Dag 4 24 april Kualoa

Dag 4 24 april Kualoa
Om 5u45 was de wekker daar weer. Ik had graag nog wat langer geslapen. Ik maakte me een tas thee. Wat een luxe had ik opnieuw. Vanop mijn terras zag ik een japans koppel in een satijnen tenue yogaoefeningen doen in het park. Om 6u45 liep ik naar de afgesproken plaats, rechtover mijn hotel aan het Ambassador hotel. Om 7u15 gingen ze me oppikken dus ik had nog eventjes de tijd om te ontbijten. Aan een kiosk kocht ik me een croissant met ham, kaas en ei. Ik was die net aan het opeten toen ik een man met een bordje zag; Kuola Ranch tour. Hij was 15 minuten te vroeg. Ik stopte de rest van mijn croissant in mijn rugzak en stapte op een grote bus, als enige. De bus reed naar het Hilton hotel waar een dertigtal japanners opstapten. Slechts waren we met met 5 “ blanken” . Veel vrienden zal ik dus weer niet maken. Na een 45 minuten kwamen we aan in het Kuola Ranch gebied. Dit beschermd gebied bevindt zich in het Oosten van O’Ahu. Dr. Gerrit Judo nam het land over van King Kamehameha in 1850. Kualoa is één van de grootste en oudste veeranch, 2000 Ha, met zijn Ka’a’awa en Kakipu’u valleien, Molm tuinen en het oude Hawaaiaanse Fishpond, regenwouden en witte prachige stranden . Dit was vroeger privetrerrein van koningen en royalty. 4000 Ha wordt gebruikt voor het filmen van TC shows en Hollywood films zoals Jurassic Park, Windtalkers, Battleship ( komt binnenkort uit ) , 50 First Dates, Lost, Hawaii 5-0 en nog vele meer. Iedereen kreeg een boekje met verschillende bons in. We moesten ons inschrijven bij vier activiteiten. Het was en beetje het systeem van de “ sportdaelmanade”. :) Om een bepaald uur moest je aan een stand zijn waar de trip startte. Ik koos om 9 uur voor “ The movie Sites and Ranch”. Met een piepende, krakende bus ( al de wagens, bussen en jeeps zijn geîmporteerd uit Duitsland, uit de wereldoorlog ) reden we langs bunkers, speciale half, gevaarlijke stieren naar een bunker waar vele foto’s hingen van filmsets, acteurs en een gebruikte onderzeeêr uit de film Pearl Harbour. Ik vond dat allemaal heel interessant. Ik zou graag zo eens een filmset meemaken maar alles wordt afgesloten zodat er geen pottenkijkers zijn. We reden naar open vlakten waar de film Jurassic Park opgenomen is. Je kon de boomstronk zien waar de personages onder schuilden toen de dinosaurussen op hen afkwamen. In 1991 hadden ze een orkaan op O’Ahu ( waar ik nu zit ) waardoor het filmen van bepaalde films overgebracht werd naar het buureiland Kauai. Ik kon me het landschap heel goed inbeelden. De prachtige groene bergen waarboven de enorme dino’s uitstaken, de velden waar de dino’s vochten enz. Deze plaats op Hawaiî wordt veel gebruikt om te filmen daar het een ideale plaats is voor zowel cowboyfilms, junglefilms, romantische films etc. We zagen filmplaatsen van Lost, de voetsporen die ze gemaakt hebben voor de film Godzilla, You me and Dupree, 50 first dates, Windtalkers ( ken ik niet ) en Mighty Joe Young. Zo spannend! :) Langs één kant had je een prachtig uitzicht over de Pacific Ocean. Het regende lichtjes. De gids vertelde dat er in Hawaiî maar weinig dieren zijn. Enkel wilde zwijnen, geiten, mongoose ( zoals een fret ) , ratten en in de zomer veel walvissen. Ik ben net te laat om de walvissen te spotten. Ze zijn te zien tot begin april. Er zitten in deze baai veel hamerhaaien. Ze zijn naar het schijnt zachtaardig. Obama en zijn familie komen met Kerst naar deze wonderbare mooie plek. Ook wordt de ranch soms gebruikt voor bruiloften. Mijn tweede bonnetje gaf ik af aan de stand “ Ocean Voyaging”. Na een sleepboot in de Secret Island vaarden we met een catamaran in de Kane’Ohe Bay. De catamaran ging wild op een neer. Ik vond het heerlijk. De japanners lachten zich een breuk. Hi, hi, misschien hadden ze nog nooit op een boot gezeten. Twee schildpadden hapten naar lucht. De wind was fris. De regen was gestopt. Het was er adembenemend mooi. Blauw water, bergen, regenwoud, het witte, brede zandstrand, hoge palmbomen reikten tot aan de witte wollen wolken die als barba papa’s zonken in de oceaan of zich verschuilden in het dichte regenwoud. Ik maakte kennis met “ een blanke amerikaan” Carl. Zijn vriend nam een andere tour daar hij zeeziek wordt. Na een uurtje stapten we van de boot en gingen lunchen. Het was een mooi buffet van sappige ribbetjes in zoet-zure saus, kip, rijst en groenten. Je ziet dat ze hier gewoon zijn van veel aziaten te hebben. Alles is gebasseerd op hen. Ook vele gidsen spreken vloeiend japans. Soms meer japans dan engels vond ik. Ik zat aan tafel met Carl en een vriend Laurence. Hun vrouw is op Hawaiî voo een meeting en hun man mag mee. :) De mannen hadden maar een halve dagtoer genomen. Ik een volledige. Na het eten keek ik naar Kahiko Hula Lessons. De specifieke dans van Hawaiî. Ik vond dat eerst maar stom maar nu ik het zag, wilde ik dat wel ook