Dag 3 23 okt. Hanga Roa Duik

Dag 3 23 okt. Paaseilanden Hanga Roa Duik
Om 8u30 werd ik gewekt door de hanen. Ik had heerlijk geslapen in het zachte bed met de malse kussens. Ik maakte me een ontbijt van spek met eitjes, een stuk stokbrood dat ik over had van de dag voorheen en een lekkere kop thee. Het zonnetje scheen nog niet maar het was een aangename temperatuur om buiten te eten. Mijn geburen gingen paardrijden. Dat doe ik morgen. Om 10u30 wandelde ik naar de haven. Mity zei me dat het op 7 minuten loopafstand was maar daar was ze wat mis in. Goed doorgestapt bereikte ik de haven na 17 minuten! In de duikclub Mike Rapu was ik met één Amerikaans koppel. Na drie minuten varen ankerden we aan de boei en deden een rugrol in het water. Toen ik wilde ondergaan kon ik moeilijk ademen. Het was alsof de alternator me niet genoeg lucht gaf. Ook mijn wetsuit spande mijn hals af. Ik steeg weer op en ademde diep in en probeerde me te ontspannen. Wat was dat nu? Dit heb ik zelden voor gehad. Ik veranderde en ademde langs mijn octopus wat veel beter werkte. Samen met de duikinstructeur daalden we langzaam af. Hij gaf me zelfs een hand. Wel belachelijk als “rescue diver” maar soms valt dat eens voor he. Ik ben er niet beschaamd in. Ook de beste breister laat wel eens een steek vallen. En mijn broer Filip zei me altijd: “ Indien je je niet goed voelt bij een duik, stop je gewoon de duik””. Nooit risico's nemen. Alles was prima en ik voelde me opnieuw als een visje in het water. Het water was helder blauw. Het zicht was super. Wat een verschil met de Galapagoseilanden waar het zicht heel slecht was. We doken tot aan een Moai beeld die hier opzettelijk gelegd is voor de duikers. Ja, een gewoon beeld he. Geen geschiedenis en dat vind ik niets bijzonders. We zagen een paar vissen, ook grotere jacks en twee morenen. De rotsen in het water waren cirkelvormig en oogden mooi. Het was geen duik om opnieuw te doen daar je niet zoveel vissen ziet of mooie koralen. 30.000 peso = 60 $ voor één duik is ook duur om hier meerdere malen te duiken. Er zijn veel mooiere duikstekken dan deze. In de haven aan ons bootje zagen we een grote schildpad. Je ziet ze meer in de haven dan in de zee zelf. Ik moest wachten tot in de namiddag om de foto's op mijn USB- stick te zetten. 10.000 peso vragen ze daarvoor maar ja, ik wil een souvenir van de duik op de Galapagoseilanden. Het was de eerste maal dat ik zonder fototoestel dook en dat miste ik. Ik rilde van de kou. Ik kon mijn handen niet stil houden. Het water was maar 20 graden en dat is iets te koud voor mij. :-) Ik kocht me een warme choco om wat op te warmen. Een grote hond legde zijn hoofd om mijn schoot. Ik kon hem niets te eten geven maar het aaien vond hij ook prima. Hoe zielig om al die honden hier te zien ronddolen. In de andere duikclub zag ik de Chileense familie van mijn vorig hotel. De mama Julia kwam me onmiddellijk kussen. Ze zijn hier zo vriendelijk en dat doet plezier. In het zonnetje wandelde ik naar mijn hotel. Ik stapte langzaam want mijn voeten waren nog half bevroren. Ik raakte eindelijk opgewarmd door het wandelen. Zelfs met mijn pull was het nu te warm. Mijn buren waren reeds thuis en ze hadden een hele toffe wandeling gehad met het paard. Het was er prachtig zeiden ze. Ik was doodmoe. Ga ik nu altijd zo moe blijven? Maar ja, op de Paaseilanden was het de bedoeling om te rusten. En dat zou ik doen. Mijn tante Hilda had het ook reeds gezegd dat ik wat gas moest terugnemen. Inderdaad zijn het al 11 drukke maanden geweest. Je kunt het bijna geen vakantie meer noemen. Het is meer een studiereis. :-) Ik zou hier nochtans nog veel moeten bezichtigen. Er is zoveel moois te zien op het eiland. Maar ik heb 1 week dus dat komt wel goed. Ik besloot twee uurtjes te gaan rusten. Tenslotte werden het er vier! Het had me deugd gedaan. Ik maakte me een koffie met choco en begon aan mijn blog. Ik nam mijn gedroogde kleren eindelijk van het droogrek. Ik hoorde net dat Mity een Française is. Ik dacht dat ze van Chili was! Ze is een Franse lerares. Ik zag mijn geburen niet alsook de eigenaars niet. Ik wilde nochtans via Mity een tour boeken te paard. Ik hoop dat ze op tijd terug komt. Ik ben dus niet om mijn foto's geweest. Hopelijk raakt mijn USB stick niet zoek. Ik ga er morgen wel om. Straks ga ik me douchen, weer eitjes maken, een yoghurt eten, een film op pc bekijken en weer gaan slapen. Wat moet een mens meer hebben. Hier zal ik wel niet verdikken, denk ik, want veel eten doe ik niet. Mijn overtollige drie kilo's van mijn vorige bestemmingen mogen er toch af. :-) Het is 19 uur. De warme zon schijnt in mijn veranda. In de verte hoor ik een optocht door de straten. Het is een zalig weertje. Ik schreef postkaartjes. Ik deed wat naaiwerk zoals gaten stoppen in mijn pull en linnen broek. Ik lakte mijn teennagels. Allemaal dingen waarvoor ik geen tijd had. Tot morgen... besos