkomen om vooral het graf van Eva Peron te zien. Anje had dit nog niet gezien. Vele mannen met tientallen honden aan de lijn. Een grope kleine hondjes, een groep grote honden. Sommige honden hingen aan een lantaarnpaal vast terwijl de persoon eennijsje gaan kopen was. Ja, dat is niet de honden uitlaten he! In la Boca stapte ik vliug door aan het restaurant waar ikweggelopen was. Stel je voor dat die man mij herkende! :-) Het was ook daar belange niet zo gezellig dan toen ik er was. Voor het museum had Anje geen zin en rond 19 uur waren we thuis. Tot 21u30 zochten we naar vluchten naar Salta. We vonden een interessante vlucht. Toen we uiteindelijk wilden boeken was de datum van 21 november reeds ingenomen. :-( We namen dan maar de dag nadien om 6 uur s morgens. We stapten rechtover het hotel in een barakje binnen waar ik me twee lekkere kichen bestelde en Anje een empanada van pollo met queso en een slaatje. Anje is meer een slaatjesmadame wat gezonder is. :-) Ik nam notities om later mijn blog te kunnen schrijven. Indien ik dit niet doe, herinner ik me weinig in detail. Zodra Anje me eens alleen laat zal ik aan mijn blog kunnen beginnen. :-) Ik zal aatsleden dat mijn blog 72.194 bekeken geweest is. Wat me ook opvalt i dat er nu meermensen mijn blog lezen dan in het begin van mijn reis. Toen was dat ongeveer 10 personen per blog en nu is dit soms 72 maal per blog. Leuk om dat te zien. Wat me opvalt is dat in Chile en in Argetinie het het eerste land is waar de auto's de voetgangers laten oversteken op de zebrapaden. In andere landen overrijden ze je bijna. We zochten verder op mijn pc naar hotels in Salta en ook voor mij naar een vlucht om vanuit Iguazu verder te vliegen naar Paraguay wanneer Anje vandaar naar Buenos Aires vliegt om door te reizen naar Belige. Mama smeekte aan Anje dat ze me zou kunnen overtuigen om met haar mee terug te gaan naar Belgie. Maar sorry mama, dat zal niet het geval zijn. Ik wil nog wat doorgaan. Nu zal het zolang niet meer zijn. Ik nam nog en stukje gewijd brood, rook nog eens aan het geparfumeerde zakdoekje en veel doodmoe in slaap. Ik zag dat mijn blog 72194 bekeken is. Leuk...