eens doen. De dans beeldt telkens een taal uit. Vroeger konden ze niet lezen of schrijven en werd er gecommuniceerd via deze dans. De dans zelf vind ik niet zo tof maar de geschiedenis ervan wel. Ze bewegen traag, hun heupen wiegend van links naar rechts, hun handen reikend in de lucht of naar de grond, handkussen enz. Het was 12u45. Ik ging naar de paarden waar we een rit maakten door het regenwoud. Ze vroegen of ik al paardgereden had. Ik zei dat ik vroeger jumping deed. Ik moest vooraan met mijn paard gaan en de toer leiden!!! De gids had teveel werk met al de japanners op hun paard te houden en op de rechte baan te houden. Ik voelde me fier, stopte wanneer de groep niet meer kon volgen, gaf de japanners goede raad, zei hen hoe ze hun handen moesten houden. Terwijl ik als groepsleider op mijn paard zat, dacht ik bijmezelf dat dat ook nog iets voor mij zou zijn. In een land horse riding doen, bezig zijn met dieren in de natuur; ergens in Argentiniê of zo. We moesten met 1 hand rijden ( zoals de cowboys ). Ik vond het zalig! Ik nam foto’s van de vergezichten. Wat was het hier mooi. Wat anders dan Waikiki Beach met zijn hoge flatgebouwen. Daar voel je je niet in Hawaiî maar hier in Kualoa wel. Ik was tevreden dat ik voor deze tour gekozen had. De gids feliciteerde me en zei dat ze nog nooit zo een goede begeleidster had. Ik bloosde. Als vierde en laatste trip was het de “ Jungle Expedition”. Ik was gans alleen! Ik sprong naast de gids in de hoge oude duitse jeep. Ze toonde me de fruitbomen met Strawberrie Guava en liet me proeven van de zuur zoete vrucht. Een mongoose vluchtte over de aarden weg. De jeep schokte door het regenwoud. Het meisje ontweek de putten zoveel ze kon. Ze legde de geschiedenis uit en het ontstaan van deze ranch. Hier zou ik veel liever met vakantie komen maar er is maar één hotel, meer naar het noorden, en één B&B. Ze willen de natuur ongerept houden en niet toeristisch maken wat een heel goed gedacht is. Indien het zou worden zoals Waikiki Beach, brrrrrr…
Vanin mijn bed heb ik hier een overview op de hoge buidlings. Vele lichtjes, witte lange limousines, auto’s rijden kriskras door mekaar, een halve maan met een paar sterren. De wolken deinen weg, de clochards zoeken zich een slaapplaats, mensen lopen hand in hand om te gaan dineren, Harley Davidson, de palmbomen tot aan mijn terras. Ik zit nu op de 7e verdieping maar dat lezen jullie later wel.
17 uur. Een minibus bracht ons veilig terug naar de hotels, eerst de japanners, ik als laatste in de bus voor het Gateway Hotel ( ietsje goedkoper dan het Hilton Hotel :) ) Ik kwam toe aan de balie en…achter de balie zag ik een Canon camera liggen. Ik schreeuwd het uit: “ That’s my camera!!!!!!!! “ Ja inderdaad, de tweede boot had mijn camera gevonden in de diepte van de oceaan, heeft die naar de kapitein van mijn boot gebracht, de kapitein heeft die naar David, mijn instructeur gebracht, die op zijn beurt mijn camera gebracht heeft naar mijn hotel. IT’S A MIRACLE !!!!!!!!!!! Dat kon toch niet? Had ik dan zoveel geluk? Dat was te mooi om waar te zijn maar toch was het zo! Ik was gelukkig zoals een klein meisje. Ik dankte God en maakte me een kruisteken. :) Ik kon het nog steeds niet geloven! Mijn camera! Alles intact! Whoawwww……. Ik mailde direct naar David om hem duizend maal te bedanken. Blijkbaar heb je toch nog eerlijke mensen in de wereld. En dat ze die dan gevonden hebben op de bodem of ik weet niet waar in de oceaan!!!!!!!! Een pak van mijn hart. Voortaan zou ik nog beter op mijn fototoestel letten. En een betere musceton eraan vastmaken. Ook BB ben ik bijna eens kwijt geweest daar een andere musceton opengegaan was. Ik mag mijn beertje niet kwijt spelen! Vandaag nam ik een foto met zijn hawaaiaanse slinger en ik deed eens zijn mutjse af; amaai wat was zijn hoofdje proper, wat een kleurverschil. Hij zou eens in bad moeten maar ik ben bang dat hij zou krimpen en niet meer mooi zou zijn. Hij moet het zo maar 10 maanden vol houden. :) Daarna zat ik vier uur op internet, zoekend naar een vlucht, hotel en auto. Uiteindelijk boekte ik een vlucht naar Hawaiî = Big Islands waar de actieve vulkanen en watervallen zijn. Dit is ook minder toeristisch wat ik veel leuker vind. Rust, enkel de natuur. Ik ga ook weer een auto hebben, mijn vrijheid, overal naar toe rijden en ontdekken. Ik betaalde voor 6 dagen 830 $, all-in, zoawel de auto, mijn hotel als mijn vlucht. Dat valt nog mee. Een vlucht naar Molokai, Pater Damiaan Island kon er niet meer bij. Ik vond geen aansluiting. Misschien kan ik dit wel vanop The Big Islands doen. Ik vertrek binnen twee dagen, op 27 april, en kom 3 mei terug. Op 5 mei vertrek ik naar Mexico. Op de verjaardag van mijn zoon Dieter. Ik koos 3 mei daar ik dan voor twee nachten dit hotel, Gateway, kan boeken en het stukken goedkoper is dan één nacht. Ik was doodop. Rond 23 uur viel ik in slaap.