Dag 11 16 jan. Jeffreys Bay - Addo

Dag 11 16 januari Jeffreys Bay – Addo ( 123 km )
Mike was al wakker om 6u15. Dat was de eerste keer dat hij voor mij wakker was! :) Hij kon in de auto niet slapen en had zich op de grond gelegd naast mijn tent. Lekker ingeduffeld in zijn slaapzak. In de auto was hij bijna geradbraakt. Later zullen we de zetels van de auto gans plat leggen zodat hij wat meer ruimte heeft. Om 7u30 vertrokken we richting Uitenhage. We hadden van Dirk een foldertje gekregen. Daniell cheetah breeding project. Dirk was er zelf nog niet geweest. Op het foldertje stond geen adres. Enkel: 40 km from Uitenhage. En daar ging het mis. We wisten niet welke kant we dan uitmoesten. 40 km richting Kirkwood of richting Port Elizabeth of Addo? Met het gevolg we zeker minimum anderhalf uur mis gereden zijn. Het was de eerste keer dat we verloren reden. Maar ja, indien het wat beter uitgelegd zou geweest zijn, had dat gemakkelijker geweest. We namen een gids en trokken het kleine park in. We leerden over de meerkat. Het vrouwtje konden we door de tralies aaien maar van het mannetje, die heel jaloers was, bleven we beter af. We zagen rooikatten, zilverkatten en cheetah’s . Bij één cheetah mochten we in een weide gaan waar de grote cheetah aan het slapen was. Toen we hem benaderden begon hij luid te spinnen. Mike mocht als eerste de cheetah strelen. Het grote beest genoot er van en kronkelde zich langs alle kanten. Hij was 9 jaar oud. Ik waagde het ook het mooie beest te strelen. Ik gaf mijn hand en hij overlikte me met zijn ruwe tong. Net schuurpapier. Het was een mooie ervaring. Daarna gingen we twee kleine welpjes van één week oud aaien. Het waren net grote hondenpuppies die jankten zoals een baby-tje, echt schattig. Mike gaf zijn duim en onmiddellijk zoog het welpje aan zijn duim. Ze hadden al scherpe nageltjes. Mijn welpje begon te wenen en de gids besloot van ze maar weer in hun hok te steken. We waren tevreden. Er was ook een Australisch meisje, Lisa, die in het cheetah park vrijwilligerswerk deed voor 14 dagen. Ze moet de cheetahs verzorgen, eten geven en de welpjes voeden met de papfles. Daarvoor betaalt ze 200 €. Ik discuteerde hier net met mijn papa. Hij vindt dat schandalig dat men moet betalen om ergens als vrijwilliger te mogen werken. Ik ga in Ecuador ook 3 weken werken en daarvoor moet ik ook 800 € betalen. Papa zei dat hij ooit met “ bouworde “ vrijwilligerswerk deed in Duitsland in ’52. Hij moest daar huizen bouwen en hoefde daarvoor niets betalen. Maar ja, de tijden zijn veranderd. Mischien dat er wel plaatsen zijn waar je gratis kunt werken maar die zijn schaars. Lisa gaf me goeie tips ivm Australie. Eindelijk kwamen we aan in Addo park waar de big 5 zou te zien zijn. De big five bestaat uit de leeuw, olifant, zwarte neushoorn, luipaard en de buffel. Deze vijf dieren behoren tot de gevaarlijkste dieren. De buffel is dê gevaarlijkste. Deze valt je direct aan. Een leeuw zal je bvb eerst observeren en daarna aanvallen maar de buffel denkt niet na en valt direct aan. We checkten in en zetten onze tent op. Het was er snikheet. De campingplaats was niet op gras maar op steentjes. Ai, ik kreeg mijn dunne tentharingen niet in de grond. Ik zag een afrikaanse “securitas” en legde hem mijn probleem uit. Hij ging om stevigere haringen en samen met Mike klopte hij die met een steen in de grond. Ik gaf hem wat drinkgeld en iedereen was tevreden. We gingen een stukje eten in het restaurant van het park. We namen beiden een stoofpotje van kudu. Het smaakte heerlijk. Het was ong. 15u en we deden een eerste toer in het park met onze eigen auto. Het was zeker 41 graden. Een geluk dat we airco hadden. Al vlug kwamen we vele Burchells zebra’a tegen die dronken van een waterplas. Zebra’s hebben witte, zwarte en sommige soorten