Dag 4 24 okt. Ana Kai Tangata Cave - Mueso
Blijf op de hoogte en volg Kristin
30 Oktober 2012 | Chili, Hanga Roa
Dag 4 24 okt. Paaseilanden Ana Kai Tangata Cave – Museo
Om 9 uur ontwaakte ik. Deze nacht werd ik een paar keer wakker door verschrikkelijke jeuk aan mijn teentjes. Ik geraak die muggen maar niet gewoon! Of liever, zij blijven mijn geur heerlijk vinden. Mity kwam bij me langs om te zeggen dat er in de namiddag geen paardentoers zijn. Enkel in de voormiddag, door te weinig toeristen. Wat kon ik vandaag dan doen? Op aanraden van Mity stapte ik een huis binnen naast mijn hotel. Daar zouden er toers zijn voor een halve dag. De prijs is echter bijna zo duur dan een ganse dag. Ik boekte dan maar voor morgen twee halve dagen en de dag erop een ganse dag. Zo zou ik het ganse eiland gezien hebben. Want op de Paaseilanden zitten en niets zien, zou ook erg zijn. Opnieuw 30.000 Chileense peso. Het is of alles hier 30.000 kost en ze geen ander bedrag kennen. Een toer 30.000, een show 30.000, een autohuur 30.000, een hotel 30.000... Ik wilde vandaag toch iets ondernemen en nam een taxi aan 2000 peso naar de grot Ana Kai Tangata, de grot van de birdman. Op het eiland zijn talloze lava-tunnels (ana's genoemd) te vinden. Meestal zijn deze grotten aan de kust te vinden. Sommigen zijn boven het water, anderen onderwater. De bewoners gebruikten de grotten voor talloze doeleinden. Zoals voor rituelen, of om bijvoorbeeld eten in op te slaan, terwijl er ook een aantal werden gebruikt als schuilkelders of zelfs mogelijk voor kannibalistische rituelen. Tot slot zijn er diverse grotten met rotstekeningen gevonden. Zoals Ana Kai Tangata in het zuidwesten. Hier waren gestileerde plafondschilderingen van opvliegende bonte sterns te zien. Ik daalde af en was er gans alleen. Vanuit de grote grot keek ik uit over de Pacifische Oceaan en stelde me voor dat ze hier mensen opaten. Dat moet toch ook een wrede periode geweest zijn! Ik zag een paar vervagen muurschilderingen. Had ik vooraf niet geweten dat het muurschilderingen waren, zou ik gedacht hebben dat het wat kleurschakeringen waren van diverse mineralen die zich op de rotsen afzetten. Ik zag dezelfde vrouwelijke taxichauffeur die me afzette aan het Antropologisch museum, van Pater Sebastian Englert. Deze missionaris leefde 30 jaar op het eiland en na zijn dood is zijn collectie naar het museum overgebracht. Ingang 1000 peso. Het was een klein museum met een paar panelen en een paar beelden. Ik kreeg een Engelse vertaling mee maar verstond de Spaanse uitleg op de panelen ook. Ik was vlug rond.
Geschiedenis:
Paaseiland behoort tot een speciale ecoregio waarvan de biodiversiteit een heel eigen karakter heeft. Uit palynologisch onderzoek bleek dat het eiland voor de komst van de Polynesische immigranten bedekt was met bossen, struikgewas, varens en grassen. Zo groeide er een mimosa-achtige boompje, de toromiro (Sophora toromiro). De laatste overlevende plant werd in 1917 door Carl Skottsberg waargenomen in de krater van de vulkaan Rano Kau. Dit exemplaar overleefde tot 1960. Zaden van deze plant werden in 1956 door Thor Heyerdahl verzameld, kwamen terecht bij Göteborgs botaniska trädgård en Kew Gardens. Deze botanische tuinen hebben gezamenlijk een wetenschappelijk programma opgezet voor de herintroductie van de toromiro op Paaseiland. Verder groeide er een grote, nu uitgestorven soort palmboom, Paschalococos disperta. Deze behoorde tot de meest voorkomende soorten bomen. Deze palmboom is verwant aan de Chileense cocospalm (Jubaea chilensis). Deze bomen bereikten na ongeveer honderd jaar hun grootste hoogte. Waarschijnlijk speelde de Polynesische rat (Rattus exulans) een belangrijke rol bij het verdwijnen van deze paaseilandpalm. Het bleek dat 99% van de gevonden, gefossiliseerde palmzaden was aangeknaagd. Daardoor kon het bos zich niet verjongen. Mede door houtkap, om de beelden te verplaatsen, leidde dit ertoe dat rond 1650 het bos volledig was verdwenen. Dit was voor de eerste Europeanen het eiland bezochten. Omdat het bos met bomen zoals de paaseilandpalm en de toromira verdween, kwam er minder regenval. In 1868 werd een begin gemaakt met de teelt van schapen en dit leidde ertoe dat het eiland rond 1950 grotendeels bedekt was met grassen en zeggen en russen. Verder blijkt uit onderzoek dat het eiland een zeer rijke zeevogelbevolking had in prehistorische tijden. Er waren ook landvogels, twee soorten rallen, twee soorten papegaaien en een soort reiger die nu zijn uitgestorven. Op het hoofdeiland zijn nu geen zeevogelkolonies meer, wel op het kleine rotseiland Motu Nui en de omringende rotseilandjes.
Diverse auteurs, waaronder de Britse historicus Clive Ponting en de Amerikaanse bioloog Jared Diamond gebruikten de (ecologische) geschiedenis van Paaseiland als afschrikwekkend voorbeeld voor de hele bevolking van de planeet aarde. Door uitputting van de hulpbronnen (bossen en vogelkolonies) ging een hoog ontwikkelde en complexe cultuur ten onder. Tussen de bloeiperiode van de beeldencultuur (1250 tot 1550) en de aankomst van de eerste Europeanen in de 18de eeuw, zou de bevolking enorm in aantal zijn teruggegaan door onderlinge stammenstrijd. Verder waren er waarschijnlijk hongersnoden en zou kannibalisme op grote schaal hebben plaatsgevonden.
De Nederlandse milieubioloog Jan J. Boersema (en diverse andere auteurs voor en met hem) heeft dit beeld sterk genuanceerd. In zijn boek noemt hij de ontbossing en de teloorgang van de beeldencultuur een verschralingsproces dat vooral werd veroorzaakt door ecologische factoren (de ratten). Verder blijkt nergens uit de beschrijvingen van de zeevaarders uit de 18de en vroege 19de eeuw dat er honger heerste. De bewoners van Paaseiland waren ervaren tuinbouwers die genoeg voedsel konden verbouwen op het ontboste eiland. Ook uit onderzoek naar menselijke botten uit die periode blijkt geen abnormale gezondheid of opvallend veel onderling geweld. Aanwijzingen voor een dramatische achteruitgang in bevolkingsaantal tussen ca. 1250 en de 18de eeuw acht hij op grond van berekeningen evenmin waarschijnlijk. De decimering van de bevolking door honger en ziekten werd vooral veroorzaakt door Peruaanse mensenhandelaars en nieuw geïntroduceerde ziekten in de periode 1862-1877.
Ik liet dezelfde taxi, Marcella, bellen die me naar mijn hotel bracht. In het winkeltje aan mijn hotel kocht ik me een warme empanada aan 1700 peso. Zo heb ik eens iets anders gegeten dan telkens spek met eieren. Ik kocht me ook een pot Nutella ( 3500 peso! ) en een zakje aardbeienconfituur. Je vindt hier geen bokalen, enkel plastic zakjes. :-) Ik was opnieuw doodmoe. Twee uur heb ik geslapen. Ik blijf hier maar slapen. Kan een mens nu zo lang moe blijven? Maar het doet me in ieder geval telkens goed. Ik wilde op internet gaan maar nu was er geen elektriciteit, dus ook geen internet. Deze morgen lag internet een paar uur plat en nu geen elektriciteit. Ik zou hier niet kunnen wonen hoor! Ik kan ook mijn blog niet publiceren daar het internetsignaal niet sterk genoeg is. Ik probeer volgende week in Chili. Ik at mijn stukje Frans brood met de choco. Wat smaakte dit nog eens na maanden geen Nutella meer te zien. Het is nu 19 uur. Ik ga me douchen en kruip opnieuw in bed met een goeie film op mijn pc. Morgen moet ik om 8u40 aan het reisagentschap staan. Ik hoop dat ik toffe dingen zie. Tot morgen...