ook nog grijze strepen. Deze zijn uniek per exemplaar. De witte strepen dienen om verkoeling te geven en de zwarten om warmte af te geven. Een leeuw kan geen zebra vangen daar de leeuw geen onderscheid kan maken door de strepen. Het verwart hem teveel. Ook warthogs = wrattenzwijn, waren er in overvloed. We observeerden Red Hartbeest= een soort hert, struisvogels, Black Headed Heron vogel, meerkat, Secretarybird. Spijtig zagen we nog geen olifanten en leeuwen. We stapten uit de auo op een plaats waar je mag maar wel op eigen risico. We namen vele foto’s van het prachtig landschap. Toen ik echter instapte in de auto stak een wesp mij onder mijn oksel. Ik schreeuwde het uit van de pijn. Ze bleef hangen met haar angel onder mijn oksel. Op de duur kreeg ik de wesp er uit. Mike nam de angel met zijn vingers eruit. Ik ontsmette de beet, nam een zyrtec en liet Mike controleren of de ganse angel er wel uit was. Ik smeerde een creme tegen insectenbeten erop en hoopte dat de pijn wat verzachtte. Ik was echter niet gerust daar ik in Belgie net een bloedtest gedaan had met als uitslag: heel erg allergisch aan bijensteken. Ik had Mike al de telefoonnummers gegeven van het Addopark indien ik een zware allergische reactie zou krijgen en hij dus om hulp moest vragen. Maar alles viel mee. ( Na 3 dagen deed de beet nog pijn en was mijn oksel nog steeds rood ) . Rond 18u reden we terug. Ik vond het leuk om te zoeken achter de beesten in het wild. We betaalden een nachtsafarie aan 270 Rand per persoon. We stapten om 19u30 in een grote hoge jeep. We waren met een 8- tal mensen. De gids scheen met een straffe schijnwerper over de vlakte en zocht naar de dieren. Al vlug kwamen we drie hyena’s tegen. Ze bleven ons aanstaren vanop de straat. Een hyena heeft plekken op zijn vacht. Deze zijn uniek per exemplaar. Je kunt het vergelijken zoals onze vingerafdruk. Naast de hyena zat er een Black Backed Jackal = jakhals Ik kon spijtig genoeg geen foto’s nemen in de donkerte. De jakhals blafte net zoals een hond. Beiden zijn jagers en wilden mekaar verdrijven. Interessant om zien. Een buffel stond naast de straat en bleef ook redelijk lang ons aanstaren. Wat een groot, angstaanjagend beest is dat! We zagen kudu’s en een 10 - potige spin. Deze heeft de eigenschappen van een insect en eet zelf ook spinnen. Ze maken nooit geen web maar graven zich in. Het was een enorme grote. Een beet is pijnlijk maar niet dodelijk. Een leeuw eet ongeveer 100 kudu’s per jaar op. Wanneer er teveel dieren zijn koopt het park simpelweg grond bij. Giraffen zijn er niet te zien daar de habitat dat niet toelaat. Er zijn geen hoge bomen dus de giraffen zouden alleen maar een stijve nek krijgen wanneer ze van de lage bomen moeten eten. :) Addo bestaat al 80 jaar en ze willen het park in zijn originele toestand behouden. Dus er worden geen andere dieren bijgezet. In het park dat 164.000 ha groot is zitten er maar 8 leeuwen. Dus je zou al veel geluk moeten hebben om deze te zien. Ook zitten er maar een paar luipaarden en een vijf-tal neushoorns. Ook springhazen en koolhazen huppelden voor onze auto. Rond 21u30 was de nachtsafarie spijtig genoeg voorbij.
Als avondeten at ik een droge rozijnenkoek. Mike at niet meer. De avond was wat meer afgekoeld. We keken naar de sterren. Onze gids legde ons reeds uit waar Venus en Jupiter lagen. Venus ligt links van Jupiter. De noorderster kun je hier niet zien alsook de grote en de kleine beer niet. Plots zagen we vele lichtgevende vogels overvliegen. We wisten niet wat het was. Misschien vleermuizen die verlicht waren door de sterren? Ik kroop in mijn tent. Mike kroop in de auto met de kofferbak open zodat hij soms eens zijn benen kon strekken . Op de achtergrond hoorden we jeugd die een feestje aan het bouwen waren. We vielen uiteindelijk in slaap. x