Om 9 uur ontwaakte ik. Deze nacht werd ik een paar keer wakker door verschrikkelijke jeuk aan mijn teentjes. Ik geraak die muggen maar niet gewoon! Of liever, zij blijven mijn geur heerlijk vinden. Mity kwam bij me langs om te zeggen dat er in de namiddag geen paardentoers zijn. Enkel in de voormiddag, door te weinig toeristen. Wat kon ik vandaag dan doen? Op aanraden van Mity stapte ik een huis binnen naast mijn hotel. Daar zouden er toers zijn voor een halve dag. De prijs is echter bijna zo duur dan een ganse dag. Ik boekte dan maar voor morgen twee halve dagen en de dag erop een ganse dag. Zo zou ik het ganse eiland gezien hebben. Want op de Paaseilanden zitten en niets zien, zou ook erg zijn. Opnieuw 30.000 Chileense peso. Het is of alles hier 30.000 kost en ze geen ander bedrag kennen. Een toer 30.000, een show 30.000, een autohuur 30.000, een hotel 30.000... Ik wilde vandaag toch iets ondernemen en nam een taxi aan 2000 peso naar de grot Ana Kai Tangata, de grot van de birdman. Op het eiland zijn talloze lava-tunnels (ana's genoemd) te vinden. Meestal zijn deze grotten aan de kust te vinden. Sommigen zijn boven het water, anderen onderwater. De bewoners gebruikten de grotten voor talloze doeleinden. Zoals voor rituelen, of om bijvoorbeeld eten in op te slaan, terwijl er ook een aantal werden gebruikt als schuilkelders of zelfs mogelijk voor kannibalistische rituelen. Tot slot zijn er diverse grotten met rotstekeningen gevonden. Zoals Ana Kai Tangata in het zuidwesten. Hier waren gestileerde plafondschilderingen van opvliegende bonte sterns te zien. Ik daalde af en was er gans alleen. Vanuit de grote grot keek ik uit over de Pacifische Oceaan en stelde me voor dat ze hier mensen opaten. Dat moet toch ook een wrede periode geweest zijn! Ik zag een paar vervagen muurschilderingen. Had ik vooraf niet geweten dat het muurschilderingen waren, zou ik gedacht hebben dat het wat kleurschakeringen waren van diverse mineralen die zich op de rotsen afzetten. Ik zag dezelfde vrouwelijke taxichauffeur die me afzette aan het Antropologisch museum, van Pater Sebastian Englert. Deze missionaris leefde 30 jaar op het eiland en na zijn dood is zijn collectie naar het museum overgebracht. Ingang 1000 peso. Het was een klein museum met een paar panelen en een paar beelden. Ik kreeg een Engelse vertaling mee maar verstond de Spaanse uitleg op de panelen ook. Ik was vlug rond.
Geschiedenis:
Paaseiland behoort tot een speciale ecoregio waarvan de biodiversiteit een heel eigen karakter heeft. Uit palynologisch onderzoek bleek dat het eiland voor de komst van de Polynesische immigranten bedekt was met bossen, struikgewas, varens en grassen. Zo groeide er een mimosa-achtige boompje, de toromiro (Sophora toromiro). De laatste overlevende plant werd in 1917 door Carl Skottsberg waargenomen in de krater van de vulkaan Rano Kau. Dit exemplaar overleefde tot 1960. Zaden van deze plant werden in 1956 door Thor Heyerdahl verzameld, kwamen terecht bij Göteborgs botaniska trädgård en Kew Gardens. Deze botanische tuinen hebben gezamenlijk een wetenschappelijk programma opgezet voor de herintroductie van de toromiro op Paaseiland. Verder groeide er een grote, nu uitgestorven soort palmboom, Paschalococos disperta. Deze behoorde tot de meest voorkomende soorten bomen. Deze palmboom is verwant aan de Chileense cocospalm (Jubaea chilensis). Deze bomen bereikten na ongeveer honderd jaar hun grootste hoogte. Waarschijnlijk speelde de Polynesische rat (Rattus exulans) een belangrijke rol bij het verdwijnen van deze paaseilandpalm. Het bleek dat 99% van de gevonden, gefossiliseerde palmzaden was aangeknaagd. Daardoor kon het bos zich niet verjongen. Mede door houtkap, om de beelden te verplaatsen, leidde dit ertoe dat rond 1650 het bos volledig was verdwenen. Dit was voor de eerste Europeanen het eiland bezochten. Omdat het bos met bomen zoals de paaseilandpalm en de toromira verdween, kwam er minder regenval. In 1868 werd een begin gemaakt met de teelt van schapen en dit leidde ertoe dat het eiland rond 1950 grotendeels bedekt was met grassen en zeggen en russen. Verder blijkt uit onderzoek dat het eiland een zeer rijke zeevogelbevolking had in prehistorische tijden. Er waren ook landvogels, twee soorten rallen, twee soorten papegaaien en een soort reiger die nu zijn uitgestorven. Op het hoofdeiland zijn nu geen zeevogelkolonies meer, wel op het kleine rotseiland Motu Nui en de omringende rotseilandjes.
Diverse auteurs, waaronder de Britse historicus Clive Ponting en de Amerikaanse bioloog Jared Diamond gebruikten de (ecologische) geschiedenis van Paaseiland als afschrikwekkend voorbeeld voor de hele bevolking van de planeet aarde. Door uitputting van de hulpbronnen (bossen en vogelkolonies) ging een hoog ontwikkelde en complexe cultuur ten onder. Tussen de bloeiperiode van de beeldencultuur (1250 tot 1550) en de aankomst van de eerste Europeanen in de 18de eeuw, zou de bevolking enorm in aantal zijn teruggegaan door onderlinge stammenstrijd. Verder waren er waarschijnlijk hongersnoden en zou kannibalisme op grote schaal hebben plaatsgevonden.
De Nederlandse milieubioloog Jan J. Boersema (en diverse andere auteurs voor en met hem) heeft dit beeld sterk genuanceerd. In zijn boek noemt hij de ontbossing en de teloorgang van de beeldencultuur een verschralingsproces dat vooral werd veroorzaakt door ecologische factoren (de ratten). Verder blijkt nergens uit de beschrijvingen van de zeevaarders uit de 18de en vroege 19de eeuw dat er honger heerste. De bewoners van Paaseiland waren ervaren tuinbouwers die genoeg voedsel konden verbouwen op het ontboste eiland. Ook uit onderzoek naar menselijke botten uit die periode blijkt geen abnormale gezondheid of opvallend veel onderling geweld. Aanwijzingen voor een dramatische achteruitgang in bevolkingsaantal tussen ca. 1250 en de 18de eeuw acht hij op grond van berekeningen evenmin waarschijnlijk. De decimering van de bevolking door honger en ziekten werd vooral veroorzaakt door Peruaanse mensenhandelaars en nieuw geïntroduceerde ziekten in de periode 1862-1877.
Ik liet dezelfde taxi, Marcella, bellen die me naar mijn hotel bracht. In het winkeltje aan mijn hotel kocht ik me een warme empanada aan 1700 peso. Zo heb ik eens iets anders gegeten dan telkens spek met eieren. Ik kocht me ook een pot Nutella ( 3500 peso! ) en een zakje aardbeienconfituur. Je vindt hier geen bokalen, enkel plastic zakjes. :-) Ik was opnieuw doodmoe. Twee uur heb ik geslapen. Ik blijf hier maar slapen. Kan een mens nu zo lang moe blijven? Maar het doet me in ieder geval telkens goed. Ik wilde op internet gaan maar nu was er geen elektriciteit, dus ook geen internet. Deze morgen lag internet een paar uur plat en nu geen elektriciteit. Ik zou hier niet kunnen wonen hoor! Ik kan ook mijn blog niet publiceren daar het internetsignaal niet sterk genoeg is. Ik probeer volgende week in Chili. Ik at mijn stukje Frans brood met de choco. Wat smaakte dit nog eens na maanden geen Nutella meer te zien. Het is nu 19 uur. Ik ga me douchen en kruip opnieuw in bed met een goeie film op mijn pc. Morgen moet ik om 8u40 aan het reisagentschap staan. Ik hoop dat ik toffe dingen zie. Tot morgen...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
